Najlepsi bokserzy wagi lekkiej

[Hugo]

Kategoria lekka jest już dość mocno osłabiona przez ciąg na kasę w kierunku wagi półśredniej. Wywiało z niej dwóch najlepszych zawodników, Roberta Guerrero i Adriena Bronera, którzy obecnie boksują dwie kategorie wyżej. Z tego powodu nie można jej uznać za mocno obsadzoną, lecz za przeciętną. Ścisła czołówka jest nieliczna, a zaplecze, chociaż liczne i wyrównane, to nie reprezentuje jakiegoś nadzwyczajnego poziomu. Nie widać w jego szeregach bokserów, którzy mogliby czymś zafascynować kibiców. Bardzo mało jest też młodych utalentowanych prospektów. Poza tym waga lekka jest bardzo kosmopolityczna. Przewagę ma kontynent amerykański (głównie Meksyk i Kuba), ale w czołówce licznie reprezentowani są też Europejczycy. Przedstawiciele Azji i Afryki trafiają się w ilościach śladowych.

KRÓL

Miguel Vazquez (Meksyk)
Absencja Roberta Guerrero i Adriena Bronera sprawia, że na pierwszym miejscu w wadze lekkiej z obowiązku trzeba postawić Vazqueza, boksera wyjątkowo mało efektownego, jak na króla kategorii. Obiektywnie trzeba jednak przyznać, że 26-letni Meksykanin warunki formalne spełnia. 3 porażki poniósł dawno i na dodatek z bokserami z bardzo wysokiej półki (dwukrotnie Saul Alvarez i Timothy Bradley). Od 2010 jest mistrzem świata IBF i skutecznie broni mistrzowskiego pasa, chociaż można by się czepiać doboru rywali i wymęczonego stylu niektórych zwycięstw. Vazquez jest bokserem wysokim (178 cm) i długorękim (zasięg 183 cm). Jak łatwo się domyślić, dobrze czuje się w walce dystansowej i defensywie. Niedostatki siły fizycznej nadrabia ringowym cwaniactwem, szczególnie widocznym w zwarciach.

ŚCISŁA CZOŁÓWKA

Ricky Burns (Wielka Brytania)
Podobnie jak Vazquez, Burns również jest mistrzem świata z 3-letnim stażem. Z tym, że mniej więcej przez połowę tego okresu był mistrzem WBO w super piórkowej, a dopiero potem zdobył pas tej samej organizacji w wadze lekkiej. Szkot jest bokserem o dobrych warunkach fizycznych (po 178 cm wzrostu i zasięgu) i dużej sile fizycznej, która niezbyt się przekłada na siłę ciosu, za to dobrze na odporność i kondycję. Burns preferuje walkę na dystans, ale jest przy tym dość ofensywny. Jest bojowy, szybki, ma dobrą pracę nóg i elegancko prezentuje się w ringu. W przeciwieństwie do Vazqueza nie unika trudnych rywali. Jego ostatnia walka z Jose Gonzalezem obnażyła jednak spore braki w technice (zarówno w ataku, jak i w obronie)

Yuriorkis Gamboa (Kuba)
Gamboa ma świetną przeszłość amatorską, a na zawodowym ringu boksuje od 6 lat i jest niepokonany. Jest bokserem kompletnym i trudno znaleźć u niego słaby punkt. Dobrze czuje się walcząc z bliska, jak i na dystans. Imponuje techniką (doskonały balans), szybkością i siłą ciosu. Był mistrzem świata WBA, WBA Super i IBF w piórkowej, miał też pas interim WBA w super piórkowej i taki sam pas zdobył w swym debiucie w wadze lekkiej. Pojedynek z Darleysem Perezem wykazał jednak, że Kubańczyk zawędrował do za wysokiej dla siebie wagi. Gamboa na wagę lekką nie ma ani warunków, ani dostatecznej siły fizycznej.

Richar Abril (Kuba)
Abrila prawie wszystko różni od swego bardziej rutynowanego i utytułowanego rodaka. Jest jasnoskóry, nie miał sukcesów w boksie amatorskim, a poza tym jest naturalnym bokserem wagi lekkiej o dobrych warunkach fizycznych (wzrost 175 cm, zasięg 183 cm). Zgodnie z nimi lubi walczyć na dystans, wykorzystując też swoją dobrą technikę (zwłaszcza w obronie). Abril zdobył pas interim WBA w 2011 po zwycięstwie nad Miguelem Acostą. Rok później przegrał z Brandonem Riosem w pojedynku o regularny WBA, ale był to werdykt ewidentnie niesprawiedliwy. Pełnoprawnym mistrzem WBA został więc dopiero w 2013 po wyraźnym zwycięstwie nad Sharifem Bogere.

