Brook vs Golovkin 10.09.2016

[kubala1122331]

Giennadij Gołowkin - Kell Brook
Walka ogólnie bardzo sympatyczna dla oka i ciekawa w pierwszych trzech odsłonach. Pierwsza runda zapowiadała szybki nokaut, ale Brook pozbierał się i pokazał, że posiada bardzo wysokie umiejętności. Drugie starcie to prawdziwy popis w jego wykonaniu, ale widać było też, że za cholerę nie jest w stanie naruszyć GGG i jeśli ten uspokoi się, szybko zrobi swoje. No i od trzeciej odsłony wszystko zmierzało ku jedynemu możliwemu końcowi. Czy jestem zawiedziony widowiskiem? Chyba nic więcej nie można było się spodziewać, obaj pokazali, że są wybitnymi pięściarzami, ale wygrał ten dużo większy. Sprawdziło się to co zakładaliśmy. Samo przerwanie pojedynku dla mnie niejednoznaczne. Z jednej strony Brook i tak zaraz skończyłby na deskach, ale z drugiej trochę to wyglądało, jakby narożnik stwierdził, i tak to przegramy, szkoda zdrowia, jest jeszcze kupa hajsów do zarobienia w półśredniej, więc kończymy. Teraz niech obaj wracają do normalnych walk. Gołowkin - Jacobs jest jak najbardziej za, a Brooka dalej zobaczyłbym w starciu z najlepszymi w półśredniej.

Lee Haskins - Stuart Hall
Słysząc karty punktowe i komentatorów sądziłem, że jednak przeceniam swoją wiedzę o czytaniu walk bokserskich. Haskins przez 12 rund praktycznie nie zadaje ciosów, ok, fajnie wyglądał w defensywie, ale brakowało choćby jednego prostego, który można by mu zapunktować. Hall słabo zaczął, jakby bał się przeciwnika, ale już w trzeciej rundzie zdominował Haskinsa, co zupełnie umknęło uwadze komentatorów. Od ósmego starcia już w zasadzie dominował i naprawdę nie widzę możliwości zapisaniu mu którejkolwiek z rund 8-12. Do przełknięcia byłby remis. Rundy 1-7, nie licząc 3, dało się dać Haskinsowi bez żadnego przeginania. Ale punktacje typu 116-112 czy 117-111 to już jest jawna kpina i pokazanie, kto miał zejść z ringu zwycięsko i na kogo patrzono przychylnym okiem. Szkoda mi Halla, on rósł w tym pojedynku. Zaczął nieśmiało, ale świetna praca narożnika zmotywowała go do większego wysiłku. Widać było jak z rundy na rundę coraz bardziej wierzy w zwycięstwo, jak daje z siebie totalne maksimum. I, moim zdaniem, to wystarczyło. Na mojej karcie miałem 116-112 dla Stuarta i chyba nawet moja karta co do joty pokrywa się z tą, którą zaprezentował @Arkao. Ewidentnie oglądaliśmy pojedynek, który z góry miał nakreślonego zwycięzcę.

Callum Smith - Nemesapati
Węgier trzymał się dzielnie, ale chyba wynikało to głównie ze słabości Smitha. Nie ma tutaj co się rozpisywać. Straszne męczarnie Calluma, ale on za niecałe 2 miesiące ma toczyć jakiś ważniejszy pojedynek, więc jego forma nie mogła być zbyt wysoka. Chłopak pokazał, że dużo umie we wcześniejszych potyczkach.

John Riel Casimero - Charlie Edwards
Spodziewałem się dobrego boksu na dużym tempie, a dostałem średniej jakości widowisko bez żadnej temperatury. Casimero od początku kontrolował Edwardsa, który wszedł do ringu z zafajdanym pampersem. Chłopak został rzucony na zbyt głęboką wodę i już w drugiej rundzie było widać, że jego szanse na wygraną są niewielkie. Chwała dla niego za to, że mimo wszystko postanowił zaryzykować, a nie czekać na wyrok (pomoc sędziów?) i poszedł do ataku w 10. rundzie. Co prawda skończyło się to szybkim nokautem, ale i tak brawo dla młodego. Edwards ma jeszcze czas, to doświadczenie może go tylko wzmocnić. Casimero nie zachwycił, ale zrobił swoje. Walka do zapomnienia.

Joseph Ward - Andy Townend
Dawno nie widziałem pięściarza tak słabego w defensywie jak Townend. Chłopisko przyjmował po prostu wszystko, co szło w jego stronę. Ward walczył od początku bardzo mądrze, wykorzystywał przewagę w warunkach fizycznych i toczył walkę na środku ringu, punktując przeciwnika. Jedyną szansa Townenda było zagonienie Warda do lin, ale udawało mu się to bardzo rzadko. Jak już nawet taka akcja zakończyła się sukcesem, to Joseph szybko spod nich wychodził i przechodził do kontrataku. Nokaut to konsekwencja zdecydowanie większych umiejętności Warda oraz strasznie dziurawej "obrony" Townenda. Dobry, żywy pojedynek na początek gali.

Podsumowując całą galę: bez szału. Undercard raczej zawiódł. Oficjalny sparing Smitha, nieudany matchmaking Ward - Townend i Casimero - Edwards oraz wałek w walce Haskinsa z Hallem. Walka wieczoru z jednej strony nie była zła, ale z drugiej jej przebieg był kompletnie do przewidzenia, co do joty.