Najlepsi bokserzy wagi koguciej

[Hugo]

Kilka lat temu kategoria kogucia mogła uchodzić za jedną z najsilniej obsadzonych, ponieważ aż roiło się w niej od bokserów wysokiej klasy. Niestety, jedni z nich przeszli do wyższych kategorii, inni zakończyli karierę, a jeszcze inni wyraźnie obniżyli loty. W obecnej wadze koguciej nadal spotkamy wielu zawodników o bardzo dobrej technice, ale niekoniecznie są oni aktualnie w swojej najwyższej formie. Dlatego trudno dzisiaj uznać wagę kogucią za mocną kategorię. Daleki Wschód (przede wszystkim Japonia) zyskał w niej znaczną przewagę nad Ameryką Łacińską. Mocno trzyma się Afryka, a coraz bardziej liczą się także bokserzy z Europy.

KRÓL

Shinsuke Yamanaka (Japonia)

Yamanaka był jednym z kilku bokserów wagi koguciej, którzy mogli aspirować do miana najlepszego na świecie. Rywale zmienili kategorie na wyższe (Nonito Donaire, Abner Mares, Leo Santa Cruz) lub nieco spuścili z tonu (Anselmo Moreno, Joseph Agbeko). W tej sytuacji dominacja japońskiego mańkuta jest dość oczywista. 30-letni obecnie Yamanaka najpierw potwierdził swój prymat wśród bokserów Japonii, a następnie zabrał się za rywali z innych krajów i kontynentów. W pięciu pojedynkach o pas WBC nie pozostawił złudzeń, kto był lepszy. Yamanaka jest niepokonany i boksuje w sposób bardzo efektowny. Preferuje boks na dystans, a jego technika (ciosy proste, praca nóg) może zachwycać. Można jedynie mieć do niego pretensje, że walczy ze zbyt małą częstotliwością.

ŚCISŁA CZOŁÓWKA

Anselmo Moreno (Panama)
Moreno jest niewątpliwie numerem 2 w koguciej, a jego charakterystyka wykazuje wiele zbieżności z charakterystyką Shinsuke Yamanaki. Też jest mańkutem, też jest dystansowym boxerem i też dysponuje znakomitą techniką. Jest jednak od Japończyka słabszy fizycznie i ma na koncie dwie porażki, jedną przypadkową z młodości i drugą z Abnerem Maresem w pojedynku o pas WBC w super koguciej. Moreno zdobył pas mistrzowski WBA w koguciej w 2008 i wielokrotnie bronił go z powodzeniem (od 2011 w wersji WBA Super). W swojej karierze wygrał m.in. z takimi bokserami, jak: Tomas Rojas, Rolly Lunas, Nehomar Cermeno i Vic Darchinyan. Wyraźnie przegrana walka z Maresem nieco zaszargała jego bokserską reputację.

Jamie McDonnell (Wielka Brytania)
27-letni Anglik to kolejny doskonały technik w tej kategorii wagowej. McDonnell jest też bardzo szybki i ruchliwy w ringu, ale siłą ciosu nie może zaimponować. Po zdobyciu prymatu na wyspach brytyjskich i w Europie, w pojedynku o zwakowany przez Leo Santa Cruza pas IBF zmierzył się z młodym meksykańskim osiłkiem Julio Ceją i udzielił mu surowej lekcji technicznego boksu. Poza tym zwyciężał m.in. takich bokserów, jak Stephane Jamoye, Stuart Hall i Darwin Zamora.

Joseph Agbeko (Ghana)
Agbeko to bokser stylowo niejednoznaczny, potrafiący zmieniać sposób i tempo boksowania w zależności od okoliczności i przeciwnika, a przy tym bardzo widowiskowy w ringu. Był mistrzem świata IBF od 2007 do 2011 (z krótką przerwą), kiedy to stracił ten tytuł (i nie odzyskał w rewanżu) na rzecz Abnera Maresa. Z rąk boksera Ghany porażek doznali natomiast Luis Alberto Perez, Vic Darchinyan i Yonnhy Perez. W marcu br. Agbeko zdobył pas IBO, pokonując Luisa Melendeza.

Tomoki Kameda (Japonia)
Najmłodszy z trójki braci Kamedów ma najwięcej talentu do uprawiania boksu. Jest defensywnym kontrbokserem lubiącym walkę na dystans. Dysponuje niezłą siłą ciosu i bardzo dobrą pracą nóg. Tomoki długo unikał starć z czołówką wagi koguciej, a potem stoczył kilka walk w kategorii bezpośrednio wyższej. W końcu jednak zmierzył się z Paulusem Ambundą i odebrał mu pas WBO, wygrywając zdecydowanie na punkty.

SZEROKA CZOŁÓWKA

Suriyan Sor Rungvisai (Tajlandia)
24-letni Suriyan od niedawna występuje w wadze koguciej. Wcześniej był mistrzem świata WBC w super muszej. Tytuł ten odebrał Tomasowi Rojasowi, natomiast stracił na rzecz Yoty Sato. Suriyan, choć niewysoki (160 cm), najchętniej walczy na dystans, demonstrując przy tym dobrą szybkość, doskonałą pracę nóg i balans. Zdarza mu się prowokować rywali nisko opuszczonymi rękami.

Rolly Lunas (Filipiny)
Filipińczyk, znany też jako Rolly Matsushita, boksuje na japońskich ringach i jest wieloletnim mistrzem OPBF. Pod względem stylu można go uznać za sluggera. Lunas poluje zwłaszcza na nokautujące ciosy w korpus. W pierwszej fazie swojej kariery zanotował sporo porażek, ale od 2010 nie przegrał żadnej walki.

