Najlepsi bokserzy Francji

[Hugo]

Trzeba by bardzo wiele miejsca, aby wymienić dokonania wszystkich wybitnych francuskich bokserów zawodowych z przeszłości. Wspomnę więc tylko trzech. O dwóch z nich napisano książki i nakręcono filmy fabularne, trzeci natomiast pozostaje nieco zapomniany, mimo iż był jednym z najciekawszych bokserów przełomu XX i XXI wieku.

Talent Georgesa Carpentiera został dostrzeżony, gdy miał 10 lat i uczestniczył w ulicznej bójce. W wieku 14 lat stoczył swą pierwszą walkę bokserską, a trzy lata później (w roku 1911) był już mistrzem Europy wagi półśredniej. Każdy następny rok skutkował takim tytułem w coraz wyższej kategorii. Do wybuchu I Wojny Światowej 20-letni Carpentier był już mistrzem Europy wszechwag, mimo iż wagowo nie wyszedł poza limit wagi półciężkiej. Po przerwie spowodowanej udziałem w wojnie (jako pilot) wrócił na ring i w 1920 roku wyjechał szukać nowych wyzwań do USA. Zdobył mistrzostwo świata w półciężkiej, nokautując w 4 rundzie Battlinga Levinskiego, po czym rzucił wyzwanie championowi wagi ciężkiej Jackowi Dempseyowi. Do pojedynku doszło w roku 1921 w Jersey City w obecności 80.000 widzów. Początkowo Carpentier miał przewagę nad wyższym i znacznie cięższym rywalem, ale złamanie kości prawej dłoni odebrało mu szanse. Uległ Dempseyowi przez nokaut w 4 rundzie w pojedynku, który przeszedł do historii światowego boksu.

Marcel Cerdan urodził się w 1916 roku we francuskiej Algierii ze związku Hiszpana i Francuzki. W wieku 8 lat stoczył pierwszą amatorską walkę bokserską, a 10 lat później zadebiutował jako zawodowiec. W latach 1934 - 1948 Cerdan stoczył 110 walk, z których przegrał jedynie 3 (dwie przez dyskwalifikację i jedną problematycznie na punkty). Był mistrzem Europy wagi półśredniej i średniej, a w 1948 roku w Jersey City zdobył w drugiej z tych kategorii tytuł światowy, pokonując przed czasem Tony'ego Zale'a (Antoniego Załęskiego). W ojczyźnie powitano go jak bohatera narodowego. W 1949 roku stoczył 2 zwycięskie walki w Londynie i Casablance, po czym wyjechał do USA bronić pasa mistrza świata przeciwko "Bykowi z Bronxu" czyli Jake'owi LaMotcie. 16 czerwca w Detroit Cerdan przegrał na skutek kontuzji barku, a rewanż wyznaczono na 2 grudnia w Maddison Square Garden. Początkowo Cerdan miał podróżować do USA statkiem, ale chcąc prędzej spotkać się ze swoją kochanką, występującą właśnie w USA słynną piosenkarką Edith Piaf, w ostatniej chwili zdecydował się na lot przez Atlantyk. Samolot, którym podróżował, rozbił się 28 października podczas próby międzylądowania na Azorach. Z katastrofy nikt się nie uratował. Podobnie, jak Carpentier, Marcel Cerdan przeszedł do legendy.

Fabrice Tiozzo nie zyskał takiej sławy, jak jego dwaj wielcy poprzednicy. W latach 1988 - 2006 stoczył na zawodowych ringach 50 walk, z których 48 wygrał (32 przed czasem). Uległ dwukrotnie jedynie Virgilowi Hillowi, który wyraźnie mu nie leżał. Pokonał natomiast tak dobrych rywali, jak: Mike McCallum, Eric Lucas, Nate Miller, Silvio Branco i Dariusz Michalczewski. Był mistrzem WBA i WBC w kategorii półciężkiej, a także mistrzem WBA w wadze cruiser.

