Kostyra vs Pindera

[Splint3rPL]

Szanuję zarówno pana Kostyrę, jak i Pinderę, ale tego pierwszego słuchać za bardzo nie lubię, a drugi lepiej nadaje się do studia jako ekspert. Obydwaj lubią czasem olać walkę i pogadać o czymkolwiek innym. Kostyra zaczyna wywody o babci jednego z pięściarzy, która lubi jeść ostrygi, ale wyłącznie w czwartki rano, a Pindera wraca do pamiętnego roku 1962, kiedy to drugi z rywali wyprowadził kapitalny prawy krzyżowy, o którym to w superlatywach wypowiadał się po latach Angelo Dundee. Boks to nie kolarstwo i rzadko kiedy jest czas na takie dywagacje. Potrafię to zrozumieć, gdy pojedynek jest nudny jak flaki z olejem i totalnie nic się nie dzieje. Ale nie raz było tak, że w ringu totalna wojna, rywale padają na deski jeden po drugim, a do moich uszu dobiega: "No i wtedy narzeczona Meksykanina powiedziała, że pozwoli mu kontynuować karierę, jeśli ten zabierze ją na wycieczkę do Mozambiku. Tak proszę państwa, tak właśnie powiedziała". Okej, fajnie, ciekawostki są spoko. Ale gdy jest na to czas i sytuacja. Natomiast pan Janusz Pindera ma nieprawdopodobną wręcz wiedzę, ale jest przy okazji koszmarnie nudnym komentatorem. Po prostu, nie każdy potrafi budować emocje. Ciągłe opowieści o czasach amatorskich, rzucanie mało istotnymi datami, nazwiskami, których nikt nie zapamięta... Nie tak powinien wyglądać komentarz dynamicznego pojedynku. To, że Pindera się trochę "zagrzeje" można poznać tylko i wyłącznie po tym, że zaczyna zdania od "ależ". Np. "Ależ lewy sierpowy teraz, zachwiał się Gołota.". Naprawdę, zwróćcie na to uwagę oglądając w przyszłości walki z komentarzem pana Janusza . Nie myślcie, że oczekuję od komentatora bezsensownego darcia mordy, nie o to chodzi. Oczekuję jednak w miarę sensownej i ciekawej analizy pojedynku, oraz swego rodzaju budowania nastroju. Niekiedy trzeba podnieść głos i dać się trochę ponieść emocjom. Niejednokrotnie oglądałem ten sam pojedynek najpierw z polskim, a potem z amerykańskim komentarzem. Otwarta wymiana ciosów, w końcu jeden z rywali po piekielnie mocnym sierpie pada na deski, nie może się podnieść. W amerykańskiej transmisji totalna wrzawa: "IT'S REAL WAR! WOOOOW! What a punch! WHAT A PUNCH! HE'S HURT! HE'S REALLY HURT! IT'S OVEEEER!!!". U nas: "cisza... Oho, to chyba będzie po walce... Tak, sędzia przerywa pojedynek.".

PS. Jeszcze jednak rzecz mnie niemiłosiernie wręcz wkur... denerwuje u polskich komentatorów. GADANIE podczas ceremonii wejścia na ring i podczas przedstawiania zawodników. Drodzy komentatorzy - w tym momencie ktoś już za Was gada. Na przykład Michael Buffer. Naprawdę nie musicie go zagłuszać. Pomyślcie o tym. Dziękuję.