Najlepsi bokserzy wagi super koguciej

[Hugo]

Waga super kogucia jest chyba najlepiej obsadzoną spośród wszystkich kategorii najlżejszych i lekkich razem wziętych. W super koguciej występuje bowiem dwóch zawodników (Guillermo Rigondeaux i Nonito Donaire), o których śmiało można powiedzieć, że należą do grona najwybitniejszych współczesnych bokserów. Również w ścisłej i szerokiej czołówce można spotkać kilku pięściarzy, którzy mają zadatki na nieprzeciętność. Kategoria super kogucia jest bardzo urozmaicona pod względem stylu boksujących w niej bokserów, a także w aspekcie geograficznym. W czołówce reprezentowani są bokserzy ze wszystkich kontynentów, a żaden region nie zdobył wyraźnej przewagi.

KRÓL

Guillermo Rigondeaux (Kuba)
To trochę paradoksalne uznawać za króla kategorii boksera, który stoczył dopiero 12 profesjonalnych walk. Skoro jednak Rigondeaux pokonał Nonito Donaire'a, którego supremacja nie podlegała żadnej dyskusji, to chyba nie ma innej rady. Kubańczyk ma za sobą piękną karierę amatorską, podczas której dwukrotnie był mistrzem olimpijskim i również dwukrotnie mistrzem świata. Jako zawodowiec Rigondeaux zadebiutował w 2009 i już w siódmej walce zdobył pas interim WBA. W dziewiątej wywalczył pełnoprawny pas WBA, a dwunasta po zwycięstwie nad Nonito Donaire'em przyniosła mu tytuły WBO i WBA Super. Styl walki Rigondeaux nie wszystkim się podoba, ponieważ jest nieco „skażony” amatorskim boksem, czyli przedkładaniem ilości ciosów nad ich jakość. Kubańczyk doskonale wypada we wszystkich komputerowych statystykach, natomiast część kibiców ma mu za złe, że duża część z nich to leciutkie muśnięcia i obcierki. Rigondeaux jest mańkutem i mistrzem defensywnego technicznego boksu z dystansu.

ŚCISŁA CZOŁÓWKA

Nonito Donaire (Filipiny)
30-letni Filipińczyk jest również bez wątpienia bokserem wybitnym, a jego porażka z Rigondeaux była kwestionowana przez część fachowców i kibiców bokserskich. Sposób jego boksowania to kwintesencja tego, co w boksie filipińskim najlepsze. Donaire jest szybki i nieźle wyszkolony technicznie, ale decydującym elementem jego sztuki bokserskiej jest siła uderzenia. Jako defensywny slugger i w dodatku mańkut Donaire doskonale radzi sobie z typowymi latynoskimi swarmerami, natomiast sposób boksowania Rigondeaux sprawiał mu kłopot. Popisową akcją Filipińczyka jest tzw. bolo punch, którym zmiatał z ringu wielu rywali. Donaire był mistrzem świata wielu federacji w wagach od muszej do super koguciej. Na pewno nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

Victor Terrazas (Meksyk)
Terrazas jest mistrzem świata WBC i starszym (30 lat) z dwójki Meksykanów w ścisłej czołówce. Nie jest bokserem szczególnie błyskotliwym, ale bardzo skutecznym. Jego wyjściowym stylem jest walka na dystans, z której przechodzi do ostrych ataków w półdystansie. Terrazas jest szybki i silny fizycznie, ale do jego techniki można mieć zastrzeżenia. Przez wiele lat boksował w wadze piórkowej, z której przeniósł się do super koguciej. Zwyciężył wielu solidnych bokserów tej kategorii. Jest niepokonany od 2010, kiedy to przegrał przed czasem z Rendallem Munroe.

Carl Frampton (Wielka Brytania)
Pochodzący z Irlandii Północnej Frampton jest bokserem o trudnym do określenia stylu. Potrafi go przy tym radykalnie zmieniać podobnie, jak i tempo walki. W każdym razie jest bokserem dobrze wyszkolonym technicznie, szybkim i obdarzonym mocnym ciosem. Można jedynie mieć zastrzeżenia do maniery prowokowania rywali nisko opuszczonymi rękoma. Frampton jest na razie tylko mistrzem EBU, ale niedawno odniesione efektowne zwycięstwa nad Raulem Hiralesem, Steve'em Molitorem i Kiko Martinezem (te dwa ostatnie przed czasem) stanowią przepustkę do ścisłej czołówki wagi super koguciej.

