Najlepsi bokserzy wagi super muszej

[Hugo]

Przez wagę super muszą kilku wybitnych bokserów przemknęło jak meteory w drodze do wyższych kategorii. Jednocześnie zakotwiczyła w niej na dobre grupa bokserów z osiągnięciami w kategoriach niższych. Niestety, nie są to bokserzy z najwyższej półki ewentualnie dotarli do niej dalecy od swej szczytowej formy. W efekcie kategoria super musza jest chyba najsłabsza ze wszystkich. Nadzieją może jedynie napawać fakt, że boksuje w niej kilku młodych bokserów, po których można się spodziewać postępów. Ameryka Łacińska osiągnęła w super muszej w ostatnim czasie przewagę nad Dalekim Wschodem. Bokserzy z Afryki i Europy na razie poza czołówką.

KRÓL

vacat
Z trzech kandydatów do bezwzględnej dominacji w tej wadze, Yota Sato zakończył karierę po nieoczekiwanej klęsce w Tajlandii, a osiągnięcia pozostałej dwójki (Juan Carlos Sanchez Jr i Omar Andres Narvaez) są zbyt małe, by przyznać im zaszczytny tytuł króla kategorii wagowej.

ŚCISŁA CZOŁÓWKA

Juan Carlos Sanchez Jr (Meksyk)
22-letni meksykański mańkut ma zadatki na wybitnego boksera, ale na razie jeszcze nim nie jest. Sanchez jest wysoki (174 cm) na swoją kategorię i stosownie do wzrostu zazwyczaj wybiera styl defensywnego boxera. Jego obrona pozostawia sporo do życzenia, przez co sporo inkasuje. Pomimo tego mankamentu jego osiągnięcia są imponujące. Przegrał tylko raz, przez tko w 2 rundzie z Danielem Rosasem. Pokonał natomiast Juana Francisco Estradę, Rodrigo Guerrero, Rodela Mayola, Juana Alberto Rosasa i Roberto Domingo Sosę. Niestety, nadwaga w pojedynku z Sosą kosztowała go zdobyty wcześniej pas IBF. Z dużym prawdopodobieństwem już wkrótce Sanchez zmieni wagę na wyższą.

Omar Andres Narvaez (Argentyna)
38-letni Narvaez to bokser, który przez 7 lat był mistrzem świata WBO w muszej, a od 3 lat skutecznie broni takiego samego tytułu w kategorii bezpośrednio wyższej. W ciągu długiej kariery zwyciężył w 39 pojedynkach, a przegrał tylko raz, z Nonito Donaire'em o pasy WBO i WBC w koguciej. Można mu jednak zarzucić, że wielu rywali w walkach o mistrzowskie pasy nie było z wysokiej półki. Narvaez jest obdarzonym silnym uderzeniem mańkutem dość niskiego (160 cm) wzrostu. Boksuje w sposób urozmaicony, często zmieniając styl i tempo walki.

SZEROKA CZOŁÓWKA

Srisaket Sor Rungvisai (Tajlandia)
W swojej pierwszej zawodowej walce Srisaket zmierzył się w wadze słomkowej z doskonałym Akirą Yaegashim i uległ mu przez tko już w 7 rundzie. Następnych kilka walk też nie było zbyt udanych, ale potem niski krępy bokser z Tajlandii zaczął wygrywać i to z reguły przed czasem w jednej z początkowych rund. Po 4 latach od klęski z Yaegashim Srisaket wziął pełny rewanż na Japończykach, zwyciężając przez tko w swym rodzinnym mieście Si Sa Ket mistrza świata WBC Yotę Sato, który wkrótce potem zakończył karierę. 26-letni Srisaket jest ekstremalnym swarmerem, który od pierwszego gongu zasypuje rywali lawiną ciosów i zupełnie nie przejmuje się tym, co sam inkasuje.

Liborio Solis (Wenezuela)
Najlepszy bokser Wenezueli długo budował swoją pozycję w wadze super muszej. Zdarzały mu się porażki i przez wiele lat uważany był za solidnego średniaka. Dopiero w 2011, krótko przed 30. otrzymał swoją szansę, jaką był pojedynek z Jose Salgado o pas interim WBA. Solis wygrał, a 2 lata później w Japonii odebrał pełnoprawny pas WBA miejscowemu bokserowi Kohei Kono. Czarnoskóry Wenezuelczyk nie jest wysoki, ale ma bardzo długie ręce (176 cm zasięgu) i w związku z tym preferuje walkę na dystans.

Tepparith Singwancha (Tajlandia)
Tepparith jest o 2 lata młodszy od swojego rodaka Srisaketa, ale wcześniej osiągnął sukcesy w boksie. Najpierw dał się poznać jako dobry bokser wagi muszej, a wkrótce po przejściu kategorię wyżej zwycięstwa nad Drianem Francisco i Daiki Kamedą dały mu kolejno pasy interim WBA i pełnoprawny WBA. W trzeciej obronie tytułu WBA Tepparith poniósł niepodziewaną klęskę, przegrywając z Kohei Kono przez tko po trzech nokdaunach w 4 rundzie. W ramach walk na przetarcie po dotkliwej porażce na razie pokonał dość solidnego Jeckera Buhawe.

