Zapomniany wojownik - Clifford Etienne

[Sander]

Kolejnym bohaterem mojego cyklu o zapomnianych przedstawicielach królewskiej kategorii wagowej będzie pięściarz którego kibice pewnie bardziej znają z wybryków poza ringowych niż wydarzeń mających miejsce w ringu - choć i w ringu i poza nim bywało dramatycznie - Clifford Etienne i nic dodawać już chyba nie trzeba.


Cliford Etienne urodził się 9 marca 1970 roku w Lafayette w Luizjanie. Już w bardzo młodym wieku wpadł w kłopoty z prawem należąc do jednego z ulicznych gangów.
Karierę zawodową rozpoczął stosunkowo późno, bo mając na karku już 26 lat. Dixon Correctional Facility - to w tym zakładzie karnym Etienne spędził 10 lat przed zawodowym debiutem. Został skazany za napad z bronią w ręku. Clifford i tak nie mógł narzekać na swój los - pierwotnie został skazany na 40 lat pozbawienia wolności - wyszedł po odsiedzeniu 1/4 wyroku za dobre sprawowanie. To właśnie podczas pierwszej wizyty w więzieniu pobrał bokserskie szlify - "więzienną karierę bokserską" miał zakończyć z nieskazitelnym bilansem 30-0 i tytułem mistrza więźniów.

Słynący z agresywnego, ulicznego stylu walki Etienne kroczył pewnie od zwycięstwa do zwycięstwa umacniając swoją pozycję.
Pierwszym poważnym sprawdzianem jego bokserskich umiejętności miał być pojedynek z późniejszym mistrzem WBO Lamonem Brewsterem. Etienne przystępował do tej walki po pokonaniu journeymana Harolda Sconiersa na punkty po 10 rundowym pojedynku - pierwszym w karierze na tak długim dystansie. Walka z Brewsterem była 16 zawodowym pojedynkiem dla "Black Rhino".
Do starcia tych dwóch dobijających do czołówki i niepokonanych pięściarzy doszło 6 maja 2000 roku w Mellon Arena w Pensylvanii podczas gali Spadafora vs Griffith.
Walka Clifforda z Brewsterem miała dramatyczny przebieg i była bardzo widowiskowa. Etienne zaczął pojedynek bardzo agresywnie i już w pierwszej rundzie mocno obił rywala. Dla mnie, choć pewnie nie tylko dla mnie jest to jedna z najbardziej dramatycznych i widowiskowych rund w historii wagi ciężkiej. Etienne boksował tamtego wieczoru znakomicie - w każde uderzenie wkładał mnóstwo siły i nawet na moment nie zamierzał się cofać. Brewster wykazał się wówczas imponującą odpornością na ciosy i pokazał, że ma ogromne serce do walki. Zademonstrował to szczególnie w rundzie 6 gdzie zebrał straszny łomot, by w końcowych sekundach samemu rozpaczliwie wystrzelić trzema sierpami. Po 10 rundach sędziowie wskazali jednomyślnie wygraną Etienne'a, o którym po tej walce zrobiło się głośno. Agresja, siła i ciągły atak - tak zapamiętałem jego postawę w tamtej walce.

Clifford po tej walce wszedł na wyższy poziom i nie mierzył się już z tzw. bumami. Po dwóch zwycięstwach przed czasem nad Joey'em Guy'em i Cliffem Couserem (w walce tej zdobył pas NABF) Etienne miał zaboksować z solidnym tak amatorem jak i zawodowcem niedocenianym Lawrencem Clay-Bey'em, który również pozostawał niepokonany mając na koncie 12 zwycięstw.
Wszystko odbyło się podczas gali Lennox Lewis vs David Tua i można śmiało stwierdzić, że widowsko z udziałem dwóch idących w górę prospektów przebiło główne danie wieczoru.
Clifford jak zwykle boksował bezkompromisowo i był stroną dominującą - spychał do lin, bił bardzo dużo ciosów i wkładał w nie całą moc - po prostu walczył po swojemu. Clay-Bey miał, to co musiał mieć każdy rywal Etienne'a chcący mu zagrozić albo przynajmniej przetrwać z nim więcej niż kilka rund : odporność na ciosy i serce do walki. Pojedynek toczył się w znakomitym tempie i długo trzymał się pewnego schematu : Etienne szedł do przodu zarzucając rywala masą ciosów, zaś Bey odpowiadał groźnymi kontrami spośród których kilka mocnych sierpów zrobiło wrażenie na Cliffordzie. Nie zabrakło tutaj również wielu efektownych wymian gdzie jeden jak i drugi zbierał i oddawał wszystkim tym co miał.
Kilka momentów z tej walki do dziś mam przed oczami tak jak np. rundę 10 która była po prostu wspaniała. Etienne po 10 morderczych rundach został ogłoszony zwycięzcą dodatkowo po tym pojedynku otrzymał od magazynu "The Ring" tytuł najbardziej ekscytującego boksera wagi ciężkiej w roku 2000. Sama walka była również uznana jako jedna z najlepszych w tamtych dwunastu miesiącach.

