George "Saint" Groves

[Krzych]

Stylowo też są podobni, przynajmniej byli do czasu aż Groves ostro spuścił z tonu. Ciekawe jak sobie McGuigan z nimi poradzi.

[Gogolius]

Nadrobiłem walke Grovesa i powiem, że jestem mile zaskoczony. Rywal kiepski, więc jakichś peanów nie można wygłaszać, ale są dla mnie widoczne różnice między sposobem boksowania, zachowaniem Grovesa w walce wczorajszej, a w walkach z Douglinem i Rebrasse.
Jeżeli to nie był jednorazowy wyskok to może jeszcze wrócić na szczyt, szczególnie że teraz w super średniej o pas nie jest przesadnie trudno.
Świetny jab, bardzo dobra praca nóg, spokojne czekanie na kontry, instynkt dobicia rannego rywala, super.
Chyba dobrze ta zmiana trenera zrobiła.

---

Po tym, jak George Groves (22-3, 17 KO) wygrał w sobotę z Andreą Di Luisą, gotowość do walki z trzykrotnym pretendentem do tytułu mistrza świata w wadze super średniej zgłosił jego rodak Martin Murray (32-3-1, 15 KO).

- Myślę, że mogę go pokonać. Od lat powtarzam, że chcę dużych krajowych walk. W wadze średniej chciałem Barkera i Macklina, ale się nie udało. Teraz, kiedy boksuję już w super średniej, sądzę, że w końcu może dojść do dużego pojedynku w Wielkiej Brytanii. Starcie z Grovesem byłoby czymś takim. Nie musi być o pas, może to być eliminator. Nawet gdybyśmy nie boksowali o stawkę, byłaby to dobra walka - powiedział.

Murray po raz ostatni boksował w listopadzie ubiegłego roku na ringu w Niemczech. Przegrał wtedy niejednogłośną decyzją sędziów z czempionem WBO w limicie 168 funtów, Arthurem Abrahamem.

[Gogolius]

Groves w wieku 30 lat, z bilansem 28-4, 20 ko, zakończył karierę.

Groves należał do młodszego pokolenia zawodników kategorii super średniej, którzy mieli zastąpić starych mistrzów z turnieju Super Six.

Sam George zmierzył się bezpośrednio z finalistą tego turnieju, czyli Carlem Frochem w wieku 25 lat. Pierwszą walkę przegrał przez dyskusyjne poddanie (samemu wcześniej mając rywala na deskach i prowadząc na punkty), natomiast w drugiej został brutalnie znokautowany przez starego mistrza na oczach dziesiątek tysięcy widzów zasiadających na Wembley.
Zanotował później bardzo duży zjazd formy - nieprzekonująco wygrywał ze średniakami i przegrał z Badou Jackiem kolejną walkę mistrzowską (w wieku 27 lat).
Później nastąpił chyba najlepszy okres w karierze Grovesa, kiedy kolejno pokonywał Murraya, Czudinova (tutaj wreszcie został mistrzem świata) czy w ćwierćfinale WBSS Coxa. W półfinal Groves odniósł największą wygraną, bardzo pewnie ogrywając Eubanka Juniora. Poległ jednak w finale przed czasem z najlepszym obecnie super średnim, Callumem Smithem.

W okresie pierwszej walki z Frochem, przed rewanżem, Groves zapowiadał się na nowego króla super średniej, ale nokaut z rąk Carla wszystko zmienił. Ostatecznie Groves został mistrzem świata, ale musiał sporo poświęcić by to uzyskać. Swój koniec argumentuje chęcią skupienia się na życiu rodzinnym, będąc w dobrym zdrowiu.

[Wietnam]

Widocznie uznał że trzeba chronić zdrowie, miał
parę wojenek na koncie, możliwe jednak że wróci
w przyszłości, szczególnie że jest jeszcze młody
gdyby miał 35-40 to już by nie wrócił.

