Polskie podwórko: bokserzy, promotorzy i gale

[Hugo]

Pojedynek Syrowatki w Londynie i jego nieoczekiwane efektowne zwycięstwo nad Daviesem to pozytywny przykład do naśladowania w temacie doboru rywali i miejsca pojedynku dla polskich bokserów. Mieliśmy w przeszłości kilka innych przypadków (Jackiewicz, Włodarczyk), gdy postawieni przed bardzo trudnym zadaniem na obcym ringu nasi bokserzy radzili sobie zaskakująco dobrze. Ci sami pięściarze u siebie w kraju, mając w odwodzie przychylnych sędziów, niejednokrotnie boksowali jak ofermy i przy tym skrajnie asekuracyjnie, skutecznie zniechęcając do siebie widzów.

Należy przy tym podkreślić, że o ile godnym pochwały jest postawienie boksera przed zadaniem trudnym, ale wykonalnym, o tyle negatywny odbiór wzbudza rzucenie boksera w charakterze mięsa armatniego przeciwko rywalowi przerastającemu go o klasę pod każdym względem. Takich przypadków mieliśmy jeszcze więcej (Kołodziej, Janik, Głażewski, Szpilka, Rekowski) i należy je traktować jako świadome niszczenie przyszłości swojego pięściarza spowodowane chciwością promotora.