Polskie P4P moje top 15

[Maverick]

Od jakiegoś czasu chodziło mi po głowie stworzenie mojego własnego rankingu P4P polskich pięściarzy, który byłbym aktualizowany co miesiąc chyba, że w tym okresie nie byłoby ciekawych walk z udziałem naszych pięściarzy to wtedy przerwa w aktualizacji wydłużyłaby się.

Kierował się będę aktualnym poziomem, znaczeniem w swojej kategorii oraz osiągnięciami. W mniejszy stopniu na potencjał co mogą osiągnąć w przyszłości.

1. Krzysztof Włodarczyk - jedyny obecnie polski mistrz świata, który chyba wszedł w swój prime. Uporał się już ze swoimi problemami pozaringowymi i kilka razy skutecznie bronił swojego tytułu WBC. Walczy trochę zbyt mało, ale nie zawsze z winy swojej czy promotora. Liczę, że w drugiej połowie roku dojdzie do dużych walk z jego udziałem.

2. Tomasz Adamek - były mistrz świata dwóch kategorii wagowych i były pretendent do tytułu mistrza świata wszechwag. Jednak w walce o tytuł w kategorii ciężkiej boleśnie przekonał się jak ciężko sztucznym ciężkim o tytuły w HW. Od tamtej walki niestety Góral niestety zanotował spory spadek formy z mały i rzadkimi przebłyskami. Widać, że już jest past prime, jednak wciąż liczy się w polskim boksie. Najbliższa walka może przesądzić czy uda mu się doczekać kolejnej dobrej wypłaty czy skończą się jego marzenia o walce z Wladimirem Kliczko.

3. Andrzej Fonfara - po słabym początku kariery i wpadce ze sterydami Fonfara zmienił kategorię wagową i powoli zaczął pracować nad swoją pozycją w rankingach. Po kolejnych zwycięstwach dostał szanse walki eliminacyjnej z Campillo rozbitym wcześniej przez Kovalieva. Polakowi szło jak po grudzie jednak potrafił wykorzystać swój mocny cios i rozbicie Campillo by przechylić losy pojedynku na swoją korzyść. W najbliższej walce zawalczy o mistrzostwo WBC z Adonisem Stevensonem i ta walka pokaże ile jest naprawdę wart. Na dzisiaj nr 3 polskiego boksu.

4. Mariusz Wach - Kilka ciekawych walk w USA z szerokim zapleczem HW. Następnie mistrzowska szansa od Kliczki. Przegrana do jednej bramki, ale bez kompromitacji w walce. Niestety kompromitacje zaczęły się po wace... Dopingowa wpadka, konflikty z promotorem... Niemal cyrk z przekładaniem kolejnych powrotów na ring. Mimo wszystko przy powrocie do formy EBU jest w zasięgu Wikinga, więc lekko na kredyt dostał 4 miejsce. Jednak jeśli w tym półroczu nie powróci na ring lub chociaż nie poda daty powrotu opuści ranking.

5. Paweł Kołodziej - Kolejna pozycja lekko na wyrost. Harnaś dostał ją gdy miała się jeszcze odbyć jego planowana walka z Hernandezem, po jego słabszych występach jeśli nie odnotuje nagłej zwyżki formy lub walki o coś nie uda mu się obronić tego miejsca.

6. Mateusz Masternak - Po podpisaniu kontraktu z Saurlandem był zdecydowanie na fali wznoszącej. Jednak już niewiele później dało się zauważyć pierwsze symptomy gorszej formy. Wyraźnym ostrzeżeniem była już walka z Corbinem, a walka z Drozdem spowodowała spadek notowań Mastera. Wygrał już na odbudowanie i jak w następnych występach znów poczyni postępy, wróci do czołówek rankingów.

7. Krzysztof Głowacki - Zastanawiałem się nawet czy nie umieścić go wyżej. Niepokonany i prezentujący wzrost formy Główka wybił się z cienia w grupie KP. Już ma kilka ciekawych nazwisk na rozkładzie. Zbliżył się do mistrzowskiej szansy. Jeszcze kilak walk z rywalami na podobnym lub lepszym poziomie i może być bardzo groźny w swojej kategorii wagowej. Dodatkowo posiada istotny atut w postaci mocnego ciosu.

8. Grzegorz Proksa - Wyszkolenie techniczne posiada na całkiem dobrym poziomie jednak ostatnio chyba coś się zacięło mentalnie i uparte podejście Proksy do stylu obrony mocno go ogranicza. Ponadto w ostatnich 6 walkach odnotował 3 porażki z czego jedna tylko była z mistrzem i dodatkowo przegrana w nienajlepszym stylu, stąd miejsce8.

9. Łukasz Janik - Dobrze zapowiadał się na amatorkich ringach i w początkach kariery zawodowej, potem został boleśnie zastopowany przez Masternaka i jego kariera wyhamowała. Ostatnio wrócił do gry paradoksalnie po przegranej nieznacznie walce z Olą Afolabim w MSG.

10. Artur Szpilka - Odważnie prowadzony z dobrymi rywalami jak na ten etap kariery, niestety również z wpadkami w czasie wygrywanych walk. Jednak w walce z Jenningsem już one nie uchodziły płazem. Szpila przegrał, ale pokazał ambicję i wole walki oraz chęć zwycięstwa bez kalkulacji, że lepiej przegrać na punkty niż zaryzykować. Na pewno spowolni to jego karierę, ale ma jeszcze czas, bo wciąż jest młody jak na wagę cieżką. Pytanie jak go wykorzysta.

11. Kamil Łaszczyk
12. Damian Jonak
13. Maciej Sulęcki
14. Rafał Jackiewicz
15. Andrzej Wawrzyk

Poczekalnia:
16. Łukasz Maciec
17. Krzystof Zimnoch
18. Paweł Głażweski
19. Dariusz Sęk
20. Marcin Rekowski

Jeśli będzie zainteresowanie moim wątkiem to chętnie dodam po krótkim opisie uzasadniającym wybór poszczególnych pięściarzy na dane miejsca.