Renold Quinlan vs Chris Eubank Jr 04.02.2017

[Hugo]

Gala była ciekawa, więc warto jeszcze trochę ja skomentować na zimno.

1. Eubank - Quinlan
Eubank Junior to jeden z najbardziej nielubianych bokserów (głownie zresztą przez tatusia). Ale nawet jak się kogoś nie lubi, to warto zachować obiektywizm. To jest bokser zjawisko. Slugger artysta, który jest niepowtarzalny. Tę jego "capoeirę" w ringu można podziwiać albo się na nią wkurzać, ale to jest widowiskowe, a przy tym skuteczne. Gdy niekonwencjonalnie walczył Sergio Martinez (i też przy tym zbierał sporo w michę, aż z granitowej szczęki na koniec dorobił się szklanki) to były powszechne zachwyty, a Eubank jest krytykowany jako pajac. Wczoraj debiutował w nowej kategorii i pewnie rozbił bardzo silnego fizycznie rywala (choć technicznie słabego). Quinlan to nie jest żaden leszcz ani bum, tylko bokser który zamiótł ring Danielem Geale'em, parę lat temu mistrzem świata dwóch federacji. Szczególnie dziwie się tym, którzy zarzucali Eubankowi watę w pięściach lub twierdzili, ze walka była za szybko przerwana. Nie pamiętacie, że po walce z Eubankiem Blackwell kilka dni walczył w szpitalu o życie i o mało nie przeniósł się na łono Abrahama? Gdyby nie porażka z Saundersem, to Eubank miałby serię 16 kolejnych wygranych przed czasem. On ma straszne kopyto. To Quinlan był niesamowicie odporny.
2. Hammer - Price
Price to też niepowtarzalne zjawisko w boksie. Nie przypominam sobie innego boksera, który miałby z jednej strony tak wybitne predyspozycje do tego sportu (wspaniałe warunki fizyczne, potężny cios), a z drugiej strony dwie straszne wady dyskwalifikujące go jako boksera (szklanka + beznadziejna kondycja). Nawet z tą szklanką mógłby jeszcze coś osiągnąć, ale kondycja przekreśliła go całkowicie. To chyba musi być częste u tak wysokich bokserów, bo z identycznego powodu po 2 porażkach przed czasem rozsypała się kariera młodego Christiana Lewandowskiego, który bardzo dobrze się zapowiadał. Hammer natomiast nie pierwszy raz potwierdził, że jest twardzielem i ma spore umiejętności. Zastanawia mnie, jak przy wzroście 188 cm i wadze 120 kg można tak dobrze wyglądać i tak dobrze boksować. Przy zbliżonych gabarytach Solisowi zwisa sadło i ledwie człapie po ringu. A w ogóle to nie ma już żadnego Hammera. Jest Cristian Ciocan, reprezentant Rumunii. Przynajmniej w Boxrecu.
3. Selby - Diale
Młodszy Selby ma więcej talentu od swego brata, mistrza IBF w piórkowej. W tej chwili w najniższych kategoriach jest taka sytuacja, że wszyscy najlepsi poszli do super muszej. Jak Andrew będzie się trzymał słabo obsadzonej obecnie muszej, to może ją nawet zdominować.
4. Galahad - Hernandez
Galahad lekko zardzewiał i nie był tak błyskotliwy, jak w walkach przed swoją dyskwalifikacją. Tym niemniej ma na pewno wybitną technikę. W jego przypadku z kolei ciężko mi przypomnieć sobie równie naturalnie "oburęcznego" boksera. Jest wielu, którzy zmieniają pozycję, ale u Galahad wygląda to na jakąś cechę wrodzoną. Szkoda, że nie przyjechał Agbeko, bo na tle buma Hernandeza trudno zweryfikować rzeczywiste możliwości Angloaraba.
5. Ryder - Etches
Liczyłem, że Etches stuknie Rydera, bo ma czym przyłożyć. Miał taką szansę na początku walki, ale nie wykorzystał jej. Potem było już jednostronnie na korzyść Rydera. Etches nie zdał egzaminu, a Ryder potwierdził, ze jest bardzo solidnym średniakiem. Nic wielkiego w boksie nie osiągnie, ale na gatekeepera nadaje się doskonale.
5. Kongo - Puplauskas
Nie wiem, skąd wzięli tego Chrisa Kongo (pewnie z Konga), ale to jest bokserski diamencik. 183 cm wzrostu w półśredniej, piękna bokserska postawa i do tego petarda w łapie. Materiał na championa. Oby tylko nie okazało się, że ma szklankę albo kondycję na 2 rundy.