Badou Jack

[Gogolius]

Badou Jack urodził się 31 października 1983 roku w Sztokholmie. W wieku 18 lat, w 2001 roku rozpoczął karierę amatorską, w której uzyskał bilans 150-25. W latach 2004-2008 był nieprzerwanie mistrzem Szwecji, w 2007 roku został wybrany bokserem roku w tym kraju (wśród amatorów). W 2008 roku wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich, przegrywając już w pierwszej rundzie Vjenderem Singhem.

Na ringach zawodowych zadebiutował 6 czerwca 2009 roku, wygrywając na punkty po czterech rundach z Maksimem Nikonorovem u siebie w Szwecji. Kolejne cztery walki wygrywał przed czasem boksując naprzemiennie w Finlandii i w ojczyźnie.
W szóstym występie zadebiutował na amerykańskim ringu, 4 czerwca 2011 roku stopując Hajro Sujaka. W ciągu dwóch lat stoczył zaledwie 5 walk co pokazuje, że kariera Jacka rozwijała się bardzo wolno.

Później przyszedł czas na obijanie przeciętniaków w najróźniejszych miejscach Stanów Zjednoczonych, od Las Vegas do Nowego Jorku. Przez trochę ponad dwa lata (czerwiec 2011 - lipiec 2013) Jack dołożył do swojego bilansu dziesięć kolejnych wygranych dorabiając się bilansu 15 (10 KO) - 0.

12 września 2013 roku Badou Jack spotkał się z pierwszym konkretnym rywalem: Marco Antonio Periban legitymował się wtedy rekordem 20-1, a jedyną porażkę poniósł tuż przed pojedynkiem z Jackiem, z rąk Sakio Biki (przegrał minimalnie na punkty od ósmej rundy walcząc z rozcięciem łuku brwiowego po zderzeniu głowami). W potyczce z Jackiem, jeden sędzia widział wygraną Peribana, a dwóch remis co zaowocowało pierwszym remisem w karierze Szweda.

6 grudnia Jack szybko uporał się z Rogelio Mediną (TKO 6r.), by 28 lutego 2014 roku zmierzyć się z Derekiem Edwardsem. Edwards legitymował się wtedy rekordem 26-3-1 (13 KO) i był po porażkach przed czasem z Adonisem Stevensonem oraz Mattem Korobovem. Nie powinien być więc większym zagrożeniem, ale na ringu w Nowym Jorku sprawił ogromną niespodziankę. W trzydziestej sekundzie Badou padł po prawym sierpie i był wyraźnie naruszony. Nie minęła minuta pojedynku, a leżał już drugi raz po czym ledwo łapiąc równowagę został poddany przez ringowego.

Badou odbudował się dwoma wygranymi jeszcze w 2014 roku i w kolejny, dokładnie 24 kwietnia dostał szansę walki o mistrzowski pas z Anthonym Dirrelem, uznanym zawodnikiem kategorii super średniej.
Jack wygrał minimalnie na punkty dwa do remisu (116-112, 115-113, 114-114) zostając mistrzem świata. Warto zauważyć że była to jego druga walka z uznanym przeciwnikiem i drugi raz była bardzo równa, choć tutaj zwyciężył.

Pierwsza obrona to 12 września 2015 roku i George Groves - mimo, że Brytyjczyk leżał na deskach w pierwszej rundzie to sprawił ogromne problemy mistrzowi. Znów dobry rywal i znów bliska decyzja - dwa do jednego (115-112, 116-111, 113-114).

Kolejna obrona to następne głośne, choć przebrzmiałe nazwisko: Lucian Bute po dwuletnim rozbracie z ringiem wrócił i zanotował porażkę z Pascalem, odbudował się cienkim Di Luisą i dostał title-shota. Większość spodziewała się łatwej wygranej Jacka, może nawet przed czasem: Szwed faktycznie był lepszy, ale znów na kartach sędziowskich pojedynek został oceniony jako bardzo równy 117-111 i dwa razy 114-114. Był to ukłon w stronę Bute, krzywdzący Szweda. Sprawiedliwości stało się jednak zadość, gdyż po walce wykryto u Rumuna zabronioną ostarynę i zdyskwalifikowano go przyznając zwycięstwo mistrzowi.

Ostatnią do tej pory walkę Badou Jack stoczył z Jamesem DeGalem, 14 stycznia 2017 roku. Pojedynek unifikacyjny mistrza WBC z mistrzem IBF dostarczył ogromnych emocji. Jack leżał na deskach już w pierwszej rundzie, by w drugiej fazie pojedynku przejąć kontrolę i samemu położyć rywala w rundzie dwunastej. Ostatecznie jeden sędzia widział 114-112 dla DeGale'a, ale dwóch pozostałych postawiło na remis 113-113 i pasy pozostały przy dotychczasowych właścicielach.

Badou Jack po tej walce postanowił zmienić kategorię na wyższą, mówi się w kuluarach że w debiucie miałby zaatakować pół-mistrza WBA Nathana Cleverly'ego.



Sam Jack nie miał tematu u nas na forum, a wg mnie zasłużył. Z jednej strony zapisał się w historii boksu jako mistrz świata i współautor wojny z DeGalem, z drugiej zaś patrząc na suche fakty to nie wygrał żadnej walki z dobrym bokserem wyraźnie.

Jak ocenianiacie jego dotychczasową karierę? Jakie ma szanse w półciężkiej?