Najlepsi bokserzy Irlandii

[Hugo]

W Irlandii walki na gołe pięści uprawiano chyba "od zawsze" i tradycja ta pozostaje żywa do dziś, obejmując nie tylko Irlandczyków zamieszkałych w rodzinnym kraju, ale także osoby pochodzenia irlandzkiego zamieszkałe w innych państwach ( w tym szczególnie wśród tzw. Irish Travellers, czyli irlandzkich włóczęgów wędrujących po Wielkiej Brytanii na podobieństwo Cyganów). Wielu spośród XIX wiecznych mistrzów świata w boksie na gołe pięści było Irlandczykami, podobnie jak większość pierwszych championów boksu w rękawicach uprawianego według zasad opracowanych przez markiza Queensberry. Ponieważ na przełomie XIX i XX wieku większość Irlandczyków wyemigrowała do USA, to właśnie w tym państwie mamy do czynienia z mnóstwem wybitnych bokserów irlandzkiego pochodzenia. Można powiedzieć, że do II Wojny Światowej amerykańscy Irlandczycy dominowali w światowym boksie zawodowym, a i w późniejszych latach (choć coraz rzadziej) także zaznaczali swą obecność. Wybierając tylko najlepszych z najlepszych otrzymujemy taką oto listę bokserskich znakomitości o całkowicie lub częściowo irlandzkim pochodzeniu: Joey Archer, James Braddock, Bobby Cassidy, Billy Conn, Gerry Cooney, James Corbett, Jack Dempsey, George Gardiner, Mike Gibbons, Tommy Gibbons, Johnny Kilbane, Tommy Loughran, Terry McGovern, Jerry Quarry, Tommy Ryan, Tom Sharkey, John Sullivan, Gene Tunney , Mickey Walker i Micky Ward. Również słynny Muhammad Ali miał sporą domieszkę krwi irlandzkiej i Irlandczycy chętnie się do niego przyznają.

Wśród zawodowych bokserów reprezentujących Irlandię gwiazd światowych ringów było nieporównywalnie mniej, niemniej jednak wypada wspomnieć przynajmniej o trzech bokserach z czasów najbliższych współczesności. Barry McGuigan boksował w latach 1981 -1989 w wadze piórkowej. w 1983 roku zdobył pas EBU, a dwa lata później w Londynie w obecności 26.000 widzów pokonał zdecydowanie Eusebio Pedrozę i sięgnął po pas WBA. Stracił go w trzeciej obronie na rzecz Steve'a Cruza w pojedynku, który został uznany przez magazyn The Ring za walkę roku 1986.

Steve Collins boksował w wagach średniej i super średniej. Jego dwa pierwsze podejścia do tytułu mistrz świata zakończyły się niepowodzeniami. W pojedynkach o pas WBA w wadze średniej uległ w 1990 Mike'owi McCallumowi, a w 1992 Reggie Johnsonowi. Jednak w 1994 zdobył w tej kategorii pas WBO, pokonując Chris Pyatta, a rok później pas WBO w super średniej po zwycięstwie nad Chrisem Eubankiem. Tego tytułu bronił skutecznie 7 razy, zwyciężając m.in. ponownie Eubanka, a także dwukrotnie Nigela Benna. W 1997 zakończył karierę jako niepokonany mistrz świata.

Bernard Dunne boksował w latach 2001 - 2009, początkowo w piórkowej, a następnie w super koguciej. W tej drugiej kategorii został mistrzem Europy w 2006 po zwycięstwie nad Eshamem Pickeringiem, a utracił ten tytuł w trzeciej obronie na rzecz Kiko Martineza. W 2009 zdobył mistrzostwo świata WBA, pokonując w Dublinie przed czasem Ricardo Cordobę. Porażka już w pierwszej obronie (przez ko w 3 rundzie) z Poonsawatem Kratingdaenggymem z Tajlandi była przyczyna zakończenia przez Dunne'a długiej i udanej kariery.

Wśród zawodowych bokserów współcześnie reprezentujących Irlandię brak wielkich indywidualności, niemniej kilku obiecujących zawodników zasługuje na uwagę.

Andy Lee 28lat, bilans 28(20) - 2(2), waga średnia
Irish Traveller, kuzyn Tysona Fury'ego. Wysoki i silny fizycznie bokser lubiący boksować na dystans. Większość walk stoczył w USA. Pokonał m.in. Craiga McEwana, Alexa Bunemę, Briana Verę i Saula Durana. W pojedynku o pas WBC uległ przez tko w 7 rundzie Julio Cesarowi Chavezowi Juniorowi, prowadząc po sześciu rundach na punkty u wszystkich sędziów.

Patrick Hyland 28 lat, bilans 26(12) - 0, waga piórkowa
Niepokonany "mistrz świata" operetkowej federacji WBF. Boksuje bardzo ofensywnie, choć nieco chaotycznie, słabszy w obronie. Wśród pokonanych przeciwników brak wartościowych nazwisk.

Mark Heffron 20 lat, bilans 6(5) - 0, waga średnia
Silny chłopak uważany przez niektórych za następcę Andy'ego Lee. Swoich dotychczasowych rywali zmiótł z ringu potężnymi sierpami. Jedynym który wytrzymał pełen dystans (4 rundy) był Polak Arek Małek. Technika Heffrona pozostawia bardzo wiele do życzenia.

Willie Casey 30 lat, bilans 13(9) -2(1), waga piórkowa
Solidny, choć raczej mało efektowny bokser preferujący półdystans. W 2010 zdobył pas EBU w super koguciej, pokonując swojego rodaka Paula Hylanda (młodszy brat Patricka). W 2011 w pojedynku o pas interim WBA World w tej samej wadze przegrał z Guillermo Rigondeux już w 1 rundzie przez tko. Po przejściu do piórkowej w bieżącym roku w walce o pas WBA International uległ minimalnie Andreasowi Evensenowi.

Jamie Kavanagh 22 lata, bilans 10(5) - 0 -1, waga lekka
Boksujący w USA i Meksyku Kavanagh jest szybki, silny i dąży do wymiany ciosów w półdystansie. Na razie nie zweryfikowany przez jakiegokolwiek chociażby przeciętnego rywala.

Reprezentujący jako amator zarówno Irlandię, jak i Wielką Brytanię oraz posiadający dwa obywatelstwa Tyson Fury powszechnie uznawany jest za boksera brytyjskiego, a nie irlandzkiego.