Najlepsi bokserzy Austrii i Szwajcarii

[Hugo]

Austria

W historii austriackiego boksu zawodowego trwale zapisało się 3 bokserów. Pierwszym z nich był Charley Weinert, czołowy bokser wag półciężkiej i ciężkiej drugiej i trzeciej dekady XX wieku. Weinert od początku do końca kariery boksował w USA, gdzie używał przydomka Newark Adonis. Nigdy nie walczył o mistrzostwo świata, ale przez wiele lat zaliczał się do czołówki najcięższych kategorii, tocząc walki m.in. z takimi bokserami, jak: Battling Levinsky (1 zwycięstwo, 2 porażki), Harry Greb (1 porażka), Gene Tunney (2 porażki), Luis Angel Firpo (1 zwycięstwo, 1 porażka), czy Jack Sharkey (2 zwycięstwa). Następcą Weinerta był Heinz Lazek, w latach 30. XX wieku mistrz Europy w wagach półciężkiej i ciężkiej. Z kolei na przełomie lat 60. i 70. dobre tradycje podtrzymywał Johann Orsolics, który był wielokrotnym mistrzem Europy w wagach junior półśredniej i półśredniej, a pod koniec kariery bezskutecznie kilka razy walczył o analogiczny tytuł w junior średniej.
Wiele wskazuje na to, że po kilkudziesięciu latach posuchy Austriacy dorobili się kolejnego dobrego zawodowego boksera.

Marcos Nader 22 lata, bilans 15(2) - 0, waga średnia
Nader to lokalny idol i bardzo malownicza postać. Jego ojciec jest Austriakiem, a matka Serbką, a on sam urodził się na hiszpańskiej Ibizie. Jego towarzyszką życia jest Miss Wiednia 2009 Sandra Soknić. Ojciec Marcosa Nadera, Roman jest przewodniczącym Austriackiej Federacji Bokserskiej, a brat Daniel jest trenerem boksu. Sam Marcos uważony jest za największy talent w austriackim boksie od czasów Orsolicsa. Odnosił duże sukcesy w amatorskim boksie, walcząc w wadze półśredniej. Jako zawodowiec jest niepokonany w 15 walkach, chociaż z naprawdę trudnymi rywalami dotąd nie walczył. Nader jest doskonale wyszkolony technicznie i szybki. Czuje się dobrze zarówno w dystansie, jak i w półdystansie. Jednak jego ewidentnym mankamentem jest brak silnego ciosu.

W ostatnim czasie w Austrii pojawiła się ok. 10-osobowa grupa młodziutkich utalentowanych zawodowych bokserów, w większości cudzoziemskiego pochodzenia. Wyróżniają się wśród nich pochodzący z Rosji (prawdopodobnie uchodźcy z Czeczenii) 17-letni Magomed Chusseinow i o rok młodszy Chicho Amaev. Obydwaj dorobili się już bardzo ładnych bilansów w pojedynkach z rywalami o kilka lat starszymi.

Szwajcaria

Szwajcaria posiada wspaniałe i bardzo stare tradycje bokserskie związane z osobą Franka Erne, który na przełomie wieków XIX i XX doszedł do tytułów światowych w wagach piórkowej i lekkiej, a bezskutecznie walczył o taki sam tytuł w półśredniej. Potem jednak Szwajcarzy wielkich sukcesów w zawodowym boksie nie odnosili i taki stan utrzymuje się do chwili obecnej. Zawodowy boks uprawia 20 zawodników na ogół pochodzenia arabskiego lub albańskiego. Na wyróżnienie zasługują:

Yves Studer 29 lat, bilans 27(6) - 0 -2, waga średnia
Studer jest rodowitym Szwajcarem i nosi ringowy przydomek Pit Bull. Pasuje on do jego stylu walki, nastawionego na ciągły atak w półdystansie. Z bardziej znanych bokserów Studer pokonał Urbańskiego, Biskupskiego, Suszczyca i Brazylijczyka Barbosę, zremisował natomiast z Szalwą Dżomardaszwilim i Siarhiejem Chomickim.

Sofiane Sebihi 33 lata, bilans 19(13) - 2(1), waga półciężka
Sebihi jest z pochodzenia Algierczykiem. Lubi boksować na dystans i dysponuje mocnym ciosem. Jego wadą jest niedostateczna szybkość. W 2011 zdobył pas IBF International.

