Najlepsi bokserzy Węgier

[Hugo]

W przypadku Węgier największe sukcesy na zawodowym ringu odnieśli ci sami bokserzy, którzy wcześniej zapisali piękne karty w amatorskim boksie. Trzykrotny mistrz olimpijski Laszlo Papp przeszedł na zawodowstwo w 1957 roku, mając 31 lat. Był to ewenement, że bokserowi z Bloku Wschodniego pozwolono na zawodową karierę. Boksując w wadze średniej odniósł 27 zwycięstw (w tym 15 przed czasem) i dwa razy zremisował. W 1962 roku został zawodowym mistrzem Europy, a następnie 6 razy z powodzeniem bronił tego tytułu. Kiedy jednak pojawiła się przed Pappem perspektywa walki o mistrzostwo świata, komunistyczne władze Węgier nakazały mu zakończenie kariery. Na następne duże sukcesy w zawodowym boksie przyszło Węgrom poczekać do czasu, kiedy to profesjonalną karierę zaczął mistrz olimpijski z Atlanty i dwukrotny mistrz świata amatorów Istvan "Koko" Kovacs. W 2000 roku Kovacs został mistrzem EBU w kategorii piórkowej, a rok później zdobył w tej samej wadze mistrzostwo świata WBO, zostając pierwszym w historii węgierskim mistrzem świata zawodowców. Pierwsza obrona tytułu odbyła się na stadionie w Budapeszcie i zakończyła klęską, bowiem Kovacs przegrał przez tko w 6 rundzie z Argentyńczykiem Julio Pablo Chaconem. Wkrótce też zakończył karierę, a jego następcą na zawodowych ringach został Janos Nagy, nie mający na swym koncie amatorskich sukcesów. Nagy pomścił Kovacsa, pokonując w 2004 Chacona na punkty w pojedynku, który był eliminatorem do walki o pas WBO w super piórkowej. Pasa bronił inny argentyński bokser, słynny Jorge Barrios pseudonim Hiena. Do jego walki z Nagy'em doszło w 2006 roku w Los Angeles, a Barrios znokautował rywala już w 49 sekundzie pierwszej rundy. Oznaczało to koniec kariery Nagy'a. Cztery lata później w podobny sposób dobiegła końca kariera innego Węgra Zsolta Bedaka, który w pojedynku o pas WBO w super koguciej uległ przed czasem Wilfredo Vasquezowi Juniorowi z Puerto Rico. Boks zawodowy cieszy się na Węgrzech dużą popularnością, ale olbrzymia większość aktywnych obecnie bokserów to journeymeni kiepskich lotów, a nie brakuje też ewidentnych bumów. Pozytywnymi wyjątkami od tej reguły są na pewno następujący pięściarze:

Zsolt Erdei 37 lat, bilans 33(18) - 0, waga półciężka/cruiser
Podobnie, jak Papp i Kovacs, Erdei odnosił sukcesy jako amator, zdobywając złote medale mistrzostw świata i Europy oraz brązowy medal olimpijski. Karierę profesjonalną rozpoczął w 2000 roku. Erdei jest rzadko spotykanym typem boksera, który przy dość słabych warunkach fizycznych preferuje walkę na dystans (podobnie jak Miguel Cotto). Oczywiście wymaga to nienagannej techniki i znakomitego refleksu, ale Erdei posiada te cechy. Dysponuje też dość mocnym ciosem. Nieprzerwana seria zwycięstw doprowadziła go w roku 2004 do starcia z Meksykaninem Julio Cesarem Gonzalezem, który właśnie odebrał Dariuszowi Michalczewskiemu pas WBO w kategorii półciężkiej. Erdei wygrał, a potem na przestrzeni 5 lat bronił skutecznie tytułu 11 razy. Trzeba jednak zauważyć, że o ile początkowi przeciwnicy (dwukrotnie Garay, Sahnoune, Lakatos) reprezentowali przyzwoity poziom, to im dalej, tym było z tym gorzej. W końcu zwakował pas i przeszedł do kategorii cruiser, gdzie już w pierwszej (i jedynej w tej wadze) walce pokonał Giacobbe Fragomeniego i zdobył pas WBC. Także i ten tytuł został przez Erdeia zwakowany. Dwie ostatnie walki stoczył w USA z dość kiepskimi rywalami w wadze półciężkiej i wiele wskazuje na to, iż wkrótce zakończy karierę.

