Nasze momenty w boksie

[kubala1122331]

Oj sporo było już tych momentów w mojej niedługiej przygodzie z boksem, wymienię tylko te największe.
1. Adamek - Briggs. Oglądając tę walkę nie wiedziałem co się dzieje. Obaj pokrwawieni, wycieńczeni. Miałem wtedy 10 lat i była to moja pierwsza walka jaką na żywo widziałem. Pamiętam, że byłem tak głupi, że sądziłem, że leją się dopóki któryś którego nie zabije. Ale co miałem sądzić, nie miałem pojęcia o boksie w ogóle, a krew lała się strumienie. Strasznie mną wstrząsnęła ta walka, chodziłem zdekoncentrowany kilka dni i złapałem bakcyla na punkcie boksu.

2. Zegan - Grigorian. Jedna z pierwszych walk jaką oglądałem z odtworzenia. Było to 3 lata po walce, a ja oczywiście nie znałem wyniku. Walka była dla mnie jednostronna i po końcowym gongu zacząłem planowanie jak dalej potoczyła się kariera Zegana jako mistrza. Szok i niedowierzanie wywołał werdykt. Pamiętam jak dziś moje łzy w oczach kiedy rozpaczałem, że Matt nie jest tym mistrzem. Choć wtedy był dla mnie "herosem" boksu.

3. Gołota - Saunders. Oglądając tę walkę jeszcze uczyłem się boksu, ale po niej wiedziałem, że się w nim zakochałem. Jak wspominał redd, krew na kartach puntowych sędziów jest nie do zapomnienia.

4. Otoczka walki Adamek - Kliczko. Sama walka niespecjalnie mi się podobała, bo po pierwszych dwóch rundach oglądałem ją bez spiny wiiedząc kto wygra. Jednak to co działo się przed walką przeszło moje oczekiwania. Nie zdawałem sobie sprawy, że boks może być aż tak popularny. Zawsze gdzieś na ostatnich kartkach gazet, a tu w "PS" w przeddzień walki z 10 stron poświęconych tej walce. Wejście na ring Adamka, wspaniały doping zapamiętam do końca życia.

5. Pacquiao - Marquez IV. Napiszę krótko. Po nokaucie myślałem, że Meksykanin zabił Filipińczyka. Naprawdę. Nie wiem co takie myśli we mnie wywołało, chyba ta panika wokół niego, jego teamu, a najbardziej żony.