Leo Santa Cruz (Meksyk)
24-letni Santa Cruz do niedawna boksował w wadze koguciej, w której był niepokonany i doszedł do tytułu mistrza świata IBF. W super koguciej wygrał na razie jedną walkę, ale już w następnej spróbuje odebrać pas WBC Victorowi Terrazasowi. Santa Cruz jest latynoskim swarmerem, ale z wysokiej półki. Jego wejścia w półdystans są zawsze dobrze przygotowane. Jest przy tym szybki, ruchliwy w ringu i potrafi mocno uderzyć.

SZEROKA CZOŁÓWKA

Cristian Mijares (Meksyk)
Mijares to bardzo doświadczony bokser z 57 walkami na koncie. Największe sukcesy odnosił w super muszej, w której kilkakrotnie sięgał po mistrzowskie pasy różnych federacji. W wadze koguciej na drodze do mistrzowskiego tytułu stanął mu Nahomar Cermeno, natomiast w super koguciej – Victor Terrazas. Mijares jest mańkutem i zazwyczaj walczy defensywnie na dystans, jednak od czasu do czasu potrafi też niespodziewanie skrócić dystans i skutecznie zaatakować z bliska.

Shingo Wake (Japonia)
W przeciwieństwie do kategorii bezpośrednio niższej, w super koguciej Japończycy nie są jakąś potęgą. Ich najbardziej interesującym bokserem jest Wake, który nigdy poza Japonią nie boksował. Wake jest wysoki na tę wagę (173 cm) i preferuje walkę na dystans. Walczy z odwrotnej pozycji i potrafi wyprowadzać efektowne serie ciosów prostych.

Thabo Sonjica (RPA)
Jak większość czarnoskórych bokserów RPA, Sonjica pochodzi z plemienia Xhosa. Jest wysokim na tę kategorię mańkutem i stosownie do warunków fizycznych reprezentuje styl boxer, czyli lubi boksować na dystans. Na drodze do prymatu w super koguciej w RPA dwukrotnie stawał mu Macbute Sinyabi. Po dwóch przegranych przed czasem w trzecim z kolei pojedynku Sonjica w końcu pokonał swego rodaka i współplemieńca na punkty, a w kolejnej walce zwyciężył Silvestra Lopeza i zdobył pas IBO.

Scott Quigg (Wielka Brytania)
Chociaż mniej znany od Carla Framptona, Quigg chyba nie ustępuje mu skalą talentu. Jest wysoki na wagę super kogucią i boksuje w bardzo charakterystyczny sposób, pojedynczymi, ale bardzo silnymi ciosami z dystansu, często bitymi na korpus. Pod względem stylu sytuuje się gdzieś pomiędzy boxerem i sluggerem. Wygrywając efektownie przed czasem, zakończył karierę Rendalla Munroe. Quigg ma 24 lata i jest niepokonany.

Jeffrey Mathebula (RPA)
Mathebula ma aż 180 cm wzrostu, co jest absolutnym ewenementem w tej kategorii. Jest defensywnym boxerem. Bokser RPA ma 34 lata i duże doświadczenie ringowe. Na drodze do mistrzowskich pasów w super koguciej stawali mu Celestino Caballero i Takalani Ndlovu. Kiedy wreszcie w kolejnym podejściu Mathebula pokonał Ndlovu i zabrał mu pas IBF, poniósł wysoką porażkę na punkty w unifikacyjnym starciu z Nonito Donaire'em. W swej ostatniej walce Mathebula ponownie pokonał Ndlovu, poprawiając bilans ich pojedynków na 2:1.

Hugo Ruiz (Meksyk)
Ruiz stoczył w super koguciej dopiero jedną walkę. Wcześniej boksował w koguciej, gdzie przez dłuższy czas posiadał pas interim WBA, a w pojedynku o pełnoprawny tytuł tej federacji został oszukany na korzyść Kokiego Kamedy. Ruiz ma potężny cios, a przy tym jest szybki. Zazwyczaj walczy na dystans. Stylowo jest na pograniczu boxera i defensywnego sluggera.

Alejandro Lopez (Meksyk)
Lopez jest kolejnym Meksykaninem, który zerwał ze stereotypem prącego do przodu za wszelką cenę latynoskiego swarmera. Boksuje na dystans i imponuje techniką oraz szybkością i mobilnością. Nie jest za to zbyt silny fizycznie. Pokonał tak znanych bokserów, jak Teon Kennedy i Takalani Ndlovu. Przegrał na punkty walkę o pas IBF z Jhonatanem Romero.