Arnold Gjergaj 27 lat, bilans 16(10) - 0, waga ciężka
Tak, jak wiele innych krajów również Szwajcaria posiada "wielką nadzieję" w najcięższej kategorii. Jest nią pochodzący z Albanii wysoki i potężnie zbudowany Gjergjaj. W ringu prezentuje "myśliwski" styl walki, polując na jeden kończący cios. Jeżeli trafi, przeciwnik zazwyczaj nadaje się do reanimacji.

[Hugo]

AUSTRIA

Marcos Nader pokonał niezłego Damiena Bertu, a następnie zmierzył się z Roberto Santosem w pojedynku, którego stawką był pas EBU-EU zdobyty przez Hiszpana w walce z Dominikiem Britschem. Nader walczył bardzo dobrze z wyjątkiem kilku ostatnich rund, kiedy zabrakło mu kondycji. Zasłużył na zwycięstwo, ale dwóch sędziów wypunktowało remis, co oznaczało, że Santos zachował pas.

Chicho Amaev odniósł 5 kolejnych zwycięstw, ale z rywalami z najniższej półki. Pora na lepszych przeciwników.

SZWAJCARIA

Yves Studer pozostaje nieaktywny od blisko półtora roku.

Sofiane Sebihi po porażkach z Pawłem Głażewskim i Hakimem Zoulikhą przestał się liczyć wśród bokserów wagi półciężkiej w Europie.

Arnold Gjergjaj kontynuuje znakomitą passę. Odniósł 4 kolejne zwycięstwa przed czasem, w tym nad tak doświadczonymi bokserami, jak Alexander Kahl i Maksym Pediura. Jego znakomite warunki fizyczne wróżą mu niezłą przyszłość.

[Hugo]

Oba kraje w ostatnim czasie hołdują modelowi boksu opartego na pseudoprospektach obijających bumów. W Austrii większość spośród 22 zawodowych bokserów to przybysze z Kaukazu i Zakaukazia, podczas gdy w Szwajcarii dominują Albańczycy, a ilość zawodowych pięściarzy to 18. Jeśli chodzi o Austrię, to warto wyjaśnić, dlaczego ze statystyk zniknął uważany za duży talent w wadze średniej Marcos Nader. Po porażce na początku 2014 z Emanuele Blandamurą w Stuttgarcie ten zawodnik zerwał współprace ze swym promotorem Sauerlandem i postanowił powalczyć o kwalifikacje olimpijską w rozgrywkach AIBA Pro Boxing. Jednak po porażkach z Kenijczykiem (przez ko) i młodziutkim Litwinem wycofał się i odtąd pozostaje nieaktywny. W tej sytuacji żaden z obecnych reprezentantów Austrii nie zasługuje na wzmiankę. Spośród Szwajcarów na uwagę zasługuje dwóch.

Agron Dżila (cruiser)
Pochodzący z Macedonii Albańczyk o ringowym przydomku Godzilla to barwna postać. Obił sporą ilość bumów i w nagrodę w 2015 dostał title shota w operetkowej federacji Global Boxing Union. Pokonał 42-letniego kenijskiego dryblasa (204 cm wzrostu w wadze cruiser) Bernarda Adie, a w pierwszej obronie gruzińskiego bumiarza Grigoła Abuładze (ksywa Car Kaukazu). O rzeczywistej wartości Dżili trudno cokolwiek powiedzieć.

Arnold Gjergjaj (ciężka)
Gjergjaj to również z pochodzenia Albańczyk (tyle, że rodem z Kosowa), ale jednak bokser większego formatu, niż Dżila. Od lat zaliczany jest do szerokiej czołówki wagi ciężkiej, imponując warunkami fizycznymi i mocnym ciosem. Często angażowany w charakterze sparringpartnera. Jest niepokonany, ale w jego bilansie trudno znaleźć nazwiska godne uwagi. W 2015 z problemami (obustronne liczenia) pokonał na punkty Denisa Bachtowa.

[Hugo]

Szwajcaria: w pojedynku z Davidem Haye'em Gjergjaj wypadł tak kompromitująco, że lepiej o nim zapomnieć. Podobnie chyba o bumobijcy Dzili, który od dawna nie pojawił się w ringu
Austria: Być może warty wzmianki jest bokser pochodzenia gruzińskiego Leo Levani występujący w super półśredniej. Ma w bilansie 7 zwycięstw bez porażki, w tym 2 nad rywalami średniej klasy.