Karoly Balzsay 32 lata, bilans 25(18) - 2(1), waga super średnia
Jako amator Balzsay doszedł do wicemistrzostwa Europy. Jest elegancko walczącym, dobrym technicznie bokserem z upodobaniem posługującym się ciosami prostymi. Posiada też mocne uderzenie, o czym niedawno boleśnie przekonał się Dimitri Sartison. Mankamentem jest natomiast nie najlepsza szybkość. Balzsay rozpoczął zawodowe boksowanie w 2004 roku, a w styczniu 2009 zdobył pas WBO, pokonując Denisa Inkina. Pół roku później stracił to trofeum na rzecz Roberta Stieglitza. Po raz drugi został mistrzem świata w 2011 roku, zwyciężając po wyrównanej walce Stanysława Kasztanowa i zdobywając wakujący pas WBA World. Warto jednak nadmienić, że tytuł mistrzowski Balzsaya jest mocno naciągany (wobec istnienia pasa WBA Super World), a on sam w bardzo silnie obsadzonej wadze super średniej plasuje się w najlepszym razie pod koniec pierwszej dziesiątki.

Istvan Szili 29 lat, bilans 14(6) - 0, waga średnia
Szili pokonał kilku średniej klasy bokserów (Suszczyc, Moroseks, Biskupski, Skrzypczyński) i rokuje pewne nadzieje na przyszłość. Jest agresywnym, wywierającym presję swarmerem.

[Jerome]

Ale bk z tego typu wątków. Czekam z nieierpliwością na najlepszego pięściarza Malty i Cypru ;]

[Rutherford]

@Jerome
Nie zgodzę się z Tobą. Wątek jest ciekawy, ja osobiście nie znam zbyt dobrze bokserów węgierskich, a ten wątek pozwolił mi się z nimi dokładniej "poznać". @Hugo wkłada w te prace naprawdę mnóstwo roboty, a odzew użytkowników forum jest niemal żaden. Ja też święty nie jestem, bo jeszcze chyba żadnego z tych tematów nie skomentowałem, ale każdy dokładnie przeczytałem. I niecierpliwie czekam na następne, bo takie wątki jak mało co (oprócz samych walk, oczywiście) pozwalają poznać niektórych pięściarzy.

@Hugo: szacunek za mnóstwo pracy włożonej w te teksty i czekam na kolejne.

[PeterManfredo]

@Jerome
Zawiodłeś mnie...Dlaczego beka? bardzo ciekawe są te wątki o poszczególnych krajach "bokserskich". Super sprawa. Szacunek Hugo i zaraz punkcik na + wysyłam,nie wiem czemu dopiero teraz

[Jerome]

Ale nie mówię, że bez sensu tylko lekko śmieszne. Doceniam pracę Hugo. Zawsze czytam jego pracę. Chodzi mi tylko, że takich Top Kaliningrad odbieram bardziej humorowo.

[PeterManfredo]

Zauważ,że krajów bez tradycji bokserskich Hugo nie przybliża a tylko z takich można by się ewentualnie śmiać na punkcie bokserskim choć oczywiście rozumiem o co Ci chodziło

[Adammobp]

Co do zawodnika Zsolt Erdei. On się wystraszył naszego Krzysia Diablo Włodarczyka. Po wygranej nad Fragomenim zwakował pas. A szkoda... Mielibyśmy walkę Polaka z przyzwoitym Węgrem, a tak jedynie niezbyt solidnych Węgrów obijają nasi na galach Wojaka

[Hugo]

Wyjazd Erdeia do USA to kompletny niewypał. W ciągu 2,5 roku stoczył tam 2 walki ze słabeuszami. Walka z Campillo byłaby widowiskiem dla koneserów technicznego boksu i pewnie dobrze by się sprzedała, ale w Europie.

[Hugo]

Dużą stratą dla węgierskiego boksu było przedwczesne zakończenie kariery przez nękanego kontuzjami Karoly'a Balzsaia. To był bardzo elegancki, świetnie prezentujący się w ringu bokser. Jego ubiegłoroczna dramatyczna walka o WBA Regular z Dimitrim Sartisonem była jednym z najlepszych bokserskich pojedynków w 2012 w Europie.

38-letni Zsolt Erdei nie walczył od blisko 2 lat, ale kariery nie zakończył. Weźmie udział w bardzo ciekawym turnieju w Monaco. Erdei zmierzy się z Denisem Graczowem, a druga parę półfinałową stanowią wywodzący się z super średniej Edwin Rodriguez i Ezequiel Osvaldo Maderna. Z całej czwórki tylko Graczow ma na koncie jedną porażkę (z Lucianem Bute), a pozostała trójka jest jak dotąd niepokonana.

Niepokonany pozostaje też Istvan Szili, który zanotował 3 kolejne zwycięstwa z dość kiepskimi rywalami. Z młodszego pokolenia pewne nadzieje rokują 24-letni Gabor Veto w junior półśredniej, 22-letni Lajos Mark Nagy w średniej i 17-letni Norbert Nemesapati w półciężkiej. Ogólnie jednak współczesny boks węgierski to taśmowa produkcja bumów.

[Hugo]

Ciekawie rozwija się kariera Nemesapatiego, który dzisiaj w Budapeszcie powalczy z Michałem Nierodą o młodzieżowy WBC Silver.

Więcej na jego temat na http://www.bokserzy.cba.pl