Najlepsi bokserzy Niemiec

[Hugo]

Niemiecki boks zawodowy przeżywał okresy wzlotów i upadków. Jego ikoną stał się Max Schmelling, przedwojenny mistrz świata wagi ciężkiej (co prawda krótkotrwały), który dożył pięknego wieku 100 lat i również swoim życiem poza ringiem zasłużył sobie na powszechne uznanie. Zainteresowanie zawodowym boksem gwałtownie wzrosło w latach 90. XX wieku, kiedy to szeregi niemieckich zawodowców zasilili z jednej strony liczni imigranci i repatrianci, a z drugiej grupa utalentowanych amatorów z byłego NRD. Poza tym, szczególnie w wagach cięższych niemieccy promotorzy pozyskali wiele gwiazd z całego świata, a niemiecki ringi stały się konkurencją dla amerykańskich. Zyskały sobie jednak złą sławę na skutek wielu kontrowersyjnych werdyktów sędziowskich wyraźnie faworyzujących Niemców lub bokserów walczących dla niemieckich promotorów. Obecnie bokserów boksujących pod niemiecką flaga można podzielić na 3 grupy:
a) rodowici Niemcy urodzeni w Niemczech (głównie pochodzący z biednej Meklemburgii)
b) repatrianci niemieckiego pochodzenia z krajów byłego ZSRR
c) imigranci z wielu krajów świata

Ponieważ kibice mają często problemy z odróżnieniem Niemców "prawdziwych" od "nieprawdziwych", w poniższym rankingu oznaczyłem pochodzenie bokserów odpowiednimi literami (A,B,C).

1. Marco Huck - waga cruiser/ciężka;C
Nielubiany i niedoceniany w Polsce Marco Huck walką z Powietkinem udowodnił, że jest bokserem wybitnym. Duże braki w wyszkoleniu technicznym rekompensuje walecznością i siłą, czyni też stałe postępy z walki na walkę. Jego styl walki przypominający uliczną bijatykę nie każdemu przypada do gustu, ale jest skuteczny. W przyszłości może nie tylko bronić nadal z powodzeniem mistrzowskiego pasa w wadze cruiser, ale także zagrozić wielu czołowym bokserom kategorii ciężkiej.

2. Robert Stieglitz - waga super średnia;B
Mistrz świata WBO także należy do bokserów niedocenianych, co wynika z dwóch porażek przed czasem w bilansie. Stieglitz ustępuje siłą fizyczną innym czołowym zawodnikom swojej kategorii, ale posiada w zamian inne bokserskie zalety: bardzo dobrą technikę i szybkość, jakiej nie powstydziłby się bokser kategorii lekkiej. Rewelacyjnie zapowiada się jego pojedynek z młodym utalentowanym Anglikiem George Grovesem.

3. Felix Sturm - waga średnia;C
Jeszcze rok temu bez wahania umieściłbym tego pochodzącego z Bośni boksera na 1 miejscu rankingu. Jednak dwie ostatnie jego walki z Brytyjczykami Macklinem i Murrayem wskazują na poważna obniżkę formy. Sturm obronił pas mistrzowski WBA tylko dzięki życzliwości sędziów. Jest bokserem silnym i dobrym technicznie, ale jakby gdzieś zgubił szybkość. Kolejnym sprawdzianem wartości Sturma będzie zbliżająca się obrona pasa przeciwko Sebastianowi Zbikowi.

4. Sebastian Zbik - waga średnia;A
To pierwszy na liście bokser urodzony w Niemczech (Meklemburgia), chociaż jego nazwisko sugeruje polskie korzenie. Zbik był mistrzem świata WBC i utracił tytuł po kontrowersyjnej porażce z Julio Cesarem Chavezem. Jest bokserem bardzo szybkim i nienagannym pod względem techniki, ale dość słabym fizycznie. Jego szanse w zbliżającym się starciu ze Sturmem oceniam na 50%.

5. Eduard Gutknecht - waga półciężka;B
Przegrał walkę ze Stieglitzem o pas WBO w super średniej, ale skutecznie broni pasa EBU w półciężkiej. Typowy reprezentant niemieckiej szkoły boksu. Solidny, poprawny, ale niezbyt błyskotliwy.

6. Edmund Gerber - waga ciężka;B
Kandydat na następcę Schmellinga. Poprawny pod względem technicznym i szybkościowym, a przy tym obdarzony potężnym ciosem. Ma zaledwie 23 lata i do tej pory był prowadzony bardzo ostrożnie, ale niebawem czeka go walka z wymagającym przeciwnikiem, jakim jest Maurice Harris.

7. Vitali Tajbert - waga super piórkowa;B
Jedyny niemiecki bokser w wagach lżejszych prezentujący wysoki poziom. Tajbert był mistrzem WBC swojej kategorii, ale stracił pas na rzecz Japończyka Takahiro Ao. Jest bokserem o niezłej technice preferującym walkę na dystans.

8. Alexander Dimitrenko - waga ciężka;C
Umieszczam tego boksera na liście nie z przekonania, a z konieczności uwzględnienia dotychczasowych osiągnięć (m.in. trzy zwycięstwa w walce o pas EBU). Dimitrenko ma doskonałe warunki fizyczne, mocne uderzenie i poprawną technikę, ale słaba psychika poważnie ogranicza jego możliwości. Nie wierzę w jego dalsze sukcesy.

9. Juergen Braehmer - waga półciężka;A
Dwa, trzy lata temu na pewno umieściłbym go znacznie wyżej. Braehmer był mistrzem świata WBO, ale go zwakował na skutek problemów natury psychicznej. Niedawno powrócił na ring po dłuższej przerwie, ale pierwsza walka nie wypadła najlepiej. Gdyby udało mu się wrócić do optymalnej dyspozycji, to byłby poważnym kandydatem do któregoś z mistrzowskich pasów w półciężkiej.

10. Dustin Dirks - waga półciężka;A
Niespełna 23-letni Berlińczyk jest najlepszym, obok Gerbera, niemieckim bokserem młodego pokolenia. Dirks nie może się pochwalić wyszukana techniką, ale jest solidnym, silnym fizycznie bokserem ze sporym procentem zwycięstw przez nokaut.

Druga dziesiątka (bez kolejności miejsc):
Arthur Abraham;C
Karo Murat;C
Konstantin Airich;B
Dimitri Sartison;B
Firat Arslan;C
Erkan Teper;C
Jack Culcay;C
Marcel Meyerdiercks;A
Michael Wallisch;A
Serdar Sahin;C

Na osobna wzmiankę zasługuje Alexander Frenkel, największy talent, jaki pojawił się w niemieckim boksie w XXI wieku. Ten bokser o żydowsko-ukraińskim pochodzeniu odniósł kilka błyskotliwych zwycięstw (m. in. brutalny nokaut na Maccarinellim ) i wydawał się niemal pewniakiem do zdobycia któregoś ze światowych tytułów w wadze cruiser. Niestety, z niewiadomych przyczyn wziął rozbrat z boksem i nie wiadomo, czy kiedykolwiek jeszcze pojawi się na ringu.