Aktualnie Francja nie dysponuje tak wybitnymi bokserami, jak wymienieni powyżej mistrzowie. Boks francuski znalazł się w dołku, chociaż nie tak głębokim, jak we Włoszech, czy w Hiszpanii. Boks zawodowy uprawia wielu pięściarzy, z czego większość z korzeniami w krajach arabskich, Czarnej Afryce lub na Karaibach. Na uwagę zasługują następujący bokserzy:

Hassan N'Dam N'Jikam 28 lat, bilans 27(17) - 0, waga średnia
Ten pochodzący z Kamerunu niezwyciężony bokser jest aktualnym posiadaczem pasa WBO interim. Pokonał m.in. Awtandiła Churcydze, Giovanniego Lorenzo i Maksa Bursaka. N'Jikam jest szybkim i technicznie dobrze wyszkolonym bokserem preferującym walkę na dystans. Być może niedługo dojdzie do jego pojedynku z pełnoprawnym mistrzem świata WBO Dmitrijem Pirogiem.

Tony Averlant 28 lat, bilans 17(4) - 6(1) - 2, waga półciężka
Do niedawna ten rodowity Francuz (rzadkość!) zapowiadał się jedynie na bokserskiego średniaka, przegrywając np. wyraźnie z Pawłem Głażewskim. Sytuację radykalnie zmieniły 2 świetne walki z Arturem Heinem (wygrana przed czasem) i Eduardem Gutknechtem (skandalicznie niesłuszna porażka w pojedynku o pas EBU). Averlant zaprezentował się w nich jako doskonały bokser dystansowy umiejętnie wykorzystujący dobre warunki fizyczne. W słabo obsadzonej kategorii półciężkiej ma szanse na dużą karierę.

Jean-Marc Mormeck 39 lat, bilans 36(22) - 5(3), waga cruiser/ciężka
Pochodzący z Gwadelupy Mormeck ma za sobą piękną karierę. Był długoletnim mistrzem świata WBA i WBC w wadze cruiser, które to tytuły utracił w 2007 roku, przegrywając przez nokaut z Davidem Haye'em. Po dwuletniej przerwie Mormeck powrócił na ring w wadze ciężkiej i kolejno pokonał Vinny'ego Maddalone, Fresa Oquendo i Timura Ibragimowa. Jednak pojedynek o mistrzowskie pasy z Władimirem Kliczko zakończył się porażką w kompromitującym stylu. Na lipiec br. zapowiedziana jest walka Mormecka z Denisem Lebiediewem o pas WBA World interim w kategorii cruiser, w której francuski weteran stoi raczej na straconej pozycji.

Ismael El Massoudi 34 lata, bilans 36(14) - 3(2), waga półśrednia
Ten bokser arabskiego pochodzenia przez wiele lat niczym szczególnym się nie wyróżniał, bardzo pozytywny bilans zawdzięczając licznym zwycięstwom nad bumami. Niespodziewanie w 2011 roku dostał szansę walki o pas WBA World interim ze swym rodakiem Souleymane'em M'Baye i wygrał ją przez tko na skutek kontuzji przeciwnika. El Massoudi jest wszechstronnym bokserem o dużej ruchliwości w ringu. Od blisko roku nieaktywny.

Souleymane M'Baye 37 lat, bilans 39(21) -4(1) -1, waga półśrednia
M'Baye to bokser o afrykańskich korzeniach i sporych dokonaniach w przeszłości. Był m.in. mistrzem EBU w dwóch kategoriach, a w 2006 został mistrzem świata WBA po zwycięstwie nad Raulem Horacio Balbim. Rok później stracił ten tytuł na rzecz Gavina Reesa, ale w 2010 wywalczył pas WBA World interim w półśredniej, zwyciężając Kanadyjczyka Antonina Decarie. Jak już wspomniano powyżej, utracił ten pas na rzecz Ismaela El Massoudiego, w pojedynku, który odbył się na centralnym placu Marrakeszu (na co dzień występują tam m.in. zaklinacze jadowitych węży). M'Baye jest bokserem silnym fizycznie, ale dość wolnym. Lepiej czuje się w walce na dystans. Od walki w Marrakeszu nieaktywny, podobnie jak jego zwycięski przeciwnik.

