Najbardziej niedoceniani bokserzy

[Maynard]

Uzupełniam listę o swoje kandydatury, akcentując głownie pięściarzy walczących w kategoriach wagowych poniżej półśredniej.

-Roman Gonzalez (Nikaragua, kategoria junior musza) - znakomity technik, obdarzony zarazem potężnym uderzeniem z obu rąk. Rekord 30-0 (25 KO), tylko jedno zwycięstwo przez MD, reszta bardzo pewna. Zdecydowanie najlepszy bokser 2 najniższych kategorii wagowych. Jednak ciągle nie może doczekać się walk o godziwe pieniądze. Jego problemy to narodowość (Nikaragua to nie jest centrum bokserskiego świata), niewielkie zainteresowanie kategorią, w której walczy i nieznajomość angielskiego. Zadebiutował w październiku na amerykańskim rynku, zmiatając podrzędnego przeciwnika z ringu w ciągu dwóch rund, mimo to, czeka na kolejne oferty. 17 marca broni pasa WBA w Meksyku, przeciwko rozpoznawalnemu w tym kraju byłemu mistrzowi kategorii słomkowej Raulowi Garcii. Na ten moment przyzwoity przeciwnik i być może przepustka do kolejnych szczebli kariery. przypominam, że Gonzalez nie skończył jeszcze 25 lat!

-Hernan "Tyson" Marquez (Meksyk, kategoria musza) - o nim stworzyłem odrębny temat, gdyż mistrz WBA w kategorii muszej to mój osobisty faworyt. Rocznik 1988, ze sporym już doświadczeniem ringowym, dwiema porażkami na koncie (w tym po dobrej walce z Donaire), ostatnio bardzo dobrze prowadzony (wygrana z Concepcionem na jego terenie, potem rewanż u siebie), tym razem jednak dostał niebezpiecznego, bo stosującego wyjątkowo "brudne" sztuczki w ringu, rywala - Rodela Mayola, który jednak jako były mistrz WBC tanowi w miarę cenną zdobycz. Chciałbym zobaczyć go w walce unifikacyjnej z Brianem Vilorią, lub arcyciekawym pojedynku z wyżej wzmiankowanym Romanem Gonzalezem.

-Moruti Mthalane (RPA kategoria musza) - posiadacz tytułu IBF w muszej jest omijany przez czołówkę szerokim łukiem od czasu, kiedy dał świetną walkę z Donaire, którą przegrał z powodu kontuzji. Pokonał Casimero przed czasem, oraz Mirandę i Tete na punkty. To wszystko bokserzy wysokiej klasy, ale do światowej trochę im brakuje. Nikt leszy jednak do walki z nieprzewidywalnym Mthalane się nie pali.

-Anselmo Moreno (Panama, kategoria kogucia) - jeśli o kimś można napisać, że to autentyczny geniusz boksu, to jest nim właśnie Panamczyk. Przypomina Mayweathera płynnością ruchów, techniką, sposobem obrony, celnością ciosów. Niestety, kategoria mniej popularna, a "wata" w rękawicach nie pomaga. Jego kariera uległa przyspieszeniu od czasu, gdy dołączył do stajni Golden Boya (pokonał bardzo wysoko Darchinyana, teraz walczy z De La Morą w Meksyku), jednak chciałbym widzieć go w walkach z pozostałymi mistrzami koguciej, gdyż ma wszelkie zadatki, aby zunifikować wszystkie pasy mistrzowskie w ciągu roku. Absolutny fenomen, oby nie zmarnowała się jego kariera, bo to autentyczny dar niebios dla biednej Panamy.

-Toshiaki Nishioka (Japonia, kategoria super kogucia) - wielki japoński mistrz, chyba najlepszy obecnie bokser z tego kraju, zupełnie niedoceniany poza rodzinnymi wyspami. Pas WBC posiada od 2008 roku, pokonał m.in. Jhonny Gonzaleza przez TKO, Rendalla Munroe i Rafaela Marqueza pewnie na punkty. Wszechstronny bokser o dobrej technice, pewny siebie, doskonały profesjonalista. W wieku 35 lat ma wreszcie szansę na życiową wypłatę, a może i na największe zwycięstwo w karierze - w unifikacji z Nonito Donaire.

-Mike Alvarado (USA, kategoria junior półśrednia) - wciąż bez szansy walki o mistrzostwo którejś z czołowych federacji, pomimo kolejnych efektownych zwycięstw, nieskalanego rekordu i kontraktu z Top Rank.

Odnosząc się do nazwisk wymienionych przez poprzednika, muszę zgodzić się ze wszystkimi wymienionymi, zanzaczając jednak, że spośród nich największą szansę na wielką karierę ma Mike Jones, który może być następną gwiazdą z obozu Top Rank, w przypadku, gdy karierę skończy Pacquiao.