[Hugo]

Zaskakująca, ale chyba słuszna decyzja. Groves to bardzo dobry bokser, który osiągnął dużo, ale nie zrobił jednak kariery na miarę swojego talentu. Zaimponował mi w maju 2011 w pojedynku z DeGale'em. Był z góry skazywany na porażkę, ale zasłużenie zwyciężył dzięki sprytowi i inteligencji ringowej. Potem przyszły kolejne zwycięstwa i chyba trochę za dużo wiary w swoje możliwości. W każdym razie 2 walki z Frochem były fatalnym błędem, choć finansowo zapewne przyniosły sporą korzyść. Groves był lepszym od Frocha pod względem techniki, ale nie sprostał mu siłowo. Zabrakło odporności na ciosy, która po tych 2 porażkach jeszcze uległa osłabieniu. Siadła też psychika i przez kolejne 3 lata Świety był swoim cieniem, wystraszonym i nadmiernie ostrożnym. Przełom przyniosło dopiero zwycięstwo nad Murrayem, a następnie nokaut na silnym fizycznie Czudinowie, który dał Grovesowi za 4 podejściem tytuł mistrza świata. Doskonałe walki z Coxem i Eubankiem umocniły Grovesa na miejscu lidera wagi super średniej. Był faworytem finału WBSS w SMW, a jednak przegrał przez nokaut z Callumem Smithem, o czym znowu zadecydowała nie najlepsza odporność na ciosy. W rewanżu też nie miałby szans, a jakichś innych szczególnie dochodowych zestawień obecnie w tej kategorii nie widać. W tej sytuacji rzeczywiście chyba szkoda zdrowia na kontynuowanie kariery.

Groves był pięściarzem wszechstronnym. Dysponował znakomitą techniką, motoryką, a także silnym ciosem (w konsekwencji pojedynku z Grovesem trwałego inwalidztwa doznał Eduard Gutknecht) i dużą inteligencją ringową. Piętą achillesową była odporność (choć nie można przesadzać i mówić w jego przypadku o szklanej szczęce). Myślę, że gdyby nie zbyt wczesne napalenie się na pojedynki z Frochem, to Święty mógłby dojść do mistrzostwa świata prędzej, panować dłużej i zarobić więcej.

[Gogolius]

Froch dość chłodno żegna Grovesa, pozytywnie rozpatrując tylko jego udział w marketingowej stronie boksu.

- Czy będę za nim tęsknić? Raczej nie. Ale nie mogę zaprzeczać, że Groves miał olbrzymi, pozytywny wpływ na moją karierę. Razem wypełniliśmy Wembley i podnieśliśmy poprzeczkę dla kolejnej generacji, na czele której stoi oczywiście Anthony Joshua i której przedstawiciele regularnie boksują na tym obiekcie - oświadczył Froch, który przeszedł na emeryturę po drugim zwycięstwie nad Grovesem.
Cieszyłem się jego szczęściem i biłem brawo, kiedy został mistrzem. Zawsze fajnie jest zobaczyć, jak spełniają się czyjeś marzenia, nawet jeśli nie jest to twój najlepszy kumpel. Ale nie będę za nim tęsknić i sądzę, że brytyjski boks chyba też nie, przynajmniej nie teraz. Nie miał już nic do zrobienia - powiedział Froch.

Z drugiej strony nie dziwi mnie to, Froch od samego początku do samego końca dość surowo i krytycznie oceniał zarówno Grovesa jak i DeGale'a (dla którego miał wrócić z emerytury ale po tym co pokazał z Peribanem zrezygnował stwierdził że to za niski poziom).

[Hugo]

Między Frochem i Grovesem swego czasu ostro iskrzyło, więc taka reakcja Frocha mnie nie dziwi. Pamiętam, że Groves zakwestionował jakiegoś polskiego sędziego wyznaczonego do punktowania jego pojedynku z Frochem, motywując to tym, że Polak będzie stronniczy na rzecz Frocha posiadającego w 50% polskie korzenie. Jego żądanie spełniono. Ogólnie Grovesa odbierałem jako niezbyt sympatycznego i za bardzo zadufanego w sobie, choć niegłupiego człowieka.