SZEROKA CZOŁÓWKA

Denis Szafikow (Rosja)
Wbrew trendowi, Szafikow przeszedł z junior półśredniej do lekkiej. Postąpił słusznie, gdyż skromne warunki fizyczne (165 cm wzrostu) mocno ograniczały jego możliwości w wyższych kategoriach. Szafikow jest dynamicznym swarmerem o sporej sile fizycznej, a przy tym mańkutem. Walczył do tej pory tylko w Europie, gdzie dorobił się pięknego bilansu bez porażki. W sierpniu 2013 zadebiutował w USA, pokonując Santosa Benavidesa.

Antonio DeMarco (Meksyk)
DeMarco to kolejny boxer o bardzo dobrych warunkach fizycznych, a jednocześnie kolejny mańkut. Jest na tyle elastyczny stylowo, że niekiedy z własnej inicjatywy wybiera półdystans, gdyż szybkość jest jego mocną stroną. Meksykanin zyskał rozgłos, kiedy wygrał przed czasem w 11 rundzie z Jorge Linaresem, wcześniej wyraźnie przegrywając na punkty. Zdobyty przy tej okazji pas WBC DeMarco dwukrotnie skutecznie bronił, ale za 3 razem poległ w boju z Adrienem Bronerem.

Terence Crawford (USA)
Odejście Roberta Guerrero i Adriena Bronera do wyższych kategorii zachwiało mocną pozycją USA w wadze lekkiej. Długoręki (185 cm zasięgu) czarnoskóry Crawford jest obok Omara Figueroi tym, który ma tę pozycję odbudować. Na razie Amerykanin jest niepokonany i ma w dorobku kilka zwycięstw nad niezłymi rywalami, jak Hardy Paredes, Breidis Prescott i Alejandro Sanabria. Crawford reprezentuje typ ofensywnego sluggera, przy czym na uwagę zasługuje jego dobra defensywa.

Omar Figueroa (USA)
Figueroa ma ręce tak samo długie, jak Crawford i jest nie mniejszą od niego nadzieją USA w lekkiej. Na razie zdobył pas interim WBC po zwycięstwie nad Nihito Arakawą, a wcześniej zanotował serię spektakularnych nokautów. 23-letni Figueroa jest niepokonany, a stylowo jest klasycznym swarmerem, bywa że ekstremalnym. Znany jest też z tego, że często zmienia w czasie walki pozycję z normalnej na odwrotną i z powrotem.

Daniel Estrada (Meksyk)
W czołówce wagi lekkiej jest zadziwiająco dużo wysokich boxerów preferujących boks na dystans. Jednym z nich jest także Estrada, który bazuje na więcej, niż poprawnej technice, ale ma także czym przyłożyć. 28-letni Meksykanin jest posiadaczem pasa WBC Silver i ma duży potencjał rozwojowy.

Kevin Mitchell (Wielka Brytania)
Mitchell boksował sporo lat w super piórkowej, a następnie zmienił kategorię na wyższą. Dwa podejścia do pasa WBO skończyły się dla niego niepowodzeniem. Za pierwszym razem za sprawą Michaela Katsidisa, a za drugim Ricky'ego Burnsa. Anglik jest boxerem, ale w ferworze walki często podpala się i wdaje w półdystansowe bijatyki, co czasami przynosi mu zwycięstwo przed czasem, ale było też przyczyną szybkich przegranych z Katsidisem i Burnsem.

Andriej Klimow (Rosja)
Urodzony i zamieszkały w Klimowsku Klimow od pewnego czasu boksuje w USA, gdzie jego największym osiągnięciem stało się pokonanie Johna Moliny. Rosjanin jest dotychczas niepokonany. Dobrze walczy na dystans, w czym pomaga mu niezła technika i duża ruchliwość. Ma jednak problemy w pojedynkach ze swarmerami, którym często daje się wciągnąć w półdystansowe bójki.

Miguel Gonzalez (USA)
Gonzalez ustępuje klasą Figueroi i Crawfordowi, chociaż też ma ładnie wyglądający bilans. Jest mańkutem i boksuje w trudnym do zdefiniowania, mało efektownym i chaotycznym stylu. W ringu sprawia wrażenie słabego fizycznie, co jednak jest złudne, biorąc pod uwagę spory procent zwycięstw przed czasem.

