Wilder - Braezaele (18.05.2019)

[fext]

A czego się spodziewaliście? Breazeale w ciągu ostatnich 3 i pół roku stoczył 4 pojedynki, w tym trzy ze średniakami, z których jeden o mały włos nie posłał go na dechy. Z Mansourem do czasu kontuzji Amira też przegrywał. Właściwie największym osiągnięciem tego pięściarza było przetrzymanie niemal 7 rund z Joshuą a i to pewnie dlatego, że Antek potrzebował rund i mógł sobie pozwolić na przedłużanie starcia.

Z kolei Wilder, na którym wszyscy z lubością wieszają psy ostatnie dwa pojedynki stoczył z absolutną światową czołówką, do tego walczył regularnie. Ponadto najwyraźniej wyciągnął wnioski z pojedynku z Furym i postanowił pójść za radą starego, dobrego Bruce'a Lee, który mawiał, że nie obawia się przeciwnika znającego tysiąc różnych ciosów tylko takiego, który tysiąc razy przećwiczył jeden cios. Wilder zapewne doszedł do wniosku, że Łomaczenką ani Usykiem już nie zostanie, za to może być sobą, tylko "bardziej".

Stąd zapewne wzmożona praca nad siłą ciosu i szybkością, czyli swoimi "stałymi elementami gry". Teraz zadanie miał ułatwione, bo Breazeale jest wolny, dziurawy i statyczny. Końcowa kombinacja była jak z elementarza - oślepienie lewym piwotem i błyskawiczne huknięcie bardzo mocnym prawym. Weszło tak, jakby przeciwnik w ogóle nie ćwiczył takiej kombinacji a to przecież absolutny prymityw. Lewa-prawa, lekcja boksu numer 1 dla początkujących. Sorry, ale po każdym lewym piwocie Wildera wystarczy podejść pół kroku w kierunku lewa-przód, żeby pozbawić go możliwości skutecznego rażenia prawym krzyżowym i prawym sierpem. Ale nie, Breazeale stał jak kłoda to i padł jak kłoda, podczas gdy dzikus bił totalnie na pamięć, bo zapewne ćwiczył to tysiące razy, pewnie z jakąś tarczą umiejscowioną dokładnie na wysokości szczęki Breazeale.