Najlepsi bokserzy wagi junior półśredniej

[Hugo]

Kategoria junior półśrednia uważana jest z przedsionek półśredniej, gdzie honoraria za walki mogą iść w miliony dolarów. Z tego powodu kto może, przenosi się wyżej. Mimo takiego osłabienia junior półśrednia nie jest wcale słabo obsadzona, a wręcz przeciwnie. W ścisłej czołówce boksuje kilku bardzo interesujących zawodników, a zadatki na wybitność posiada też paru bokserów zaplecza. Waga junior półśrednia jest zdominowana przez bokserów USA, ale sporo do powiedzenia mają także pięściarze z Ameryki Łacińskiej i Europy Wschodniej.

KRÓL

Danny Garcia (USA)
Niepokonany bokser z Filadelfii najpierw ugruntował swą pozycję w czołówce, pokonując kilku solidnych średniaków, a następnie zwyciężając Erika Moralesa i Amira Khana zdobył pasy mistrzowskie WBC i WBA Super. Swój prymat umocnił wygraną nad Zabem Judah. Garcia boksuje na pograniczu boxera i swarmera. Jego wyjściowym stylem jest walka na dystans, ale z drugiej strony wywiera presję na rywalach i chętnie wykonuje krótkie akcje (zwykle 1-2 ciosy) w półdystansie. Nie ma ewidentnie słabych punktów. Jego pozycja jest mocno zagrożona przez Lucasa Martina Matthysse'a, z którym wkrótce przyjdzie mu się zmierzyć.

ŚCISŁA CZOŁÓWKA

Lucas Martin Matthysse (Argentyna)
Argentyńczyk posiada tylko dość wątpliwy tytuł mistrzowski interim WBC, ale przez wielu uważany jest za numer 1 w swojej kategorii. Jedyne dwie porażki ( z Zabem Judah i Devonem Alexandrem) były niezbyt sprawiedliwe, a pozostałych rywali Matthysse dosłownie zmiata z ringu. W ostatnim czasie uczynił to z takimi bokserami, jak Humberto Soto, Olusegun Ajose, Mike Dallas Jr i Lamont Peterson. Matthysse jest ofensywnym sluggerem o piorunującym ciosie, nienagannej odporności oraz poprawnej technice i niezłej szybkości.

Mike Alvarado (USA)
Alvarado jest doświadczonym bokserem, który zyskał sobie uznanie kibiców bojowością i wytrwałością, dzięki którym doprowadzał do zwycięskiego końca nawet te walki, które początkowo nie układały się po jego myśli. Poległ tylko raz, przez tko w starciu z Brandonem Riosem. W rewanżu, którego stawką był pas interim WBO pokonał jednak Riosa na punkty dzięki większej inteligencji ringowej i dobrze dobranej taktyce. Alvarado jest typowym swarmerem. Niedługo powalczy o pełnoprawny pas WBO z Rusłanem Prowodnikowem.

Brandon Rios (USA)
Rios jest ekstremalnym swarmerem tzn. nie uznaje innego sposobu boksowania, niż ciągły atak i presja na przeciwnika. Odznacza się przy tym wielką siłą fizyczną i żelazną kondycją, co pomaga mu zrekompensować poważne bokserskie mankamenty, jak fatalna praca nóg, ubogi repertuar ciosów i brak myślenia w ringu. Rios był mistrzem świata WBA w lekkiej, ale stracił ten pas na skutek nadwagi. Oprócz porażki w rewanżowej walce z Alvarado, ma w dorobku same zwycięstwa.

Habib Ałłachwerdijew (Rosja)
Ałłachwerdijew to przykład nagłego wybuchu talentu u boksera, który przez wiele lat zapowiadał się najwyżej na solidnego średniaka. Kilka kolejnych błyskotliwych zwycięstw przyniosło mu pasy mistrzowskie WBA i IBO oraz uznanie fachowców i kibiców. Ałłachwerdijew jest z pochodzenia Lezginem. Pod względem stylu jest na pograniczu boxera i swarmera. Walkę w dystansie przeplata z wejściami do półdystansu, gdzie zadaje długie serie niesamowicie szybkich uderzeń. Właśnie piekielna wręcz szybkość jest największą zaletą Ałlachwerdijewa. Słabszą stroną jego boksu jest dość dziurawa obrona.

