Fajne filmy, które polecacie

[kubala1122331]

Wreszcie w tym tygodniu udało mi się nadrobić trzy kinowe marcowe zaległości, na które zdecydowanie najmocniej czekałem, czyli "Happy End" Michaela Haneke, "Bliskość" Kantemira Bałagowa i "Wieża. Jasny Dzień" Jagody Szelc.

Nie powiem, na film Jagody Szelc czekałem od września, kiedy to pierwszy raz usłyszałem o tym filmie. Teraz jestem już kilka godzin po seansie i kompletnie nie potrafię zebrać myśli i ocenić tego, co zobaczyłem. Na pewno jeden z najbardziej wyrazistych i odważnych debiutów w ogóle w światowym kinie w ostatnich latach (był to pierwszy film pani Szelc). Film kompletnie nieprzeciętny, dziwny, ale cholernie klimatyczny i wciągający. Ścieżek interpretacyjnych jest tutaj z milion, odniosłem takie wrażenie, że reżyser sama nie do końca wiedziała, co chce przekazać widzom. Ale tym razem nie uważam tego za zarzut, nie uważam tego za bełkot. Dlaczego? Bo to jest po prostu dobre, solidnie wykonane polskie kino. U nas istnieje strach przed kinem gatunkowym, jest go bardzo mało, a jak jest, to na marnym poziomie (patrz film "Gejsza", jeden z największych gniotów w polskiej kinematografii). Także trzeba docenić tak dużą odwagę pani Szelc, szczególnie, że był to jej pierwszy film. Ostatecznie oceniłbym ten film tak 7.5/10, zachęcam do wybrania się na seans, zawsze fajnie jest spędzić czas w miłym, przytulnym kinie studyjnym.

Pozostałe dwa filmy też porządnie oceniam. "Bliskość" zrobiła na mnie spore wrażenie, co ciekawe też jest to debiut reżyserski. Mocne, ciężkie, okrutne kino, gdzie nie ma miejsca na nadzieję. Bałagow nie szedł w półśrodki, pokazanie na dużym ekranie fragmentu realnego, chyba nawet w niektórych miejscach zakazanego dokumentu o wyżynaniu Rosjan przez Czeczenów, to duża odwaga. Ode mnie mocne 7/10, nic a nic dobrze się nie bawiłem na tym filmie

"Happy End" to chyba będzie ostatni film w dorobku Michaela Haneke, bowiem zbiera on elementy ze swojej twórczości i skleja je w całość, takie podsumowanie swojej kariery. Mnie bawiło wyszukiwanie tych nawiązań do poprzednich jego dzieł (chociaż nie była to najtrudniejsza zabawa). Jak dla mnie solidne kino, pomimo krytyki, jaką zbiera. Widownia w Cinema City delikatnie mówiąc nie była zachwycona, ale nie dziwię się, nie znając wcześniejszych filmów Haneke, nie wiedząc kto to jest, można bardzo łatwo się odbić od tego tytułu. Jedyne czego mi zabrakło, to takie "WOW" na końcu, jakie dostałem w "Miłości" czy "Pianistce". Jakoś specjalnie nie zachwycił, ale na te 7/10 spokojnie zasługuje.

Jeszcze muszę wspomnieć o jednym filmie, który nadrobiłem sobie dopiero wczoraj w nocy, a który szukałem prawie dwa lata. Jest to dokument Pawła Łozińskiego "Nawet nie wiesz, jak bardzo cię kocham". Prawdziwa emocjonalna bomba, znakomicie zrealizowana i pokazana. Osiemdziesięciominutowa filmowa terapia oczyszczająca. Ode mnie 9.5/10.

Teraz trochę bida w kinie. W kwietniu tylko kilka premier mnie interesuje, w maju cała jedna, a więc w spokoju będzie można nadrabiać sobie zaległości