Po tej walce Etienne był klasyfikowany na drugim miejscu rankingu federacji WBC. Kilka miesięcy po efektownej wojnie z Clay-Bey'em cieszący się coraz większą popularnością Clifford wyszedł do ringu z pochodzącym z Portoryko niedocenianym i niepokonanym Fresem Oquendo. Faworytem walki był Etienne. Rekord i dokonania Fresa nie rzucały wówczas na kolana. Etienne swoim siłowym agresywnym stylem kupił sobie sympatię fanów i zainteresowanie stacji telewizyjnych - był na topie. Walka z Oquendo miała być przepustką do walki o mistrzowski pas, a okazała się początkiem końca. Transmitowany przez telewizję Showtime pojedynek miał dość niecodzienny przebieg. Faworyzowany Etienne już w pierwszej rundzie trzykrotnie padł na deski, choć w moim odczuciu żaden z otrzymanych ciosów nie zrobił na nim większego wrażenia.
Dwie kolejne odsłony i dwie kolejne randki z deskami. Etienne był cieniem samego siebie. Walczył bardzo chaotycznie, zdawał się być nieobecny w ringu, choć szedł do przodu i próbował przeciwstawić się świetnie dysponowanemu rywalowi, to często był po prostu bezradny. Walka zakończyła się w rundzie 8. Clifford zawiódł po całości - padł na deski ostatecznie siedmiokrotnie i zostawił po sobie fatalne wrażenie. Wysokie miejsce w rankingach, uznanie fachowców i kibiców - wszystko to na jakiś czas opuściło Clifforda. Szczerze mówiąc ciekaw jestem do dziś co się stało wówczas z Etienne'm, że dał się Oquendo wręcz ośmieszyć.


Odbudowywujący swoją pozycję Amerykanin pokonał kilku mniej wymagających rywali. Po wymazaniu z pamięci klęski z Oquendo przyszedł czas na powrót do gry.
Po pokonaniu w kwietniu 2002 roku solidnego testera Terrence'a Lewisa (choć po trudniejszej niż się wielu spodziewało walce. Szczególnie końcówka była niezbyt udana w wykonaniu Clifforda) doszło do cieszącej się dużym zainteresowaniem walki, ze znakomitym Fransem Bothą. Reprezentant RPA był już wówczas trochę porozbijany, lecz na pewno wciąż bardzo niebezpieczny. Ten znakomicie zapowiadający się pojedynek odbył się w Nowym Orleanie 27 lipca 2002 roku. Walka ta była kolejnym ciekawym i dramatycznym widowiskiem z udziałem "Black Rhino". Etienne znów był agresywny, głodny boksu i był w stanie umrzeć za cenę zwycięstwa. Botha obrał bardzo skuteczną taktykę na ten pojedynek - trzymał Etienne'a na dystans, a gdy ten zbliżał się z furiackim atakiem, to stary lis z RPA rzucał lewy prosty lub prawy bezpośredni po czym umiejętnie klinczował przez co mocno ograniczał poczynania Amerykanina. Etienne nie był w stanie zdominować walki tak jak to zrobił np. z Brewsterem. Początek walki i tak padł łupem Clifforda, lecz polujący na bombę z prawej ręki Botha w 5 rundzie miał Etienne'a na deskach podobnie jak w rundzie 6. Szczególnie w 5 odsłonie Biały Bizon mógł się pokusić o zakończenie pojedynku... Etienne przetrwał i dalsza część walki była względnie wyrównana. W 8 rundzie Botha zebrał ostre lanie od odradzającego się Etienne'a. Ten tak się zagalopował, że nie usłyszał gongu rzucając parę ciosów na twarz rywala już po czasie, co wywołało małą awanturę... Runda 9 to już walka na wyniszczenie - kapitalna bijatyka... Kolejny świetny pojedynek wagi ciężkiej z dramaturgią, nokdaunami, dużą ilością silnych ciosów. Remis nikogo w tej walce nie skrzywdził. Etienne mimo sporych kłopotów opanował sytuację i wydawał się być gotów na kolejne wyzwania.