SZEROKA CZOŁÓWKA

Lamont Peterson (USA)
Na skutek formalnych kruczków Peterson pozostał mistrzem IBF pomimo druzgocącej klęski z rąk Lucasa Martina Matthyssa. Jeżeli dodamy do tego, że pas IBF zdobył po mocno niesprawiedliwym zwycięstwie nad Amirem Khanem, a wcześniej stracił pas WBO już w pierwszej obronie na rzecz Timothy'ego Bradleya, to mistrzowska klasa Petersona stanie się bardzo wątpliwa. W bilansie ma poza tym same zwycięstwa, ale nad drugoplanowymi bokserami oraz remis z Victorem Ortizem. Peterson jest boxerem o dobrych warunkach fizycznych (długie ręce), niezłej technice i przeciętnej szybkości. Jego odporność na ciosy może budzić zastrzeżenia.

Amir Khan (Wielka Brytania)
Kilka lat temu zdawało się, że młody Brytyjczyk o pakistańskich korzeniach jest jednym z najwybitniejszych bokserów świata. Seria zwycięstw nad uznanymi sławami (Andrij Kotelnik, Paul Malignaggi, Marcos Rene Maidana, Zab Judah) przyniosła mu dwa pasy mistrzowskie IBF i WBA Super, a jedyna plama na honorze w postaci porażki przez ko z Breidisem Prescottem mogła być uważana za przypadkową wpadkę. Kolejne walki (zwłaszcza klęska przez tko z Dannym Garcią) wykazały jednak, że Khan jest bokserem słabym fizycznie i posiadającym szklaną szczękę, czego nie są w stanie w pełni zrównoważyć technika, szybkość i ruchliwość na wysokim poziomie.

Rusłan Prowodnikow (Rosja)
Podobnie jak Ałłachwerdijew, Prowodnikow także nie zapowiadał się na boksera światowej klasy, zwłaszcza, że w swojej najważniejszej walce przegrał z Mauricio Herrerą. Uznanie i sławę przyniósł mu dopiero pojedynek o pas WBO w półśredniej z Timothym Bradleyem. Przeznaczony do roli mięsa armatniego Rosjanin był bardzo bliski sprawienia ogromnej niespodzianki. Prowodnikow jest niewysokim krępym bokserem o potężnej sile ciosu. Pod względem stylu jest ofensywnym sluggerem.

Zab Judah (USA)
Długoręki Amerykanin to wielka postać z przeszłości tej kategorii i były mistrz świata 3 federacji. Jednak po serii porażek ( a zwłaszcza przez nokaut w 5 rundzie z rąk Amira Khana) Judah uważany był już z boksera schyłkowego. Dobra postawa (pomimo porażki) w pojedynku z Dannym Garcią sprawiła, że znowu zaczął się liczyć w czołówce. Judah jest mańkutem i najczęściej walczy jako defensywny boxer.

Wiktor Postoł (Ukraina)
Niezwyciężony bokser z Ukrainy nie miał dotąd okazji zaprezentowania się w walce o najwyższą stawkę, a najlepszymi z pokonanych przez niego przeciwników byli Henry Lundy i DeMarcus Corley. Taka szansa Postołowi się należy, bo jest bardzo interesującym zawodnikiem. Wprawdzie nie ma silnego ciosu, ale szybkości i techniki można mu pozazdrościć. Popisową akcją tego wysokiego (180 cm) boksera jest seria ciosów prostych kontrujących. Oczywiście Postoł preferuje walkę na dystans.

Humberto Soto (Meksyk)
Soto jest bardzo rutynowanym bokserem, który w przeszłości posiadał pasy mistrzowskie różnych federacji w piórkowej, super piórkowej i lekkiej. W junior półśredniej na razie zdobył pas WBC International Silver. Od 2008 poniósł tylko jedną porażkę z Lucasem Martinem Matthysse'em. Soto boksuje w sposób typowy dla latynoskiego boksu tzn. jako umiarkowany swarmer.

Dierry Jean (Kanada)
Pochodzący z Haiti Jean jest niepokonany i ma pięknie wyglądający bilans z 68% zwycięstw przed czasem. Trzeba jednak zaznaczyć, że do tej pory z przeciwnikami z 1 ligi nie walczył. Jean jest defensywnym sluggerem. Oprócz silnego ciosu jego mocną stroną jest też szybkość.

Karim Mayfield (USA)
Mayfield dość późno przeszedł na zawodowstwo i jak na ponad 30-letniego zawodnika ma niewiele stoczonych walk. Wygrał wszystkie, a jego największym sukcesem było jednogłośne pokonanie Mauricio Herrery w 2012. Mayfield jest niewysokim krępym sluggerem polującym na rozstrzygający cios. Ma dobrą pracę nóg.