Michel Soro 22lata, bilans 18(11) - 1(0), waga junior średnia
Czarnoskóry Soro jest chyba największym talentem młodego pokolenia we Francji. Odznacza się doskonałą koordynacją ruchów, dobrą szybkością i poprawną techniką. Mimo braku wartościowych zwycięstw został wyznaczony jako challenger w pojedynku o pasy WBO i IBO z Zaurbekiem Bajsangurowem. Walkę przegrał głównie na skutek braku doświadczenia, ale miał rywala na deskach i zaprezentował się bardzo dobrze. Bokser o dużym potencjale rozwojowym.

Julien Marie Sainte 28 lat, bilans 31(23) - 2(1), waga średnia
Sainte od lat zaliczany jest do szerokiej czołówki wagi średniej i kilkakrotnie przymiezrany był do walk z Grzegorzem Proksą. Ten czarnoskóry bokser nie zanotował na swym koncie szczególnie wartościowych sukcesów, ale w ringu imponuje zarówno dobrą techniką, jak też siłą ciosu i szybkością. Potrafi skutecznie boksować zarówno w dystansie, jak i w półdystansie.

Doudou Ngumbu 30 lat, bilans 29(11) - 3(0), waga półciężka
Ngumbu urodził się w Kongu jako Doudou Mapwanga Kitanda Djike. Jest bojowym i wszechstronnym bokserem czyniącym systematyczne postępy. Wszystkie 3 jego dotychczasowe porażki były poniesione w minimalnym stosunku, z czego w 2 przypadkach (z Igorem Michałkinem i Pawłem Głażewskim) były to werdykty kontrowersyjne. W swojej przedostatniej walce Ngumbu pokonał w Białymstoku wyraźnie na punkty Aleksego Kuziemskiego.

Cedric Vitu 26 lat, bilans 34(14) - 1(0), waga junior średnia
Pomimo nie najlepszej szybkości Vitu preferuje wymianę ciosów w półdystansie. Jego umiejętności bokserskie nie wzbudzają entuzjazmu, ale dużo nadrabia bojowością i nieustępliwością. Na liście pokonanych brak wartościowych bokserów.

Nadjib Mohammedi 27 lat, bilans 27(14) - 3(2), waga półciężka
Mohammedi to szybki i wytrwały swarmer. W najważniejszej dotychczasowej walce o pas mistrzowski WBO interim przegrał z Nathanem Cleverlym, ale stawił mu twardy opór. Poza tym przegrał jeszcze tylko z Dmitrijem Suchockim i Thierrym Karlem (obie walki przed czasem). Raczej materiał na solidnego średniaka, niż na mistrza.

Thierry Karl 28 lat, bilans 30(19) - 3(2), waga półciężka/waga cruiser
Karl to kolejny przedstawiciel najlepiej obsadzonej francuskiej kategorii wagowej. Jest siłowym bokserem o bardzo dobrych warunkach fizycznych i skłonnościach do pajacowania. Jego najbardziej wartościowym zwycięstwem było pokonanie Mohammediego przez tko już w 1 rundzie. W pojedynku o pas EBU Karl przegrał przed czasem z Dannym McIntoshem. Ostatnio zadebiutował w kategorii cruiser, pokonując Sandro Siproszwiliego

Rachid Jkitou 26 lat, 20(13) - 0, waga super średnia
Jkitou jest najbardziej obiecującym francuskim bokserem kategorii super średniej i w bezpośrednich pojedynkach zwyciężył innych kandydatów do tego miana Hugo Kasperskiego i Christophera Rebrasse'a. Jest typem ofensywnego sluggera.

Khedafi Djelkhir 28 lat, bilans 20(8), waga super kogucia
Djelkhir to chyba najbardziej obiecujący francuski bokser w niższych kategoriach. Na razie jest niepokonany, ale trudnych rywali dotąd nie miał (może poza Anthonym Arimanym). Jest silny fizycznie i dąży do wymiany ciosów w półdystansie.

Johann Duhaupas 31 lat, bilans 27(16) - 1(0), waga ciężka
Po klęsce Mormecka z Władimirem Kliczką teraz to on stał się "Wielką Nadzieją Francuzów" w królewskiej kategorii. Duhaupas to chłop jak dąb, który specjalizuje się w tłuczeniu bumów. Jedyna walkę przegrał nieznacznie na punkty z Francisco Pianetą.