Tomas Rojas (Meksyk)
Rojas jest aktualnie najwyżej notowanym Meksykaninem w koguciej, co dowodzi, że w tej kategorii bokserska potęga Meksyku niespecjalnie się liczy. Jest bokserem bardzo rutynowanym, który boksował ze zmiennym szczęściem od super muszej do super koguciej, by wreszcie znaleźć sobie miejsce w koguciej. W starciu z Shinsuke Yamanaką o pas WBC został znokautowany w 7 rundzie. Rojas jest silnym mańkutem i boksuje ofensywnie. Jego słabą stroną jest szybkość.

Koki Kameda (Japonia)
Najstarszy z trójki braci Kamedów jest od 2010 mistrzem świata WBA, ale okoliczności jego zwycięstw nie pozwalają umieścić go w ścisłej czołówce wagi koguciej. W trzech pojedynkach (z Davidem De La Morą, Hugo Ruizem i Panoomrunglekiem Kaiyanghadaogymem) obronił tytuł dzięki stronniczości sędziów. Koki Kameda jest silnym fizycznie, ale nieco chaotycznie boksującym mańkutem. Pod względem stylu można go ocenić jako ofensywnego sluggera.

Paulus Ambunda (Namibia)
Ambunda ma 32 lata, zaledwie 154 cm wzrostu i krzepę, o jaką nikt by go nie posądzał na podstawie wyglądu. Stylowo jego boks jest na pograniczu sluggera i swarmera. Ambunda zbliża się do przeciwnika skryty za podwójną gardą i atakuje mocnymi zamachowymi uderzeniami. Jeżeli naruszy rywala, to przystępuje do zdecydowanego ataku przeprowadzanego z imponującą szybkością. Namibijczyk ma na rozkładzie prawie wyłącznie bokserów z Afryki, ale w lutym br. odebrał pas WBO Pungluangowi Sor Singyu. Stracił jednak ten tytuł już w pierwszej obronie, przegrywając z Tomokim Kamedą.

BOKSERZY PERSPEKTYWICZNI

Ryosuke Iwasa (Japonia)
Z racji podobieństwa sylwetek i stylu walki Iwasa uważany był w Japonii za następcę Shinsuke Yamanaki. Jednak bezpośrednie starcie tych bokserów w 2011 wykazało, że na razie dzieli ich przepaść jeśli chodzi o umiejętności bokserskie. Yamanaka wygrał przez tko w 10 rundzie, obnażając braki Iwasy w zakresie szybkości i techniki (zwłaszcza w obronie). Od tamtej pory Iwasa zrobił jednak postępy i w zwycięskich walkach z Davidem De La Morą, Marjohnem Japem i Jeckerem Buhawe udowodnił, że w przyszłości trzeba będzie się z nim liczyć.

Stephane Jamoye (Belgia)
23-letni Belg to jeden z najciekawszych bokserów, jacy pojawili się w ostatnich latach w Europie. Jest bardzo odważnie prowadzony i zanotował już 3 porażki, ale wyłącznie z bokserami z wysokiej półki (Leo Santa Cruz, Jamie McDonnell i Tomoki Kameda, przy czym przegrana z Japończykiem była problematyczna). W doskonałym stylu pokonał natomiast Lee Haskinsa i Ashleya Sextona. Jamoye jest bardzo bojowym swarmerem obdarzonym silnym ciosem.

Pungluang Sor Singyu (Tajlandia)
Jak na 25-latka Pungluang stoczył bardzo dużo walk, bo aż 46, z których przegrał jedynie 2 (z Paulusem Ambundą i Stephane'em Jamoye'em). Życiowym sukcesem boksera z Tajlandii było zwycięstwo przed czasem nad filipińskim królem nokautu AJ Banalem połączone ze zdobyciem pasa WBO (który stracił potem na rzecz Ambundy). Pungluang stylowo jest na pograniczu swarmera i sluggera. Imponuje siłą ciosu i szybkością, ale ma poważne luki w obronie.

Julio Ceja (Meksyk)
Zaledwie 20-letni Ceja dorobił się reputacji króla nokautu, bowiem na 24 zwycięstwa aż 22 razy wygrywał przed czasem. Znokautował przy tym tak znanych bokserów, jak Ronald Barrera, czy Henry Maldonado. W maju br. Ceja zmierzył się z Jamie'em McDonnellem w pojedynku o pas IBF. Przegrał na punkty, ale miał w tej walce dobre momenty. Ceja jest ofensywnym sluggerem polującym na kończący cios.

Diego Ricardo Santillan (Argentyna)
Najlepszy bokser Argentyny wagi koguciej ma 26 lat, ale stoczył niewiele pojedynków i nigdy nie walczył poza ojczyzną (typowe dla wielu argentyńskich bokserów). Prezentuje się w ringu dość karykaturalnie, co jednak w jego przypadku jest bardzo mylące. Santillan jest bowiem bardzo szybki i bije bardzo mocno. Jest niepokonany, a większość walk wygrał przed czasem.

Alejandro Gonzalez Jr (Meksyk)
Syn byłego mistrza świata wagi piórkowej to talent czystej wody. Nie miał tak efektownego początku kariery, jak trochę od niego starsi Julio Ceja i Hanzel Martinez. Odnosił głównie zwycięstwa na punkty, zanotował też 2 remisy. Jednak od połowy 2011 zaczął zmiatać rywali z ringu, a w br. znokautował Hanzela Martineza już w 2 rundzie. Oprócz silnego uderzenia Gonzalez dysponuje dobrymi warunkami fizycznymi i przyzwoitą techniką. Ma zadatki na boksera kompletnego.