Eduard Trojanowski (Rosja)
Trojanowski pochodzi z Syberii i jest pochodzenia polsko-niemieckiego. Późno trafił do zawodowego boksu i w wieku 33 lat stoczył zaledwie 15 walk, z których wygrał wszystkie, w tym 12 przed czasem. Jest sluggerem o bardzo silnym uderzeniu i niezłych umiejętnościach technicznych, jednak zdarzają się mu braki w przygotowaniu kondycyjnym.

Marvin Quintero (Meksyk)
Quintero jest królem nokautu, który jednak poniósł również kilka porażek przed czasem. W 2012 otrzymał szansę walki o tytuł IBF z Miguelem Vazquezem i stawił mu nadspodziewanie silny opór. Quintero jest mańkutem, a jego ulubiony sposób walki to boks na dystans przeplatany szybkimi wejściami do półdystansu zwieńczonymi serią mocnych ciosów.

Mercito Gesta (Filipiny)
Gesta poniósł do tej pory tylko jedną porażkę, przegrywając z Miguelem Vazquezem w pojedynku, którego stawką był pas IBF. Wcześniej pokonał kilku niezłych rywali. Filipińczyk jest silnym fizycznie, ofensywnie walczącym mańkutem. Można go określić jako chaotycznego sluggera o kiepskim wyszkoleniu technicznym.

Emiliano Marsili (Włochy)
Zaawansowany wiekowo włoski bokser nigdy nie poniósł porażki, ale jego osiągnięcia ograniczają się do ringów europejskich. Jest mańkutem o dobrej pracy nóg i dość poprawnej technice. Walczy w sposób mało efektowny, ale skuteczny, a przy tym trudny do jednoznacznego zdefiniowania pod względem stylu.

Sharif Bogere (Uganda)
Najlepszy bokser Ugandy jest niewysokim, silnym fizycznie ofensywnym sluggerem. Boksuje od początku kariery na ringach amerykańskich i pokonał kilku średniej klasy przeciwników. Jednak w starciu z Richarem Abrilem o pas WBA niewiele miał do powiedzenia. Bogere jest bokserem stosunkowo młodym i ma spory potencjał rozwojowy.

Darleys Perez (Kolumbia)
Perez dał się poznać jako osiłek zmiatający z ringu bumów i z trudem radzący sobie ze średniej klasy rywalami. Powszechnie uważano, że w starciu z Yuriorkisem Gamboą o pas interim WBA zostanie zdeklasowany. Tymczasem kolumbijski slugger wypadł w tym pojedynku nadspodziewanie dobrze, wygrywając kilka ostatnich rund dzięki dobrej kondycji i przewadze fizycznej.

Jose Gonzalez (Puerto Rico)
Czarnoskóry Portorykańczyk dostał w 2013 szansę występu w charakterze mięsa armatniego przeciwko Ricky'emu Burnsowi w walce o pas WBO w Glasgow. Widzowie przecierali oczy ze zdumienia, widząc jak nikomu nie znany Gonzalez wręcz deklasuje mistrza świata na jego ringu, pewnie wygrywając rundę za rundą. Ostatecznie bokserowi z Puerto Rico zabrakło kondycji i odporności, w wyniku czego Burns wygrał przed czasem. Tym niemniej Gonzalez zaprezentował się światu jako silny, szybki i przyzwoicie wyszkolony technicznie bokser walczący na styku stylów boxera i sluggera.

Rustam Nugajew (Rosja)
Nugajew należy do tych bokserów, których talent ujawnia się powoli i którzy potrzebują lat, żeby dojść do sukcesów. Ten bokser tatarskiego pochodzenia przez lata uchodził za niezbyt perspektywicznego średniaka, a dopiero po 30.jego kariera zaczyna nabierać blasku. W 2013 w ciągu 4 miesięcy znokautował 3 solidnych przeciwników (Jonathan Maicelo, Daniel Attah, Jose Hernandez). Nugajew jest ofensywnym sluggerem o bardzo mocnym ciosie. W 2005 meksykański bokser Martin Sanchez zmarł po nokaucie z rąk Nugajewa.

BOKSERZY PERSPEKTYWICZNI

Terry Flannigan (Wielka Brytania)
O szybkim mańkucie z Manchesteru zrobiło się głośno po jego niespodziewanym zwycięstwie w Prizefighterze w Liverpoolu w 2012. Flannigan jest niepokonany, ale nie walczył poza brytyjskimi ringami. Zasadniczo boksuje najchętniej na dystans, ale lubi też szybkie ataki w półdystansie.