Karim Guerfi 25 lat, bilans 18(4) - 1(0), waga musza
Guerfi to wysoki na swoją wagę bokser preferujący boks techniczny na dystans. Po 18 zwycięstwach niespodziewanie został challengerem Juana Carlosa Reveco w pojedynku o pas WBA World interim. Walkę w argentyńskiej Cordobie przegrał jednogłośnie, ale tylko 3-4 punktami. Rokuje spore nadzieje na przyszłość.

Youri Kayembre Kalenga 24 lata, bilans 12(7), waga cruiser
Kalenga to kolejny bokser rodem z Konga. Silny chłopak dążący do szybkiego rozstrzygnięcia walki przy pomocy sierpów na wątrobę i zamachowych cepów na szczękę. Na razie skuteczny i niepokonany.

[Hugo]

Rok 2012 i początek roku 2013 to dla francuskiego boksu zawodowego okres wręcz tragiczny, o czym można się przekonać, śledząc losy w/w bokserów.

Hassan N'Dam N'Jikam dostał szansę walki o pełnoprawny pas WBO. Będąc lepszym technicznie i szybkościowo bokserem od Petera Quillina, fatalnie rozwiązał pojedynek z nim pod względem taktycznym i w efekcie przegrał wyraźnie, lądując aż 6 razy na deskach. Mimo wszystko można go chyba uznać za najlepszego aktualnie francuskiego boksera.

Tony Averlant całkowicie się skompromitował w styczniu 2013, przegrywając na własnym ringu z bardzo przeciętnym Niemcem arabskiego pochodzenia Mounirem Toumim.

Jean Marc Mormeck przymierzał się do walki z Denisem Lebiediewem, a potem do "rumble in the jungle" z Krzysztofem Włodarczykiem. Nic z tych planów nie wyszło i nie wiadomo, czy 40-letni Mormeck otrzyma jeszcze jakąś poważną szansę.

Ismael El Massoudi przegrał pas interim WBA World, ulegając w 2 rundzie Diego Gabrielowi Chavesowi. Potem w pojedynku o pas EBU został już w 1 rundzie znokautowany przez Leonarda Bundu. To już chyba koniec kariery.

Souleymane M'Baye, Thierry Karl i Rachid Jkitou pozostają już tak długo nieaktywni, że można wątpić, czy jeszcze zobaczymy ich w ringu.

Michel Soro pokonał dwóch niezłych rywali i w mojej ocenie jest aktualnie największą nadzieją francuskiego boksu.

Julien Marie Sainte zmarnował swą wielką szansę, przegrywając już w 3 rundzie pojedynek o pas EBU z Maksem Bursakiem.

Doudou Ngumbu przegrał przed czasem z Nadjibem Mohammedim i poleciał w rankingach na łeb na szyję.

Cedric Vitu przegrał z Siarhiejem Rabczenką pojedynek o pas EBU, ale zaprezentował się w nim nadspodziewanie dobrze.

Nadjib Mohammedi odniósł 3 zwycięstwa przed czasem i znacznie poprawił swe notowania.

Khedafi Djhelkir oficjalnie ogłosił wycofanie się z boksu. Szkoda ,bo był jednym z największych talentów w Francji.

Karim Guerfi sprawił swym kibicom ogromny zawód, przegrywając z mało znanym Yoanem Boyeaux.

Johann Duhaupas i Youri Kalembre Kayenga stoczyli po dwie zwycięskie walki, ale z nisko notowanymi przeciwnikami.

Do niepowodzeń francuskiego boksu można doliczyć też klęskę powracającego na ring Steve'a Hereliusa z Dmytro Kuczerem, porażkę Yvana Mendy'ego z Wiktorem Postołem i przegraną przed czasem Mehdiego Bouadli z Arthurem Abrahamem (chociaż po niezłej walce).

Na plus można zaliczyć dobry rok Christophera Rebrasse'a, a także sukcesy młodych pięściarzy, jak Romain Jacob, Karim Achour i Samir Ziani.

