Listy najbardziej pamiętnych nokautów jakie widzieliście

[Gogolius]

Cytat:4. Mike Tyson vs Michael Spinks

Tu chyba były zarobione największe pieniądze w boksie w przeliczeniu za spędzone na ringu sekundy. I biedny Spinks, który zapytany o rewanż odparł tylko, że nie wchodzi się do klatki z gorylem.

Jak idzie o moją listę na szybko (kolejność losowa) to byłyby to:

Pacquaio vs Hatton - idealny cios na punkt, Hatton który zupełnie nie wiedział co się dzieje przez długi czas. Dla mnie fenomenalna akcja i świetny cios.

Froch - Groves - świeżutka sprawa, ale tu także angielski bokser długo dochodził, prawy krzyżowy Frocha to jest piekielna broń

Ali - Foreman - nie będę oryginalny. Cała otoczka tej walki, to co działo się w końcówce rundy poprzedzającą tę z nokautem, no jak ze scenariusza filmowego. I seria Alego, z których wszystkie ciosy doszły celu, bajka.

Mercer - Morrison - na to co zrobił Mercer swojemu rywalowi, to aż żal patrzeć.

Hagler - Hearns - nokaut, którego praktycznie nie widać podczas nagrania "na żywo" wydaje się że Hearns był tylko muśnięty, a tu poszedł kapitalny cios Haglera. Dopiero na powtórkach widać ten cios bardzo wyraźnie. Brutalne zakończenie brutalnej wojny.

Prescott - Khan - zataczanie się Khana po ciosach Prescotta działa na wyobraźnię. A że za Khanem nie przepadam to jeszcze niskie instynkty radochy z jego porażki się uaktywniają.

Tyson - Berbick - kolejny nokaut z "tańcem", oglądałem ten pojedynek lata temu i wtedy Tyson zrobił na mnie kolosalne wrażenie, widok Berbicka, który próbuje się podnieść i niewiele z tego wychodzi, mam ciągle w pamięci.

A i niech będzie Stiverne - Arreola II - właściwie nokdaun, ten drugi. Po którym nogi Chrisa poszły w jedną stronę, a sam Chris w drugą.

I można by tak pisać i pisać

ach!

No i oczywście:

Ali Raymi vs Yaser Dalbant - jemeński król nokautu co chwila udowadnia siłę swoich pięści, a jednym z tych którzy się o tym przekonali był Dalbant. Podjęcie walki przez Yasera, to była głupota - z Raymim się nie walczy, z Raymim się rzuca ręcznik na starcie. Pierwszy nokdaun specyficzny, bo sędzia liczył od tyłu (widocznie moc ciosów Raymiego poraża nawet sędziów), drugi to już kwintesencja niedźwiedziej siły, sokolego wzroku przy szukaniu celu oraz precyzji, której nie powstydziliby się najlepsi technicy w histori boksu.
Dla tych, którzy jeszcze nie widzieli tego legendarnego wydarzenia, link: http://video.sibnet.ru/video1315607-Ali_...r_Dalbant/