Masuyoshi Nakatani (Japonia)
Wprawdzie Japonia posiada w kategorii lekkiej kilku bokserów wyżej notowanych, niż Nakatani (Takahiro Ao, Nihito Arakawa, Yuhei Suzuki), ale nie można ich określić jako perspektywicznych. Tymczasem wysoki (180 cm) 24-latek z Osaki, chociaż stoczył dopiero 6 walk, to dał się poznać jako silny, a przy tym dobrze wyszkolony technicznie boxer/slugger, nokautujący rywali zwłaszcza ciosami w korpus.

Michael Perez (USA)
W 2012 w pojedynku dwóch prospektów i rówieśników Perez uległ przed czasem Omarowi Figueroi, ale pokazał się z dobrej strony, co potwierdził również w innych walkach. Perez ma długie ręce (183 cm zasięgu), co wykorzystuje do skutecznej walki na dystans.

Richard Commey (Ghana)
W ciągu 2 lat swej zawodowej kariery Commey stoczył 16 walk i wszystkie wygrał przed czasem. Większość z jego rywali można określić jako afrykańskich bumów, ale ostatnio w Londynie bokser z Ghany zwyciężył solidnego Paula Truscotta. Co ciekawe, Commey błysnął w tym pojedynku nie siłą ciosu, ale szybkością i przyzwoitą techniką.

[RoyJonesJr]

Ale Bronek nadal dzierży WBC w lightweight , prawda?
Szkoda że "Król" Vazquez i Burns nie chcieli podjąc z nim rękawic. W Lekkiej byłoby dużo ciekawiej. jeszcze nawet niedawno były spekulacje na temat walki Gamboa-Broner . też pewnie baja walka by była.

[Hugo]

RANKING 2013
1. Miguel Vazquez (Meksyk)
2. Richar Abril (Kuba)
3. Ricky Burns (Wielka Brytania)
4. Yuriorkis Gamboa (Kuba)
5. Denis Szafikow (Rosja)
6. Raymundo Beltran (Meksyk)
7. Antonio DeMarco (Meksyk)
8. Terence Crawford (USA)
9. Omar Figueroa (USA)
10. Daniel Estrada (Meksyk)
11. Eduard Trojanowski (Rosja)
12. Kevin Mitchell (Wielka Brytania)
13. Miguel Gonzalez (USA)
14. Mercito Gesta (Filipiny)
15. Sharif Bogere (Uganda)
16. Darleys Perez (Kolumbia)
17. Marvin Quintero (Meksyk)
18. Rustam Nugajew (Rosja)
19. Emiliano Marsili (Włochy)
20. Daud Cino Yordan (Indonezja)
Waga lekka to kategoria w przededniu „rewolucji”. Po odejściu 2 najlepszych bokserów (Guerrero, Broner) również kilku innych pięściarzy czołówki przymierza się do zmiany kategorii. Inni z kolei obniżyli loty, stwarzając bokserom zaplecza dogodną pozycję do ataku na mistrzowskie pasy. Duży potencjał do awansu mają Terrence Crawford, Omar Figueroa i Daniel Estrada, a o niespodzianki mogą pokusić się reprezentanci Rosji: Denis Szafikow, Rustam Nugajew i Eduard Trojanowski.
Informacje o poszczególnych pięściarzach i zestawienie najważniejszych walk 2 półrocza 2013 dostępne na stronie dotyczącej wagi lekkiej na http://www.bokserzy.cba.pl

[CCConeser2]

Czas na debiut Jorge Linaresa

[Hugo]

RANKING 2014

1. Terence Crawford (USA) 8
2. Richar Abril (Kuba) 2
3. Miguel Vazquez (Meksyk) 1
4. Raymundo Beltran (Meksyk) 6
5. Omar Figueroa (USA) 9
6. Denis Szafikow (Rosja) 15
7. Jorge Linares (Wenezuela) N
8. Mickey Bey (USA) N
9. Kevin Mitchell (Wielka Brytania) 12
10. Dejan Zlaticanin (Czarnogóra) N
11. Piotr Pietrow (Rosja) N
12. Dierry Jean (Kanada) 12lw
13. Yuriorkis Gamboa (Kuba) 4
14. Darleys Perez (Kolumbia) 16
15. Emiliano Marsili (Włochy) 19
16. Eduard Trojanowski (Rosja) 11
17. Daud Cino Yordan (Indonezja) 20
18. Marvin Quintero (Meksyk) 17
19. Xolisani Ndongeni (RPA) N
20. Felix Verdejo (Puerto Rico) N


Najlepsza walka: Terence Crawford – Yuriorks Gamboa TKO9 Omaha 28.06.2014
Najlepszy nokaut: Piotr Pietrow – Fernando Carcamo KO8 Verona 23.05.2014
Największa niespodzianka: Mickey Bey – Miguel Vazquez SD Las Vegas 13.09.2014

http://www.bokserzy.cba.pl

[Hugo]