[Hugo]

Pomimo chlubnych tradycji francuski boks nie notuje wielu sukcesów. Na uwagę zasługuje duża liczba pięściarzy zawodowych (437), lecz jest to taśmowa produkcja przeciętniaków, dla których szczytem marzeń jest pas EBU. Udanym bokserskim karierom nie sprzyja też model boksu oparty na dziesiątkach prowincjonalnych gal bez szerszego kontaktu z zagranicznymi rywalami. Większość spośród francuskich bokserów stanowią zawodnicy pochodzenia arabskiego na ogół charakteryzujący się przyzwoitą techniką, lecz nie wystarczającą siłą fizyczną. Z reguły bardziej kompletni bywają czarnoskórzy Afrykanie w barwach Francji. Poniżej sylwetki aktualnej francuskiej czołówki.

Guillaume Frenois (super piórkowa)
„Kariera” Frenois jest typowa dla francuskiego boksu. Ponad 30-letni zawodnik, który stoczył ponad 40 walk (tylko jedna porażka) dotąd nie walczył o żadne istotne tytuły. Dopiero w kwietniu br. ma zmierzyć się o pas EBU z Juli Ginerem.

Yvan Mendy (lekka)
Uchodzący długo za solidnego średniaka Mendy niespodziewanie pokonał w Londynie mistrza olimpijskiego Luke'a Campbella, demonstrując wielkie możliwości. Ma też za sobą wyjazdowe pojedynki z Wiktorem Postołem (porażka) i Edisem Tatlim (zwycięstwo w pojedynku o pas EBU). Ten czarnoskóry pięściarz to jeden z większych talentów francuskiego boksu.

Cedric Vitu (super półśrednia)
Vitu to postać podobna do Frenois. Bokser rutynowany, solidny, choć niezbyt efektowny. W przeszłości uległ Siarhiejowi Rabczence, pokonał natomiast w pojedynkach o pas EBU Orlando Fiordigiglio i Roberto Santosa.

Maxime Beaussire (super półśrednia)
Niepokonany Beaussire jest przedstawicielem młodszego pokolenia. Walczył wyłącznie we Francji i prawie wyłącznie z rodakami. Jego największy sukces to zwycięstwo przed czasem z Frankiem Haroche Hortą.

Michel Soro (średnia)
Pochodzący z Wybrzeża Kości Słoniowej to talent czystej wody, ale nie najlepiej prowadzony. Większość walk stoczył w super półśredniej, w której przegrał jedynie pojedynek o tytuły WBO i IBO z Zaurbekiem Bajsangurowem. Pokonał natomiast przed czasem Glena Tapię, a niedawno znokautował w walce o pas EBU w średniej Emanuele Blandamurę. Możliwości Soro sięgają dużo dalej.

Hassan N'Dam N'Jikam (średnia)
N'Jikam pochodzi z Kamerunu, w barwach którego startował na olimpiadzie w Atenach (pokonał tam m.in. Andy'ego Lee). Jest bokserem o doskonałej motoryce i bardzo dobrej technice, ale brak dyscypliny taktycznej uniemożliwił mu zdobycie światowych pasów w walkach z Peterem Quillinem i Davidem Lemieux. Ma natomiast na rozkładzie takich rywali, jak Maks Bursak, Curtis Stevens, Awtandił Churcydze i Giovanni Lorenzo.

Hadillah Mohoumadi (super średnia)
Czarnoskóry Mohoumadi to bokser zaawansowany wiekowo, bardzo silny, fatalnie prowadzony i walczący z małą częstotliwością. Po porażkach w 2012 z Nikola Sjeklocą i Jamesem DeGale'em znalazł się na bocznym torze, z którego powrócił dopiero w 2015, zdobywając pas EBU po wygranej przed czasem z Mariano Hilario. Będzie go bronił w Liverpoolu przeciwko Callumowi Smithowi, a konfrontacja zapowiada się rewelacyjnie.

Christopher Rebrasse (super średnia)
Rebrasse to pięściarz solidny o niezbyt dużej sile ciosu, ale dużej odporności. Przegrał na punkty z Rachidem Jkitou, George'em Grovesem i Callumem Smithem. W kwietniu br. czeka go konfrontacja z Rockym Fieldingiem.

