Kryzys niemieckiego boksu

[Maynard]

Cóż, jeśli dalej będzie wszystko iść w tym kierunku, to Niemcy szybko staną się "sauer landem", jeśli chodzi o rodzimych pięściarzy.

Z tego, co zauważyłem, młodzi Sauerlandowie w zdecydowanie mniejszym stopniu stawiają na swych rodaków, niż ich ojciec. Kalle i Nisse mają chyba ambicję stworzenia międzynarodowego giganta, przynajmniej na skalę europejską. Już "podbili" Skandynawię (liczne gale w Danii i Finlandii, ale pięściarze również ze Szwecji - Skoglund, oraz Norwegii - Braekhus, Evensen) i Austrię (Nader, który jest tam zdecydowanie najpopularniejszym pięściarzem). Następna może być Polska - jest już Masternak, który przeciera szlak, nie zdziwię się, kiedy pojawią się kolejni (szansę ma Sulęcki, kiedyś pojawiło się zainteresowanie Proksą, więc ten kierunek jest eksplorowany na pewno). Sauerlandowie współpromują też Powietkina, choć tu najwięcej do powiedzenia ma z pewnością Hriunow. Jednak to też coś mówi o potencjalnym kierunku rozwoju grupy (wschód to również Bułgaria kibicująca Pulewowi). Do tego dochodzi zakontraktowanie zdolnego Anglika - zwie się od Deon Jumah i występuje w kategorii cruiser. Grupa zatem perspektywy ma niezwykle ciekawe i z pewnością będzie rozszerzać swą działalność.

Gdzie w tym wszystkim pięściarze niemieccy? Zacznę od tego, że jest ich rzeczywiście na rynku mniej, niż jeszcze kilka lat temu, a w dużej części to skutek upadku grupy Universum, która przecież specjalizowała się w ściąganiu do Niemiec uzdolnionych zawodników i naturalizowaniu sporej części z nich. Poza tym oczywiście nie widać w miarę uzdolnionej młodzieży niemieckiej, którą bez wahania można by posłać w bój ze światową czołówką. Takim pięściarzom, jak Britsch, Gerber, czy Weber, w starciach ze zdolniejszymi zawodnikami z innych części świata, nawet "gospodarskie" sędziowanie nie pomoże. Z kolei "konie pociągowe" całej stajni Sauerlanda, czyli Abraham, Huck i Hernandez, są w wyraźnym kryzysie. Ormianin już chyba stracił ochotę na poważne boksowanie, choć był moment nadziei na powrót do czołówki, gdy sponiewierał Stiglitza w ich pierwszym pojedynku. Huck, według różnych nieoficjalnych źródeł, niezbyt sportowo się prowadzi, co potem wychodzi w ringu. Zaś Hernandez ma problemy z kontuzjami i, zdaje się, motywacją. Do tego dochodzi koniec kariery Sylvestra, "zaginięcie" Frenkela i "obnażenie" średniaków w rodzaju Dirksa przez rywali, których mieli bez problemu pokonać. Nic dziwnego, że Sauerlandowie chwilowo próbują ratować się poprzez transfery znanych i lubianych, ale niestety już nieco podstarzałych pięściarzy - Braehmera, Arslana... W dłuższej perspektywie, wobec wspomnianego braku rodzimych talentów, towarzystwo z pewnością zrobi się bardziej "mieszane". Zastanawiam się tylko, czy synowie Wilfrieda pamiętają jak skończyły się podobne eksperymenty w Universum (tam doszły jeszcze nieudane inwestycje w boks kobiecy).

Poza grupą Sauerlanda w Niemczech tworzy się próżnia.
Grupa Sturma zapewne długo nie przetrwa po zakończeniu kariery przez coraz słabszego "bossa". Ahmet Oner nieco wypadł z obiegu i raczej będzie robić interesy w rodzinnej Turcji. Universum jest już trupem i tym razem raczej nikt tej marki nie wskrzesi z powodu poważnego zadłużenia. SES Boxing poza Stieglitzem nie ma nikogo, kto mógłby "pociągnąć" duże gale (Krasniqi ma do czołówki słabej dywizji półciężkiej daleką drogę, Pianeta pewnie oberwie od Kliczki, Konecny w średniej nie znaczy nic, a Zaveck już mocno past-prime; reszta grupy to anonimy). Z kolei grupa K2 choć osiąga w Niemczech duże zyski, nie stawia na tamtejszych pięściarzy.

Tak więc, podsumowując, Niemcom już niedługo pozostanie kibicowanie zagranicznym zawodnikom Sauerlanda, naturalizowanie kolejnej fali pięściarzy wyszkolonych w innych krajach, lub... intensywne szkolenie uzdolnionej młodzieży, której w tak wielkim kraju zapewne nie brakuje (zwłaszcza wśród ubogich imigrantów i ich potomków).