RANKING 2015

1. Rances Barthelemy (Kuba) 4sfe
2. Jorge Linares (Wenezuela) 7
3. Terry Flanagan (Wielka Brytania) N
4. Anthony Crolla (Wielka Brytania) N
5. Richar Abril (Kuba) 2
6. Denis Szafikow (Rosja) 6
7. Dejan Zlaticanin (Czarnogóra) 10
8. Yuriorkis Gamboa (Kuba) 13
9. Ismael Barroso (Wenezuela) N
10. Emiliano Marsili (Włochy) 14
11. Argenis Mendez (Dominikana) 12sfe
12. Felix Verdejo (Puerto Rico) 20
13. Miguel Vazquez (Meksyk) 3
14. Raymundo Beltran (Meksyk) 4
15. Piotr Pietrow (Rosja) 11
16. Daud Cino Yordan (Indonezja) 17
17. Mickey Bey (USA) 8
18. Yvan Mendy (Francja) N
19. Luke Campbell (Wielka Brytania) N
20. Richard Commey (Ghana) N

Najlepsza walka: Rances Barthelemy - Denis Szafikow UD 18.12.2015 Las Vegas
Najlepszy nokaut: Dejan Zlaticanin - Iwan Redkacz TKO4 12.06.2015 Chicago
Największa niespodzianka: Argenis Mendez - Miguel Vazquez UD 06.10.2015 San Antonio

[Hugo]

RANKING 2016

1. Jorge Linares (Wenezuela) 2
2. Rances Barthelemy (Kuba) 1
3. Denis Szafikow (Rosja) 6
4. Terry Flanagan (Wielka Brytania) 3
5. Dejan Zlaticanin (Czarnogóra) 7
6. Robert Easter Jr (USA) N
7. Anthony Crolla (Wielka Brytania) 4
8. Raymundo Beltran (Meksyk) 14
9. Luke Campbell (Wielka Brytania) 19
10. Emiliano Marsili (Włochy) 10
11. Felix Verdejo (Puerto Rico) 12
12. Richard Commey (Ghana) 20
13. Mickey Bey (USA) 17
14. Edner Cherry (USA) 9sfe
15. Yvan Mendy (Francja) 18
16. Daud Cino Yordan (Indonezja) 16
17. Piotr Pietrow (Rosja) 15
18. Xolisani Ndongeni (RPA) N
19. Masayoshi Nakatani (Japonia) N
20. Jose Felix Jr (Meksyk) N

[Hugo]

RANKING 2017

1. Jorge Linares (Wenezuela) 1
2. Robert Easter Jr (USA) 6
3. Terry Flanagan (Wielka Brytania) 4
4. Raymundo Beltran (Meksyk) 8
5. Yvan Mendy (Francja) 15
6. Luke Campbell (Wielka Brytania) 9
7. Richard Commey (Ghana) 12
8. Anthony Crolla (Wielka Brytania) 7
9. Daud Yordan (Indonezja) 16
10. Felix Verdejo (Portoryko) 11
11. Masayoshi Nakatani (Japonia) 19
12. Emiliano Marsili (Włochy) 10
13. Mercito Gesta (Filipiny) N
14. Ricky Burns (Wielka Brytania) N
15. Bryan Vasquez (Kostaryka) N
16. Piotr Pietrow (Rosja) 17
17. Xolisani Ndongeni (RPA) 18
18. Javier Fortuna (Dominikana) N
19. Emmanuel Tagoe (Ghana) N
20. Carlos Diaz (Meksyk) N

[Hugo]

RANKING 2018

1. Wasyl Łomaczenko (Ukraina) N
2. Mikey Garcia (USA) N
3. Luke Campbell (Wielka Brytania) 6
4. Richard Commey (Ghana) 7
5. Jose Pedraza (Portoryko) N
6. Masayoshi Nakatani (Japonia) 11
7. Robert Easter Jr (USA) 2
8. Anthony Crolla (Wielka Brytania) 8
9. Yvan Mendy (Francja) 5
10. Yuriorkis Gamboa (Kuba) N
11. Daud Yordan (Indonezja) 9
12. Mercito Gesta (Filipiny) 13
13. Raymundo Beltran (Meksyk) 4
14. Ricky Burns (Wielka Brytania) 14
15. Emiliano Marsili (Włochy) 12
16. Emmanuel Tagoe (Ghana) 19
17. Antonio Lozada Jr (Meksyk) N
18. Bryan Vasquez (Kostaryka) 15
19. Xolisani Ndongeni (RPA) 17
20. Felix Verdejo (Portoryko) 10