Zagadki bokserskie

[Hugo]

Sonny Liston w pojedynku z Cassiusem Clayem (Muhammadem Alim) w 1964.

[Martin]

Tak jest, właśnie o Listona mi chodziło.

[Hugo]

Amerykański bokser wagi ciężkiej pochodzenia polsko-niemieckiego uważany za wielki niespełniony talent. Dysponował dobrymi (na owe czasy) warunkami fizycznymi, bardzo mocnym ciosem i dobrą techniką, ale jego słabą stroną była kiepska odporność na ciosy. Jako amator odnosił wielkie sukcesy i pokonał m.in. dwóch rywali, którzy w przyszłości stali się legendami (jeden boksu zawodowego, a drugi amatorskiego). Miał jednak także wpadkę w postaci porażki przez nokaut, po którym odzyskał przytomność dopiero po 5 minutach. Trzykrotny mistrz floty USA i dwukrotny mistrz sił zbrojnych USA w wadze ciężkiej. Jechał na olimpiadę jako wielki faworyt, ale przegrał przed czasem już w pierwszej walce. Zakończył karierę amatorską z bilansem 93(60) - 10. Jako zawodowiec miał imponujący start i pierwszych 19 walk wygrał przed czasem. Odniósł wiele efektownych i wartościowych zwycięstw, ale w najważniejszych walkach 3 razy przegrał przez nokaut w początkowych rundach. Ostatecznie zakończył zawodową karierę z bilansem 48(42)-4(4). Co to za bokser?

[Hugo]

Sorry, jedna drobna pomyłka. Na olimpiadzie nasz bohater wygrał pierwszą walkę, a przegrał przed czasem w drugiej.

[Wietnam]

Duane Bobick ?

[Hugo]

Tak, Duane Bobick. Bardzo ciekawa postać, więc przy okazji jeszcze trochę informacji na jego temat. Późniejszymi legendami, z którymi Bobick wygrał jako amator byli Larry Holmes (ring zawodowy) i Teofilo Stevenson (ring amatorski). Na olimpiadzie w Monachium Bobick w pierwszej walce jednogłośnie na punkty pokonał Niestierowa (ZSRR), a w ćwierćfinale wpadł na Stevensona ( z którym uprzednio wygrał na Igrzyskach Panamerykańskich). Pierwszą rundę wygrał Kubańczyk, drugą Bobick, a w trzeciej był nokdaun i porażka Bobicka przez tko. Jako zawodowiec Bobick, którego managerem był Joe Frazier stoczył 38 zwycięskich walk, a w 39 zmierzył się ze starszym od siebie o 7 lat Kenem Nortonem będącym wówczas u szczytu swoich możliwości (świeżo po minimalnej i problematycznej porażce z Alim). Obydwaj byli wręcz posągowo zbudowani, dlatego mówiło się o tej walce, jako o starciu dwóch najprzystojniejszych Amerykanów, białego i czarnego. Bobick przegrał przez tko w 1 rundzie, aczkolwiek tak szybka porażka był raczej wynikiem pechowego zainkasowania potężnego ciosu już w 1 minucie walki, niż rażącej dysproporcji umiejętności. Potem Bobick wygrał jeszcze szereg walk, ale porażki z Kalliem Knoetze (KO3), Johnem Tate (TKO1) i George'em Chaplinem (RTD6, kontuzja) skłoniły go do porzucenia ringu już w wieku niespełna 29 lat. Zgadzam się z opiniami, że Bobick (nazywany Wielka Nadzieją Białych) mógł osiągnąć znacznie więcej, ale przyszło mu stoczyć najważniejsze walki (amatorskie i zawodowe) w zbyt młodym wieku, gdy jeszcze nie zdążył fizycznie i psychicznie okrzepnąć.
Młodszy brat Duane'a, Rodney Bobick też był niezłym bokserem zawodowym i dorobił się bilansu 37(17) - 7(1). Jedyną porażkę przed czasem poniósł z Larrym Holmesem. Zginał w wieku 25 lat w wypadku samochodowym.

[Wietnam]

Jedziemy dalej

O jakiego pięściarza chodzi, zawodnik ten już nie żyjący boksował w kategorii ciężkiej, wiąże się z nim sporo
kontrowersji ponieważ sądzono że jego pojedynki były ustawiane przez mafie do której przynależał,
zdobył tytuł mistrza świata i Europy w kròlewskiej kategorii, z 88 wygranych pojedynkòw aż 72 zakończył
przed czasem.Duże sukcesy odnosił również w zapasach gdzie również był mistrzem świata.

Po zakończeniu przygody z boksem
rozpoczął karierę wrestlera i występował w filmach.

[kubala1122331]

Primo Carnera

[Wietnam]

Tak Carnera.

[kubala1122331]

Bardzo solidny francuski journeyman (?), który walczył już m.in. w Holandii i Polsce. Na naszym podwórku dał bardzo trudną walkę jednemu z prospektów, który wg promotorów ma potencjał, aby osiągnąć coś w przyszłości. Pojedynek ten nieznacznie przegrał, choć moim zdaniem, sędziowie podciągnęli wynik Polakowi. Za to, już na swojej ziemi, pokonał przed czasem innego naszego rodaka, który zawodowych ringów raczej nie podbił.