Rachid Jkitou (super średnia)
Jkitou to silny fizycznie pięściarz, któremu dotąd nie było dane w pełni wykazać się swoimi możliwościami. Jest niepokonany, ale boksuje z bardzo długimi przerwami. Pokonał m.in. Hakima Zoulikhę i Christophera Rebrasse'a. Ostatnie 3 walki stoczył w Maroku, skąd pochodzi.

Nadjib Mohammedi (półciężka)
Mohammedi jest arabskiego pochodzenia i od lat zalicza się do szerokiej czołówki wagi półciężkiej. Dwa title shoty zakończyły się porażkami z rąk Nathana Cleverly'ego i Siergieja Kowalowa. Mohammedi dysponuje bardzo dobrą technika, ale jego możliwości ogranicza kiepska odporność na ciosy.

Youri Kayembre Kalenga (cruiser)
Kalenga pochodzi z Konga i jest obdarzony dużą siłą fizyczną. Wiele walk rozstrzygnął przed czasem. Po zwycięstwie nad Mateuszem Masternakiem w 2014 zdobył pas interim WBA. W pojedynku o regularny pas WBA przegrał z Denisem Lebiediewem.

Johann Duhaupas (ciężka)
Bokser o ringowym pseudonimie Gad to zawodnik solidny i rutynowany. Odniósł szereg zwycięstw, przegrał jedynie z Francesco Pianetą i Erkanem Teperem (na punkty) oraz Deontayem Wilderem (tko). W krótkim czasie ma stoczyć pojedynek o WBC Silver z Robertem Heleniusem.

Newfel Ouatah (ciężka)
Ouatah to dwumetrowy bokser arabskiego pochodzenia. Jako amator reprezentował Algierię na olimpiadzie w Pekinie, gdzie przegrał w ćwierćfinale z Wiaczesławem Głazkowem. Z pięściarzy zawodowej czołówki HW walczył jedynie z Erkanem Teperem i przegrał na skutek kontuzji, lecz zademonstrował przyzwoitej klasy boks. Jak na swoje gabaryty jest szybki, ale siła fizyczna raczej nie jest jego mocną stroną.

[Hugo]

Frenois nie walczył z Ginerem, tylko z jakimś bumowatym Gruzinem. Stoi w miejscu, a rankingach obsuwa się w dół.
Mendy odniósł 2 zwycięstwa i zdobył pas EBU-EU. W stosunku do jego talentu, to tyle, co nic.
Vitu w obronie pasa EBU wygrał przed czasem z Rubenem Varonem.
Beaussire z największym trudem pokonał Roberto Santosa.
Soro nie walczył od blisko roku. Jest jednym z najgorzej prowadzonych bokserów na świecie.
N'Jikam odniósł 2 mało istotne zwycięstwa i zamierza wystartować na olimpiadzie w Rio de Janeiro.
Mohoumadi przegrał już w 1 rundzie z Callumem Smithem.
Rebrasse przegrał z Fieldingiem, lecz został tym werdyktem rażąco skrzywdzony.
Jkitou jest nadal niepokonany i … nie walczy. Chyba trzeba go uznać za bezpowrotnie zmarnowany talent.
Mohammedi został znokautowany w 2 rundzie przez Ołeksandra Hwozdyka. Chyba pora o nim zapomnieć.
Kalenga po ciężkim boju uległ przed czasem Yunierowi Dorticosowi.
Duhaupas odniósł życiowy sukces, nokautując w Helsinkach Roberta Heleniusa.
Ouatah w słabym stylu pokonał litewskiego buma. Jest na najlepszej drodze do zmarnowania kariery.
Warto odnotować spory sukces Karima Guerfiego, który w Liverpoolu pokonał przed czasem Ryana Farraga i odzyskał pas EBU w koguciej. Bardzo ładnego rekordu dorobił się Arsen Goulamirian w cruiser, jednak braki techniczne nie wróżą mu poważnych sukcesów.Sporym talentem obdarzony jest chyba niepokonany Vincent Legrand w muszej. Znakomicie poczyna sobie także dwukrotny olimpijczyk Nordine Oubaali w koguciej.