Jorge Arce (Meksyk)
Arce ma 34 lata i za sobą 71 stoczonych walk. Był mistrzem świata we wszystkich kategoriach od junior muszej do super koguciej. W swej ostatniej walce w grudniu 2012 został znokautowany w 3 rundzie przez Nonito Donaire'a. Arce jest swarmerem ekstremalnym tzn. uznaje tylko wymianę w półdystansie i bardzo rzadko zdarza mu się zrobić krok w tył.

Vic Darchinyan (Armenia)
Na 45 walk słynący z bojowości Ormianin ma tylko 5 porażek i wszystkie z przeciwnikami z najwyższej półki (Nonito Donaire, Joseph Agbeko, Abner Mares, Anselmo Moreno, Shinsuke Yamanaka). 37-letni obecnie Darchinyan największe sukcesy odnosił w muszej i super muszej, gdzie wielokrotnie zdobywał i udanie bronił mistrzowskich pasów. W koguciej doszedł tylko do pasa IBO, a ostatnio szuka szczęścia jeszcze wyżej. Darchinyan jest swarmerem.

Jhonatan Romero (Kolumbia)
Ciemnoskóry Kolumbijczyk uchodził do niedawna za wielki talent. Ma bardzo dobre warunki fizyczne (175 cm wzrostu), fantastyczny balans i pracę nóg. Jest defensywnym boxerem i stylem przypomina nieco Floyda Mayweathera. Romero ma na rozkładzie kilku solidnych bokserów wagi super koguciej. W lutym 2013 zdobył wakujący pas IBF, pokonując Alejandro Lopeza. Jednak w sierpniu 2013 stracił go, przegrywając niespodziewanie z Kiko Martinezem. Ta porażka bardzo negatywnie wpłynęła na renomę Romero.

Kiko Martinez (Hiszpania)
Hiszpan jest bokserem znanym z solidności i umiejętności dopasowania swojego stylu do przeciwnika. Równie dobrze czuje się jako dystansowy boxer, jak i jako wywierający presję swarmer. W przeszłości Martinez zabiegał o pas EBU, ale na drodze stawali ma Brytyjczycy, dwukrotnie Rendall Munroe i raz Carl Frampton. W sierpniu 2013 hiszpański bokser sprawił wielką niespodziankę, pokonując Jhonatana Romero i zdobywając pas IBF.

BOKSERZY PERSPEKTYWICZNI

Chris Avalos (USA)
23-latek z Kalifornii zwykle zaczyna walkę w dystansie, ale potem przechodzi do uporczywych ataków półdystansowych. Jest silny i szybki, ale boksuje trochę schematycznie i dużo inkasuje. Pokonał tak znanych bokserów, jak Jose Nieves, Yenifel Vicente i Drian Francisco. Przegrał natomiast z Christopherem Martinem i Jhonatanem Romero.

Andres Gutierrez (Meksyk)
Gutierrez to 20-latek z dynamitem w pięści okrzyknięty wielką nadzieją meksykańskiego boksu. Jest niepokonany i walczy w stylu ofensywnego sluggera. Jest całkiem niezły technicznie, ale każdą walkę stara się zakończyć nokautem.

Daniel Rosas (Meksyk)
W lutym 2010 Rosas znokautował o rok młodszego od siebie Juana Carlosa Sancheza Juniora, obecnie mistrza świata IBF w super muszej. W tym samym roku pokonał także Felipe Orocutę, niedawnego pretendenta do pasa WBO w tej kategorii. Potem przeskoczył od razu o dwie wagi wzwyż, do super koguciej i nadal jest niepokonany. Na razie jest skuteczny, choć poza siłą ciosu trudno dostrzec u niego jakieś inne bokserskie atuty.

Genesis Servania (Filipiny)
21-letni Filipińczyk zalicza się do najładniej wizualnie boksujących zawodników swojej kategorii. Dysponuje świetną techniką, zwłaszcza w obronie. Gorzej wygląda jego boks pod względem siły uderzeń. Servania jest niepokonany i lubi boksować na dystans.

Rey Vargas (Meksyk)
Boks Vargasa to pod względem stylu pogranicze swarmera i sluggera. Ten 21-latek ma piorunujący cios i 14 z 15 dotychczasowych pojedynków rozstrzygnął przed czasem.