Carl Froch

[redd]

Froch jest / był jednym z moich ulubionych bokserów, który utożsamiał swoim podejściem do boksu, wszystko to co najlepsze w tej dyscyplinie. Nie kalkulował tylko podejmował rękawice z tymi, którzy byli akurat na topie, a w samych pojedynkach dawał z siebie zawsze 100%. Nie raz w niego wątpiłem, jednak prawie zawsze pięknie się rozczarowywałem. Abraham miał go znokautować, a Carl zabrał go do szkoły i wyrwał mu serce. Po porażce z Wardem wziął od razu walkę z Bute, który wtedy był w absolutnym gazie - Froch zmasakrował go. Po pierwszej walce z Grovesem, obawiałem się, że Carl może mieć już z górki i w rewanżu może nie dać rady młodszemu przeciwnikowi. Jak skończyła się ich druga potyczka wszyscy wiemy. No i warto wspomnieć o ringowych wojnach, jakie dawał Carl. Pojedynki z Taylorem, Pascalem, Kesslerem, czy Grovesem to dla mnie klasyki, które mógłbym oglądać w nieskończoność.

Froch uosabiał też styl, który najbardziej lubię w pięściarstwie, czyli twardy, bezwzględny boks na wysokim poziomie, poparty żelazną psychiką i sercem do walki. Carl sprawiał wrażenie prostego boksera, może nawet trochę nieporadnego, przez co przez długi czas przylegała do niego łatka cepiarza - drewniaka. Jednak to tylko pozory, bo "The Cobra" prezentował całkiem wszechstronny boks, poparty świetną wydolnością, oraz betonową szczęką. O jego cechach woliacyjnych, też mógłbym rozpisywać się i rozpisywać. Poza wielką wolą walki Carl posiadał sporą inteligencję ringową i zdolność do modyfikowania swojego stylu w zależności od rywala. Zresztą przy tej okazji warto wspomnieć o postaci bardzo istotnej dla kariery Frocha, wykonującej znakomitą pracę, ale pozostającą w cieniu swojego podopiecznego. Otóż chodzi mi o trenera "Cobry" - Roba McCrakena, który potrafił doskonale ułożyć boks Carla i np, przy pojedynkach rewanżowych z Kesslerem, czy Grovesem wprowadzał odpowiednie korekty, które przechylały szalę w stronę boksera z Nottingham.

Będzie mi brakowało walk Frocha, lecz z drugiej strony cieszę się, że odszedł będąc ciągle na topie. Carl wygląda na rozsądnego gościa; jest spełniony, ma piękną żonę, dzieci, na brak kasy też nie powinien narzekać - liczę, że odnajdzie się w nowej rzeczywistości i nie będzie go kusiło, by wracać na walki z młodymi wilkami. On już swoje w boksie udowodnił i zapisał piękną kartę w historii brytyjskiego pięściarstwa.