[saliman1]

Vincent Legrand bardzo wyraźnie pokonał na punkty solidnego Walerego Janczego. To trzecia poważna wygrana w karierze Francuza (w zeszłym roku znokautował Sarritzu we Włoszech, a na początku kariery wypunktował niezłego Lamiriego) i najlepszym muszym w Europie spokojnie można go nazwać. Legrand wydaje się być całkiem bliski dostania szansy walki o pas IBF należącym do Casimero.

[Hugo]

Wczorajsza gala w hali imienia Marcela Cerdana w Levallois-Perret (przedmieścia Paryża) pokazała, że we francuskim boksie zawodowym coś drgnęło i po długotrwałej stagnacji można tam oczekiwać postępu. Walką wieczoru przeprowadzonej z pompa gali był pojedynek broniącego pasa EBU w super półśredniej Cedrica Vitu z Isaakiem Realem z Hiszpanii. Silnie bijący Real kilkakrotnie mocno trafił Vitu, co w jednym przypadku skutkowało nawet nokdaunem, ale dzięki przewadze technicznej i szybkościowej Francuz kontrolował walkę i odniósł zasłużone zwycięstwo.

W półciężkiej wystąpił pierwszy zawodowiec z medalem olimpijskim Mathieu Bauderlique i w 6-rundowym pojedynku zdecydowanie wygrał na punkty z silnym journeymanem Matingu Kindele. Na ringu zawodowym zadebiutował tez inny francuski medalista z Rio de Janeiro Souleymane Cissokho w super półśredniej. Ten pochodzący z Dakaru ciemnoskóry pięściarz znokautował już w 1 rundzie Renato Gomana. Jednak największe wrażenie zrobił na mnie 19-letni Louis Toutin w super średniej, który w 1 rundzie rozbił Ousmana Domingueza i poprawił swój bilans na 5(5)-0, w tym 3 wygrane w 1 rundzie. Na tle słabego rywala trudno ocenić realne możliwości młodego Francuza poza stwierdzeniem imponującej siły ciosu i dobrej prezencji w ringu.

[redd]

Z takich mniejszych sukcesów, to Franck Petitjean zdobył pasek EBU - EU w wadze super lekkiej (pokonał przez TKO Włocha Esposito). Francuz to naprawdę niezły pięściarz, o b. dobrej technice, choć brakuje mu krzepy i siły ciosu. 3 lata temu Francuz b. dobrze zaprezentował się przeciwko Syrowatce, moim zdaniem na pewno nie przegrał tamtej walki, ale ostatecznie werdykt poszedł na konto Polaka.

Francja ma wielu solidnych, dobrze wyszkolonych pięściarzy, choć od strony promotorskiej nie wygląda to najlepiej, jeśli chodzi o przebicie na scenę światową. Na plus francuskiemu boksowi można zapisać to, że lokalni bokserzy walczą ze sobą często i gęsto, co poniekąd zapewnia selekcję naturalną. Nie przypominam sobie w ostatnich latach jakiegoś pompowanego balona z Francji, który cierpiałby na "syndrom Kołodzieja".

[Hugo]

Bardzo cięło mi transmisję z tej gali i akurat walki Petitjeana w ogóle nie dało się oglądać. Z walk Bauderlique'a i Cissokho też niewiele. W miarę dobry odbiór miałem tylko podczas walk Vitu i Toutina.

[Hugo]

Louis Toutin ma już bilans 6(6) - 0, a jutro będzie walczył o zawodowe mistrzostwo Francji z rutynowanym i solidnym (walczył o EBU z Michałkinem, nigdy nie przegrał przed czasem) Hugo Kasperskim na dystansie 10 rund. Dla 19-latka to wielkie wyzwanie, ale widocznie jest on odważnie prowadzony. Doczytałem się, że Toutin był mistrzem Europy do lat 17 w boksie amatorskim, a z pochodzenia jest Cyganem.

[Hugo]

Toutin znokautował Kasperskiego w 1 rundzie. Poniżej walka w kiepskiej jakości:
http://www.canalplus.fr/sport/c-autres-s...id=1449396
Nie wiem, czy cios nie był w tył głowy, bo nie ma powtórki. Tak czy owak, francuskiego Cyganka trzeba się bać!!!