Naiwne marzenia...

[Szakal]

Moje marzenia odnośnie boksu, jego reguł, zasad itp. są następujące:


Jose Suleiman przestaje być prezydentem WBC - komentarz chyba zbędny.

Cztery czołowe federacje: IBF, WBA, WBC, WBO - jedna to za mało. Wtedy kilku naprawdę dobrych pięściarzy może po prostu nie dostać szansy walki o mistrzostwo. IBO może być przepustką do większych walk.

Logiczne i sensowne rankingi federacyjne - w TOP10 pojawiają się faktycznie najlepsi pięściarze danej dywizji. Żadnych Charrów czy Jonaków w rankingach dopóki nie zawalczą z kimś z czołówki.

Likwidacja pasków typu WBC Baltic czy IBF East/West Europe - tu też komentarz zbędny.

Zwiększenie prestiżu pasów krajowych, takich jak Mistrzostwo Polski - rozwiązanie to pozwoli wybrać najlepszych zawodników na krajowych podwórkach, ponadto pasy krajowe mogą zastąpić paski typu East/West Europe, Baltic czy Plastic.

Federacje chętnie patrzą na unifikacje - czyli brak takich cyrków jakie teraz prezentuje nam WBC, czyli Danny Garcia zmuszony do wyboru między nimi a WBA. Jeśli federacje będą patrzyły na walki mistrz kontra mistrz przychylnym okiem to poznamy rzeczywiście najlepszego pięściarza danej kategorii wagowej.

Tylko jeden pas mistrzowski na daną federację - nie trzeba nic wyjaśniać.

CAŁKOWITY zakaz stosowania catchweightów w walkach mistrzowskich - unikniemy takich sytuacji jak w przypadku walki Pacquiao-Marquez III, kiedy to stawką pojedynku był pas WBO w wadze półśredniej, a zakontraktowany był Pacweight... Eeee... To znaczy catchweight 144 funtów. Walka toczy o się o pas w półśredniej? No to walczymy w półśredniej, i tyle.

Mistrz na pół roku na zakontraktowanie walki z numerem 1 danego rankingu - jeśli tego nie zrobi, to po prostu traci pas.

Minimum jedna obrona pasa w ciągu sześciu miesięcy, w innym wypadku mistrz traci tytuł - unikniemy takich sytuacji jak z Guillermo Jonesem czy Krzysztofem Włodarczykiem, którzy bronią sobie pasa wtedy kiedy ich promotorzy mają na to ochotę.

Mistrz emerytowany TYLKO w najbardziej skrajnych przypadkach takich jak śmierć kogoś bliskiego - może to brzmi trochę dziwnie ale załóżmy że podczas przygotowań do kolejnej obrony bokser X dowiaduje się śmierci kogoś z rodziny. Według mnie logicznym jest, że należy nadać mu status mistrza emerytowanego, a nie pozbawiać całkowicie tytułu. Po żałobie i powrocie do treningów powinien mieć prawo walki o "swój" tytuł.

Pas tymczasowy TYLKO w ściśle określonych sytuacjach - jeśli mistrz z niezawinionego przez siebie powodu (np. wypadku samochodowego) nie może bronić pasa, to numer 1 i numer 2 z rankingu walczą o tytuł tymczasowy. Mistrz po powrocie walczy ze zwycięzcą tej walki już o tytuł pełnoprawny. Jeśli jednak rehabilitacja czempiona przedłuża się (np. trwa rok) to mistrz tymczasowy "awansowany" jest na mistrza pełnoprawnego.

Częste (ale bez przesady) turnieje eliminacyjne organizowane przez daną federację - pozwoli to skonfrontować czołowych pretendentów i wybrać wśród nich tego rzeczywiście najlepszego. Jeżeli bokser wybrany przez federację odmawia udziału, to na rok wylatuje z rankingu bez żadnej taryfy ulgowej.

Kategorie wagowe pozostają takie jak teraz - może tylko słomkową bym wywalił, bo "na samym dole" zrobiłoby się zdecydowanie ciekawiej. Reszta zostaje tak jak jest, bo moim zdaniem jest bardzo dobrze.

Wysokie kary dla sędziów punktujących wyniki z kosmosu - w przypadku ewidentnego wałka (dla przykładu Rios-Abril) nawet prokuratura. W nieco "lżejszych" przewinieniach roczne zawieszenie dla danego punktowe.

To chyba tyle. Jeśli jednak coś wpadnie mi do głowy, to zaktualizuję tego posta.