WBC

[RSC-2]

@BESTIA
Nigdy nie jest tak ,że inwestycje ,które wykonuje np. 50 biznesmenów są wykorzystywane tylko przez nich.
Nawet pieniądze jakie posiada wąska grupa najbogatszych nie są wykorzystywane do konsumpcji przez te osoby.
Nawet człowiek najbogatszy nie jest w stanie zjeść więcej kiełbasy , kupić więcej samochodów, domów, telewizorów itp. niż potrzebuje.
[idiotów z 84 samochodami nie liczę.]

A teraz do rzeczy.
Nie będę odnosił się do wskaźnika Giniego ponieważ nie bierze on pod uwagę uwarunkowań związanych z nabywaniem kapitału.

Obecny swój wpis oprę na przypadku protestów w Brazylii związanych z MŚ w piłce nożnej.
Dochodzi tam do protestów najuboższej części społeczeństwa domagającej się ,aby pieniądze przeznaczone na budowę stadionów przeznaczyć na pomoc dla ubogich.

Ale mało kto wie ,że z punktu widzenia ekonomii jest to niemożliwe.
Po pierwsze dlatego ,że przy podziale dóbr i ustalaniu budżetu państwa istnieją pewne proporcje ,których przekroczyć na wolno.
Państwo nie może przeznaczyć na konsumpcję więcej pieniędzy niż pozwalają jej na to pewne zasady ekonomii.
Przeznaczenie większej niż „limit” pieniędzy na konsumpcję to poważne kłopoty gospodarki takie jak inflacja , bezrobocie itp. co rykoszetem i tak uderzy w ubogich.

Oczywiście że zarzuci ktoś ,że ubodzy w Brazylii domagają się przeznaczenia pieniędzy zamiast na stadiony na budowę domów, a nie na bezpośrednią konsumpcję.
I tu także mało kto wyjaśnia ,że z punktu widzenia ekonomii jest to niemożliwe.
Nawet jeżeli państwo wybudowałoby te domy dla biednych to i tak ich późniejsze utrzymanie, remonty, dostarczenie mediów pozostałoby w gestii państwa, bo biednych nie byłoby stać na płacenie.

Reasumując
Państwo oprócz stymulowania gospodarki i pobudzania jej rozwoju w zasadzie nie posiada instrumentów ,aby ludzi biednych zrobić bogatszymi.
Dlatego też bieda w normalnym kraju [nie liczę dyktatur] jest przeważnie wewnętrzną sprawą obywatela, a nie państwa .



[Dowody na to w następnym wpisie.]