Cesar Rene Cuenca (Argentyna)
Cuenca jest ewenementem na skale światową, bowiem jako bokser niepokonany w 45 walkach, tylko 2 z nich wygrał przed czasem. Świadczy to o wacie w pięściach, ale z drugiej strony również o bardzo dobrej technice. Cuenca jest mańkutem o bardzo dobrym balansie. Woli walczyć na dystans, ale pozwala sobie na ofensywne wejścia do półdystansu.

Mauricio Herrera (USA)
Herrera późno rozpoczął profesjonalną karierę, ale po krótkim okresie zwycięstw nad słabeuszami, stosunkowo szybko przeszedł do walk z czołówką. Pokonał Rusłana Prowodnikowa, Mike'a Dallasa Juniora i Kim Ji-Hoona, przegrał natomiast z Mike'iem Alvarado i Karimem Mayfieldem. Herrera jest bokserem silnym fizycznie i bardzo odpornym, natomiast nie imponuje dobrą techniką. Boksuje jako swarmer.

Joan Guzman (Dominikana)
Guzman to jeden z weteranów w czołówce wagi junior półśredniej. W przeszłości posiadał tytuły mistrzowskie w wagach: super koguciej, super piórkowej i lekkiej. Przez 15 lat był niezwyciężony, a pierwszą porażkę zanotował w walce z Habibem Ałłachwerijewem o pasy WBA i IBO w junior półśredniej w listopadzie 2012. Czarnoskóry bokser Dominkany reprezentuje typ ofensywnego sluggera. Bardzo dobrze porusza się na nogach, a rywali prowokuje często opuszczonymi rękoma.

Kaizer Mabuza (RPA)
Mabuza jest wysokim, silnym fizycznie bokserem boksującym zazwyczaj w stylu ofensywnego sluggera. Jego boks ma jednak dwa poważne mankamenty w postaci kiepskiej obrony i szklanej szczęki. To właśnie tym cechom Mabuza zawdzięcza sporą ilość porażek, w tym w najważniejszych dla siebie walkach. Na drodze do tytułu mistrza świata IBF stanął mu Zab Judah, a do pasa IBO – kolejno Chris van Heerden i Habib Ałłachwerdijew.

Anthony Peterson (USA)
Anthony Peterson jest młodszy o rok od swojego brata Lamonta. Jest od niego niższy, ale ma jeszcze dłuższe ręce (188 cm zasięgu). Ustępuje mu też techniką (duże luki w obronie) i ruchliwością, jest za to chyba silniejszy fizycznie. Preferuje walkę na dystans, boksując na pograniczu stylów boxera i defensywnego sluggera. Do tej pory przegrał jedynie z Brandonem Riosem.

Michele Di Rocco (Włochy)
Di Rocco jest sluggerem obdarzonym mocnym uderzeniem i dobrą pracą nóg. Na włoskich ringach stoczył mnóstwo walk, z których przegrał tylko jedną, w2007 przez tko z Giuseppe Laurim. Po 5 latach wziął srogi rewanż i pokonał Lauriego już w 1 rundzie. W 2013 Di Rocco zdobył pas EBU jednogłośnie pokonując przyzwoitej klasy Brytyjczyka Lenny'ego Dawsa.

Roberto Ortiz (Meksyk)
Ortiz jest niepokonany i posiada wspaniały bilans składający się z 29 zwycięstw (23 przed czasem) i 1 remisu. Jest typem ringowego zabijaki o słabej technice, ale potężnej sile i nieprzeciętnej bojowości. W 2011 zdobył pas WBC Silver po zwycięstwie nad Antonio Lozadą Juniorem i bronił go skutecznie 8 razy, przy czym większość rywali reprezentowała solidny średni poziom.

BOKSERZY PERSPEKTYWICZNI

Kim Min-Wook (Korea Południowa)
Najlepszy bokser Korei boksuje od 2010. Pierwszą walkę przegrał przed czasem,ale następnych11 wygrał (8 przed czasem). Jest posiadaczem pasa OPBF. Kim uwielbia ringowe wojny i boksuje w sposób niesłychanie widowiskowy. Spore braki w technice nadrabia siłą, szybkością i bojowością. Reprezentuje typ ofensywnego sluggera.

Emmanuel Taylor (USA)
Młodziutki czarnoskóry bokser ze stanu Maryland wyróżnia się pozytywnie spośród swych rówieśników (22 lata) zarówno dobrym wyszkoleniem technicznym, jak i siłą ciosu. Przegrał tylko raz, niejednogłośnie z Prenice'em Brewerem, zanotował natomiast kilka zwycięstw nad solidnymi rywalami. Taylor reprezentuje styl boxer.

