Wiktor Postoł vs DeMarcus Corley

[Hugo]

Już jutro w Kijowie w pojedynku o pas WBC Silver International zmierzą się Wiktor Postoł (Ukraina) i DeMarcus Corley (USA). Obydwaj są bokserami szerokiej czołówki wagi junior półśredniej i rezultat walki ma dla obydwu bardzo duże znaczenie. Zwłaszcza zwycięstwo Corleya może sprawić, że stawką jego kolejnej walki mógłby być nawet jeden z mistrzowskich pasów w tej kategorii.

Wiktor Postoł ma 28 lat, legitymuje się bilansem 19(9) – 0 i klasyfikowany jest przez Boxrec na 21 miejscu. Jest jednym z grupy utalentowanych prospektów ukraińskiego boksu. Postoł jest bardzo wysoki na kategorię junior półśrednią, ma bowiem 180 cm wzrostu. Jest klasycznym bokserem dystansowym (boxer) dobrze operującym ciosami prostymi i preferującym boks defensywny. Jego znakiem firmowym są szybko wyprowadzane ciosy proste kontrujące, często bite całymi seriami. Gorzej czuje się w półdystansie, gdzie gubi się i ratuje klinczami. Nie jest zbyt silny fizycznie, a siłę jego uderzeń można ocenić jak przeciętną. Do tej pory prowadzony był dość ostrożnie. Najlepszym pokonanym przez niego rywalem był Felix Lora z Dominikany, znany w Polsce jako pogromca Szota i Cieślaka. Z innych niezłych bokserów Postoł zwyciężył Meksykanina Jose Lopeza i Francuza Yvana Mendy’ego. Pojedynek z Corleyem jest dla niego najtrudniejszym jak dotąd egzaminem bokserskim.

DeMarcus Corley ma 38 lat, bilans 39(23) – 19(4) -1 i znajduje się na 12 miejscu klasyfikacji Boxreca. Ma 170 cm wzrostu, ale aż 178 cm zasięgu. Boksuje z odwrotnej pozycji. Jest bokserem silnym fizycznie i obdarzonym mocnym uderzeniem. Dysponuje też dobrą techniką, ma urozmaicony repertuar ciosów, a na szczególna uwagę zasługuje jego doskonały balans. W zasadzie chętniej boksuje na dystans, ale w półdystansie też czuje się dobrze. Sporym mankamentem jest natomiast nie najlepsza szybkość. W związku z tym jego styl można zakwalifikować jako pośredni pomiędzy boxerem i sluggerem. Corley ma bardzo bogatą bokserską przeszłość. W 2001 roku, legitymując się wówczas bilansem 25 – 1 – 1, dostał szansę walki o wakujący pas WBO i już w 1 rundzie pokonał Felixa Floresa. Bronił skutecznie tytułu przeciwko Enerowi Julio i Randallowi Baileyowi, ale w 2003 pasa pozbawił go Zab Judah. Kolejną walkę Corley przegrał z Floydem Mayweatherem Juniorem, a niepowodzeniami zakończyły się też próby odzyskania pasa WBO (porażka przez tko z Miguelem Cotto) i zdobycia pasa WBC (przegrana z Juniorem Witterem). W 2007 niespodziewana porażka z journeymanem Dairo Esalasem mocno zachwiała reputacją Corleya. Przestał się liczyć w czołówce i sam stopniowo stał się z journeymanem. Walczył z całym szeregiem klasowych bokserów (m.in. Devon Alexander, Ashley Teophane, Randall Bailey), ale przegrywał. W 2010 otrzymał jeszcze jedną szansę walki o pas mistrzowski, ale w starciu o tytuł interim WBC uległ na punkty Marcosowi Rene Maidanie. Fatalne były dla niego lata 2010-2011, kiedy wygrał tylko 1 raz przy 7 porażkach. W 2012 zwyciężył niespodziewanie niepokonanego dotąd Gabriela Bracero z Puerto Rico, a następnie przed czasem wysoko notowanego Paula McCloskeya z Północnej Irlandii. Te dwa zwycięstwa sprawiły, że Corley kolejny raz zaistniał w szerokiej czołówce swojej kategorii, a ewentualne zwycięstwo nad Postołem wprowadzi go zapewne do czołówki ścisłej.

Porównując atuty obydwu bokserów, na korzyść Corleya przemawiają siła fizyczna, mocniejszy cios, bardziej wszechstronna technika i olbrzymie doświadczenie ringowe. Argumenty Postoła to lepsze warunki fizyczne, szybkość, niewygodny dla przeciwnika styl oraz własny ring. Wynik pojedynku jest sprawą otwartą, a walka powinna być bardzo emocjonująca.