Leeds i Birmingham - brytyjskie gale 13.05.2017

[kubala1122331]

W Birmingham też było w miarę ciekawie. Najmocniej czekałem na starcie Sama Eggingtona z Ceferino Rodriguezem i nie zawiodłem się. Brytyjczyka ogląda się w ringu rewelacyjnie i tym razem było podobnie. Niby chłopak nie jest dobrym technikiem, nie dysponuje niczym nadzwyczajnym w swoim arsenale, ale jest do bólu solidny w każdym elemencie. Hiszpan był bezradny, fajnie zaczął (wygrał pierwszą rundę), ale potem nie mógł choćby zbliżyć się do Eggingtona. Ten uparcie szedł do przodu i seriami lewy-prawy zmuszał Rodrigueza do odwrotu. Od 7 rundy walka była już bardzo jednostronna. Sam dosięgnął rywala serią ciosów, które mocno zniechęciły Hiszpana do dalszej rywalizacji. Nokaut w 10. rundzie brutalny, Rodriguez długo nie mógł dojść do siebie i przez jakiś czas chyba stracił nawet przytomność.

Walka wieczoru nie porwała, ale i porwać nie mogła. Yafai był zdecydowanym faworytem i udowodnił to w ringu. Wydawało się, że Brytyjczyk szybko znokautuje rywala, pierwsze dwie rundy zawalczył koncertowo (Muranaka w 2. rundzie był liczony, nie wiem jednak czy nie po poślizgnięciu), ale potem pojedynek się wyrównał. Japończyk dużo zbierał, ale nic nie robił sobie z ciosów Kala. Sam sporo oddawał, ale był wolniejszy przez co więcej zbierał niż trafiał. Na mojej karcie Yafai wygrał 116:110 i choć uważam, że punktacja sędziów była ciut za wysoka, to jednak wygrana Yafaia była jak najbardziej zasłużona.

Z fajnej strony pokazał się też Gamal, brat Khalida. Dobra lewa ręka, dużo ciosów na tułów, które odbierały ochotę do walki rywalowi. Chłopak nie bije chyba jednak zbyt mocno, ale ogląda się go naprawdę przyjemnie. Jest dobrze wyszkolony technicznie, nieźle porusza się na nogach, przy odpowiednim prowadzeniu pewnie powalczy w przyszłości o jakiś pasek.