Polityka ogólnie.

[Hugo]

(12-12-2017 07:50 PM)Martin napisał(a):  Hugo co do Twojego wywodu, to generalnie się z tym wszystkim zgadzam co napisałeś oprócz zacytowanego fragmentu. No bo naprawdę dyktatura jak pokazuje historia i teraźniejszość nie jest lepsza od demokracji. Tzn. jest lepsza ale jedynie dla dyktatora i jego świty, ale nie dla ludu. Problem w tym, że demokracja to też kiepski system mający bardzo wiele wad, ale jednak nic lepszego nie wymyślono.

W dyktaturze, a tym bardziej w monarchii "świta" jest nieduża i w miarę niezmienna. Natomiast w demokracji co kilka lat pojawi się nowa "świta", której głównym celem jest nachapać się, ile się da. A że poprzednie "świty" już zdążyły się tak prawnie umocować, że za bardzo nie można ich z wielu stanowisk ruszyć, to tworzone są ciągle nowe synekury dla swoich, które opłacić muszą podatnicy. W efekcie kolejne "świty" przekształcają się w warstwę pasożytniczą, żerującą na reszcie społeczeństwa. W feudalizmie szlachta liczyła w większości krajów 1-2% ogółu ( w Polsce blisko 10% i dlatego Polska upadła), a obecnie takich pasożytów jest już 15-20%, więc upada cała Europa.
Odnośnie tego, że demokracja ma liczne wady, ale nic lepszego nie wymyślono, to powtarzasz powiedzenie Winstona Churchilla. Często jest przytaczane jako "złota myśl", ale nie ma nic wspólnego z prawdą (zresztą Churchill to był jeden z największych kłamczuchów w historii). Znacznie lepszy ustrój panował w większości krajów Europy na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to funkcjonowała równowaga władzy pomiędzy wybieranymi parlamentami, a dziedzicznymi monarchami, którzy na ogół prezentowali wysoki poziom moralności, kultury i wiedzy. Niestety większość owych królów i cesarzy zginęła w wyniku zamachów bombowych i rewolucji zorganizowanych przez lewaków, a ci nieliczni co przetrwali ze strachu oddali całą władzę w ręce "ludu". Jaka przepaść dzieliła ówczesnych władców od obecnych "wybrańców narodu" poruszających się pancernymi limuzynami i odgrodzonymi od obywateli szpalerami goryli, niech zilustruje chociaż przykład cesarza Austro-Wegier Franciszka Józefa. Był to człowiek, który:
- znał wszystkie języki narodów zamieszkujących jego państwo, a do tego jeszcze francuski, angielski i bodajże hiszpański
- pracował po 12 godzin dziennie do ostatniego dnia życia w wieku 86 lat
- przyjmował na audiencji każdego obywatela swojego kraju, który złozył odpowiednie podanie na piśmie
- przeszedł do historii jako człowiek, który ułaskawił od wyroków śmierci największą ilość skazanych