Carlos Cuadras (Meksyk)
Cuadras ma 24 lata i dotąd na przemian boksował w super muszej i w koguciej. W końcu chyba zdecydował się na super muszą, a której zdobył pas WBC Silver. Jest niepokonany w 28 walkach i ma na rozkładzie kilku liczących się rywali, jak Johnny Garcia, Ronald Barrera, Fernando Lumacad i Victor Zaleta. Cuadras jest niejednoznaczny stylowo, ale najbliżej mu chyba do ofensywnego sluggera. Dysponuje bardzo mocnym ciosem.

Felipe Orucuta (Meksyk)
Orucuta jest dość wysoki (170 cm) na tę kategorię, ale boksuje w sposób typowo meksykański, czyli jako swarmer. Jest bardzo silny fizycznie i dużo walk wygrał przed czasem.Ze znanych bokserów pokonał Julio Cesara Mirandę (tko10) i Fernando Lumacada (ko1). Przegrał dopiero w Argentynie w starciu z Omarem Andresem Narvaezem o pas WBO. Niejednogłośna porażka przez wielu fachowców została uznana za niezasłużoną.

Rodrigo Guerrero (Meksyk)
Guerrero ma 25 lat, a za sobą już dwa podejścia do mistrzowskich pasów. W 2010 stawką były tytuły WBA i WBC, a przeciwnikiem Vic Darchinyan. Guerrero przegrał wysoko na punkty. Lepiej poszło mu rok później, kiedy w pojedynku o wakujący pas IBF pokonał Raula Martineza. Później stracił ten tytuł na rzecz Juana Carlosa Sancheza Juniora, któremu jednak niedawno odebrano go za nadwagę. O wakujący pas Guerrero zmierzy się z boksującym ostatnio w Koguciej Daikim Kamedą. Meksykanin jest typowym swarmerem.

Edrin Dapudong (Filipiny)
Dapudong jest aktualnym mistrzem świata IBO. W pierwszej walce o ten tytuł Filipińczyk przegrał na punkty z Gideonem Buthelezim, ale w rewanżu znokautował go już w 1 rundzie. Dapudong jest sluggerem, który wygląda niepozornie, ale ma dynamit w pięściach. Do super muszej trafił dopiero w 2012, a wcześniej boksował w trzech niższych kategoriach.

BOKSERZY PERSPEKTYWICZNI

Arthur Villanueva (Filipiny)
Niepokonany 24-latek, który poza jedną walką w Japonii, pozostałe stoczył z rodakami na Filipinach. Nietypowo, jak na Filipińczyka Villanueva ma upodobanie do walki w dystansie i bardzo dobrze operuje lewym prostym. Jest przy tym bardzo szybki.

Johnny Garcia (Meksyk)
Odważnie prowadzony Garcia zdążył w wieku 24 lat już co nieco zebrać w ringu. M. in. przegrał przez tko z Carlosem Cuadrasem i w ten sam sposób z Omarem Andresem Narvaezem w pojedynku o pas WBO. Te bolesne doświadczenia powinny jednak zaprocentować w przyszłości. Ofensywnie boksujący, choć nieco chaotyczny Garcia ma na rozkładzie tak znanych bokserów, jak Henry Maldonado, William Urina i Manuel Vargas.

Ricardo Nunez (Panama)
Największą zaletą 25-letniego panamskiego sluggera jest silny cios, największą wadą – podejrzana szczęka. Obok 25zwycięstw (21 przed czasem) Nunez zaliczył też 3 porażki przed czasem, m.in. z Drianem Francisco i Morutim Mthalane ( w walce o pas IBF w muszej). Pokonał natomiast Liborio Solisa, Oscara Blanqueta i Carlosa Tamarę.

Taiki Eto (Japonia)
25-letni Eto na razie występował jedynie na rodzimym japońskim ringu, ale mierzył się z bokserami z różnych krajów. M.in. po dramatycznej walce uległ minimalnie Arthurowi Villanuevie. Obydwaj byli w tej walce liczeni, z tym że zwycięski ostatecznie Filipińczyk aż 2 razy.

Zolani Tete (RPA)
Tete jest silnym mańkutem, boksującym defensywnie i często nokautującym uderzeniami z kontry. Do tej pory zaliczył 17 zwycięstw i 3 porażki, z których jedynie przegrana przez tko z Morutim Mthalane nie budziła wątpliwości. Zdaniem większości Tete został skrzywdzony w przegranych pojedynkach z Juanem Alberto Rosasem w Meksyku i Roberto Domingo Sosą w Argentynie.

Petch Sor Chitpattana (Tajlandia)
W ciągu 2 lat 19-letni obecnie Petch stoczył 19 walk i wszystkie wygrał. Jest swarmerem, ale z mocnymi atakami do półdystansu wchodzi nie na oślep, lecz po dokładnym przygotowaniu akcji w dystansie.

Paul Butler (Wielka Brytania)
Butler jest w tej chwili najlepiej boksującym zawodnikiem z Europy w super muszej. Lubi walczyć na dystans i kontrować, w czym pomagają mu dobra technika i mocny cios. Na razie zdominował kategorię super muszą w Wielkiej Brytanii, zdobywając pas BBBofC British.