''Bokser''

[Rutherford]

Dość niecierpliwie czekałem, żeby obejrzeć ten film, bo miałem nadzieję, że będzie to dobre, poruszające kino. Tak było.

Zacznę dość nietypowo, bo od pochwalenia DOSKONAŁEJ muzyki. Zawsze doskonale pasująca do sytuacji, budująca napięcie, a gdy trzeba, to rozluźniająca widza. Była po prostu fantastyczna.
A co "reszty" filmu, jeżeli można to tak nazwać, to się nie rozczarowałem. Sceny walk były poprawne, choć bez jakiegoś błysku geniuszu. Ale rozumiem to, bo walki były tylko dodatkiem do historii opowiedzianej w filmie. Historii poruszającej warto dodać. W paru momentach można się naprawdę wzruszyć. Mnie najbardziej dotknęła scena, w której Nicole po obejrzeniu w telewizji ojca z kolejną już kobietą i usłyszeniu, że "żadnej innej nie kochał tak jak jej" wpada w straszną złość i zrywa ze swej tablicy wszystkie zdjęcia z Przemkiem, rysunki z nim, które stworzyła gdy była małym dzieckiem, wycinki z gazet na których jej ojciec pokazany jest jako zwycięzca. Ta scena tak poruszyła mnie z dwóch powodów. Po pierwsze: pokazuje, jak w jednej chwili można zniszczyć definitywnie relacje ojciec-córka, tym bardziej, że od jakiegoś czasu i tak te relacje były coraz gorsze. Po drugie: doskonale pokazuje, do czego doprowadza chęć zrobienia przez rodzica kariery za wszelką cenę, nie patrząc na dobro dziecka.
Do tego bardzo mocno poruszyła mnie scena, w której wściekły Przemek krzyczy na Ewę (byłą żonę), że "jest ojcem i ma prawo wiedzieć, co się dzieje z jego córką!". I wtedy właśnie następuje ten poruszający moment. Pytanie Ewy: "Kim jesteś?". Pytanie zadane przez zrozpaczoną kobietę mężczyźnie, którego kiedyś kochała, ale który poświęcił rodzinę dla kariery.
Warto wyróżnić też jeszcze to, jak świetnie został przedstawiony świat promotorki. Pijany Gary (promotor Przemka) mówiący do niego "Jesteś moim arcydziełem. Będziemy sr*ć pieniędzmi!" niesamowicie do mnie trafił. A jedna z kolejnych scen, gdy pokonany Przemek siedzi załamany w szatni i widzi przez otwarte drzwi, jak jego promotor oferuje kontrakt rywalowi który go pokonał i mówi, że "Ten nokaut był świetny" to dla mnie mistrzostwo świata. I jeszcze ten wzrok Garego, który patrzy na Przemka z taką pogardą, wręcz odrazą... Fenomenalna scena. Pokazuje, że dla promotora zawodnik jest wartościowy wtedy, gdy wygrywa. Gdy przegra, jest nikim.

Podsumowując: ten film naprawdę warto obejrzeć, nawet jeżeli ktoś kompletnie nie interesuje się boksem (bo sceny walk to tylko mały dodatek do historii). Historia jest poruszająca, daje widzowi do myślenia. Pozwala zrozumieć motywację Salety, a także każe się zastanowić, czy dla kariery i pieniędzy warto poświęcić rodzinę. Moim zdaniem to najlepszy polski film ostatnich lat. Polecam!