Remis z Bothą okazał się przepustką do walki z legendą zawodowych ringów Mikie'm Tysonem. "Bestia" był już wprawdzie lata po swoim prime, lecz jego walkom zawsze towarzyszyło wielkie zainteresowanie i duże pieniądze. Efektownie walczący, silny fizycznie i bezkompromisowy Etienne jako rywal dla Tysona był dla wielu gwarancją dobrego widowiska.
Niestety kolejna walka na antenie Showtime okazała się dla Clifforda kompromitacją. Pierwszy silny prawy Tysona zakończył walkę. Etienne padł i nie zamierzał wstawać. Chwilę po wyliczeniu z uśmiechem na twarzy przechadzał się już po ringu... Tamtej nocy panująca o nim opinia twardego, ambitnego i posiadającego serce do walki pięściarza została solidnie zachwiana. Clifford miał otrzymać za ten pojedynek około milion dolarów. Stracił jednak zainteresowanie telewizji i wielu kibiców...


Etienne wprawdzie wrócił na zwycięską ścieżkę, ale dla mnie, to był już cieniem samego siebie. Zwycięstwa z Miki'em Sheppardem czy Talmadge Griffisem były już tylko łabędzim śpiewem i miały na celu niewiele więcej niż poszukanie jeszcze jednej sznasy na zarobienie dobrych pieniędzy. Dwa ostatnie gwoździe do bokserskiej trumny Etienne'a wbili Celvin Brock i Nikolai Valujev. Dwie porażki w trzeciej rundzie jasno dały do zrozumienia, że czas Clifforda w tym biznesie minął. Niestety Etienne'owi nie dana była spokojna i w pełni zasłużona emerytura...

Kilka miesięcy po starciu z gigantycznym Rosjaninem, Clifford Etienne powrócił do złych nawyków. Demony przeszłości przypomniały sobie o nim w sposób bardzo gwałtowny..
Clifford pewnego słonecznego popołudnia w sierpniu roku 2005 okradł pewnego biznesmena, uciekając ukradł samochód z kobietą i dzieckiem w środku. Policja bez trudu szybko dogoniła "porywacza". Etienne nie zamierzał się jednak poddawać. Wyciągnął broń i wycelował do funkcjonariuszy. Pistolet miał podobno się zaciąć i tylko dlatego nie wystrzelił...
Amerykanin usłyszał zarzuty próby zabójstwa policjanta, rozbój z bronią w ręku, oraz porwanie drugiego stopnia. Został skazany na 160 lat pozbawienia wolności. Kilka miesięcy temu karę zmniejszono do 105 lat...

Clifford Etienne to postać dramatyczna. Po 10 letnim pobycie za kratami wrócił do świata żywych. Stoczył wiele kapitalnych pojedynków, założył rodzinę i nie mógł na nic narzekać. Niestety coś w pewnym momencie w nim pękło. Wspomnianego biznesmena miał okraść z raptem kilku tysięcy dolarów, co przy sumie miliona dolarów jaki miał otrzymać za walkę z Tysonem, wydaje się być nieprawdopodobne. Etienne resztę życia spędzi w więzieniu. Wrócił do jakże fatalnego punktu wyjścia. Ja, a i zapewne on myślami jeszcze nie raz wrócę do jego walk z Bothą, Brewsterem czy Clay-Beyem co i Wam proponuję... Dla mnie Etienne to był mega widowiskowy i zwierzęco silny bokser. Gdyby miał lepiej poukładane w głowie...

[Sander]

Może ktoś lepiej orientujący się w wyszukiwaniu walk bokserskich na przeróżnych serwisach jest w stanie znaleźć walki Etienne'a z Maxime, Martinezem i Griffisem?
Dałbym punkcik reputacji.

[rambo7003]

Na forum boxingscene nie ma ich simbros to raczej nigdzie ich nie ma ;/

[Sander]

Cytat:Prywata panowie

Autor komentarza: marcinm
Data: 21-04-2014 12:52:34
@Sander

Nie wiem czy Ci za to płacą ale powinni dawaj nr konta to Ci przeleje 3zł na piwo (nie świruje)

Swietną robote tutaj robisz i licze, ze ktos sie zainteresuje tym co robisz.

Swoja droga Etienne oprócz swojego zwierzecego stylu mial naprawde dobry warsztata - proste, sierpowe, podbrudkowe, znakomity balans. Reszte życia spędzi w pierdlu, gdyby zrobil to w polsce to pewnie dostalby sanki

[BMH]

Nie widze innej mozliwosci, jak wyslac nr. konta.

[Joker]

Sander
A jak ty nie wysyłasz swojego to ja Ci podam mój żebyś mu wysłał,3 zł na drodze nie leży ;D

[Martin]

Zgadza sie a za 3 złote to można kupić całkiem dobre piwko więc Sander nie miej oporów...

[Wilczekstepowy]

Lubię od czasu do czasu poczytać sobie o takich historiach. A więc dzięki Sander, choć wiem, że prawie się już tu nie pojawiasz.