Antonio Orozco (Meksyk)
Niewysoki, krępy i bardzo silny fizycznie Orozco jest na razie niepokonany. Idzie do przodu jak burza i większość swoich rywali zmiata z ringu potężnymi cepami.

Adrian Granados (Meksyk)
Granados to kolejny meksykański ringowy zabijaka. W odnoszeniu sukcesów bardzo pomagają mu niesłychanie długie ręce (zasięg 188 cm). W przeciwieństwie do starszego o 2 lata Orozco, Granados walczy z trudniejszymi przeciwnikami. Obok zwycięstw ma w bilansie 2 porażki i 2 remisy (z Lanardo Tynerem i Kermitem Cintronem)

Antonio Lozada Jr (Meksyk)
Lozada to zdecydowanie największy talent spośród meksykańskich prospektów. Jest szczupły i bardzo wysoki (na oko grubo ponad 180 cm wzrostu) na wagę junior półśrednią. Zaczął boksować w 2006 w wieku 16 lat. Odniósł 32 zwycięstwa, z czego 28 przed czasem. Poległ w 2011 w boju ze starszym o 4 lata Roberto Ortizem, ale po zaciętej walce, w której jego rywal też zaliczył deski. Lozada boksuje na pograniczu boxera i sluggera. Przy swoich warunkach fizycznych może zakończyć karierę w okolicach wagi półciężkiej.

Bieżąca aktualizacja rankingów oraz terminarz przeszłych i przyszłych walk dostępne na http://www.bokserzy.cba.pl

[RoyJonesJr]

Ciekawe zestawienie i fajnie opisane..
Ja po ostatniej walce miałbym problem gdzie teraz można ustawić Petersona. Swoją drogą , wiedziliście że Lamont zanim został bokserem był bezdomnym menelem? ciekawa historia.

a bokserzy.cba to Twoja stronka ? pełno ciekawych felietonów wartych uwagi.

[Hugo]

Tak. Zapraszam do odwiedzania i komentowania.

[RoyJonesJr]

Hehe już przerobiłem wszystkie kategorie .

a za felietony wezme sie w najbliższej wolnej chwili.

[Sander]

Khan miał potencjał i zapowiadał się na króla światowego boksu. Niestety z taką odpornością ma chłopak problemy. Myślę, że jego szczęka mogłaby nie przetrwać walk z nieustępliwymi Riosem czy Alvarado. Trudno powiedzieć co Amir jeszcze pokaże w ringu. Fajnie obsadzona kategoria z dwoma liderami wyraźnie górującymi nad resztą stawki.

[Hugo]

Dla mnie cichym kandydatem na przyszłego króla tej kategorii jest Ałłachwerdijew. Tylko, czy w ogóle dostanie taką szansę, bo sam pas mistrzowski znaczy dziś niewiele.

[Hugo]

RANKING 2013
1. Danny Garcia (USA)
2. Lucas Martin Matthysse (Argentyna)
3. Rusłan Prowodnikow (Rosja)
4. Habib Ałłachwerdijew (Rosja)
5. Amir Khan (Wielka Brytania)
6. Mike Alvarado (USA)
7. Lamont Peterson (USA)
8. Wiktor Postoł (Ukraina)
9. Cesar Rene Cuenca (Argentyna)
10. Karim Mayfield (USA)
11. Jose Zepeda (USA)
12. Dierry Jean (Kanada)
13. Humberto Soto (Meksyk)
14. Mauricio Herrera (USA)
15. Selcuk Aydin (Turcja)
16. Joan Guzman (Dominikana)
17. Johan Perez (Wenezuela)
18. Roberto Ortiz (Meksyk)
19. Adrian Granados (Meksyk)
20. Michele Di Rocco (Włochy)
Z dużym prawdopodobieństwem kilku czołowych bokserów (Danny Garcia, Rusłan Prowodnikow, Amir Khan) przejdzie w 2014 do półśredniej. Spośród pozostałych mocną pozycję mają Lucas Martin Matthysse i Habib Ałłachwerdijew, a największy potencjał do awansu – Wiktor Postoł i Jose Zepeda. Możliwy „desant” paru młodych utalentowanych bokserów z wagi lekkiej.
Informacje o poszczególnych pięściarzach i zestawienie najważniejszych walk 2 półrocza 2013 dostępne na stronie dotyczącej wagi junior półśredniej na http://www.bokserzy.cba.pl

[kuba33596]

Co do króla tej kategorii wagowej, nie ma chyba żadnych wątpliwości, po tym, co pokazywał w tym roku Danny Garcia. W końcu doczekaliśmy się jego walki, z bardzo lubianym Matthysse i tam okazał się lepszy, więc jego pozycja numer jeden jest bezdyskusyjna. Co do tego zawodnika, jeśli chodzi o przyszły rok, to zobaczyć go w ringu z takim Mayweather'em byłoby na pewno bardzo ciekawie. Większych szans bym mu nie dawał, ale zdecydowanie na taką walkę on zasługuje. W tej wadze, ciężko już chyba o większe wyzwanie niż w jego ostatniej walce, więc zmiana kategorii wagowej moim zdaniem uzasadniona.

Oprócz Garcii, z interesujących mnie bardzo zawodników, jest tutaj oczywiście Rusłan Prowodnikow, który w tym roku walkami z Bradley'em i Alvarado udowodnił swoją prawdziwą wartość. Bardzo liczę, że w 2014 roku wyjdzie na przykład na przeciw Rios'a, bo ta walka mogłaby być główną kandydatką do pojedynku roku. Matthysse pewnie odbuduje się kilkoma zwycięstwami przed czasem, a Khan jak wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, dostanie sporą wypłatę od Floyda.

[Hugo]

RANKING 2014

1. DANNY GARCIA (USA) 1
2. LUCAS MARTIN MATTHYSSE (ARGENTYNA) 2
3. WIKTOR POSTOŁ (UKRAINA) 8
4. ADRIEN BRONER (USA) 12w
5. JESSIE VARGAS (USA) N
6. RUSŁAN PROWODNIKOW (ROSJA) 3
7. LAMONT PETERSON (USA) 8
8. HABIB AŁŁACHWERDIJEW (ROSJA) 4
9. CESAR RENE CUENCA (ARGENTYNA) 9
10. JOSE BENAVIDEZ (USA) N
11. MAURICIO HERRERA (USA) 14
12. JOSE ZEPEDA (USA) 11
13. ANTONIO DE MARCO (MEKSYK) N
14. HUMBERTO SOTO (MEKSYK) 13
15. THOMAS DULORME (PUERTO RICO) N
16. FRANKIE GOMEZ (USA) N
17. ANTON NOWIKOW (ROSJA) N
18. EMMANUEL TAYLOR (USA) N
19. FELIX DIAZ (DOMINIKANA) N
20. ADRIAN GRANADOS (MEKSYK) 19

Najlepsza walka: Lucas Martin Matthysse – John Molina KO11 Carson 26.04.2014
Najlepszy nokaut: Wiktor Postoł – Selcuk Aydin KO11 Inglewood 17.05.2014
Największa niespodzianka: Chris Algieri – Rusłan Prowodnikow SD Nowy Jork 14.06.2014


Waga junior półśrednia dla wielu bokserów jest przechodnią po drodze do półśredniej, gdzie czekają na nich wielkie pieniądze. Pomimo takiej fluktuacji lider Danny Garcia i wicelider Lucas Martin Matthysse utrzymali swoje pozycje, choć zdarzały im się duże wahania formy. Wielu innych pięściarzy również prezentowało chimeryczną dyspozycję, przez co mistrzowskie pasy stracili Rusłan Prowodnikow, Habib Ałłachwerdijew i Mauricio Herrera. Więcej szczęścia (i przychylności sędziów) mieli Jessie Vargas, Jose Benavidez i Chris Algieri, z tym że ten ostatni zakończył rok 2014 w kategorii półśredniej, więc nie ma go w rankingu. Bezskutecznie na swoją wielką szansę czekali Wiktor Postoł, Cesar Rene Cuenca i Jose Zepeda. Generalnie w kategorii junior półśredniej dużo się działo i można ją ocenić jako mocno obsadzoną.

www.bokserzy.cba.pl

[Bonsani]

Nie rozumiem podstaw tworzenie takich twojego rankingu. Adrien Broner stoczyl dwie walki w tym junior welterweight przechodzac z welterweight. Carlos Molina i Emmanuel Taylor to rywale zeby dac mu czolowe pozycja? Viktor Postol z Ukraine jest ciekawy, ma dobre umiejetnosci, jest wyzszy jak na kategorie junior welterweight, ale czy Selçuk Aydın to wysokiej pozycji opponent? Debut Ukrainenskiego zawodnika na HBO wypadl OK, ale 3rd position? Nie sadze. Napisze potem