Walka o tytuł IBF, należący do Sama Solimana. Początkowo pojedynek stał pod znakiem zapytania ze względu na strzelaninę, w której brał udział Taylor. Ostatecznie Amerykanin dostał pozwolenie na odbycie obozu przygotowawczego, oraz stoczenie pojedynku.

Zestawienie to bardzo mnie ciekawi. Nie często w walce o tytuł widzi się dwóch weteranów, którzy wszystko już w ringu widzieli. Taylor jest już po szczycie formy i już trochę porozbijany, jednak dalej to bardzo solidny zawodnik o świetniej technice i dobrych warunkach fizycznych. Po brutalnej porażce z Abrahamem zrobił sobie 2 lata przerwy, ale powrócił w 2011 roku i od tego czasu stoczył cztery zwycięskie pojedynki. Z pokonanych przez niego rywali tylko niezły Caleb Truax zasługuje na uwagę. W walce z nim Taylor miał w pewnym momencie spore problemy i leżał na deskach. W każdym razie szansa mistrzowska dla dwukrotnego pogromcy Hopkinsa jest odrobinę zaskakująca.

Soliman w wieku 40 lat zdobył mistrzowski tytuł na Felixie Sturmie. Australijczyk zdominował swojego rywala i wygrał zasłużenie na punkty. Jak na bokserskiego "dziadka" z 56 walkami na koncie Soliman pokazał w tamtym pojedynku mobilność, szybkość, oraz kondycję stojącą na naprawdę wysokim poziomie. Sam ma za sobą dobrą passę, bo po raz ostatni przegrał w 2008 roku, od tego czasu pokonał kilku niezłych zawodników jak Wood, czy Lorenzo, oraz przede wszystkim dwukrotnie Sturma.

Walka z podtekstami. Taylor jest w pewnym zawieszeniu ze względu na sprawę sądową czekającą go po odbyciu pojedynku. Jednak jakby nie patrzeć, walka z Australijczykiem jest chyba dla niego ostatnim akordem, w którym może na nowo zaistnieć w wielkim boksie i dopchać się (jak sprawy pozaringowe potoczą się po jego myśli) do jeszcze jakiejś fajnej walki za dobre pieniądze. Soliman z tej walki może mieć tyle, że dopisze do rozkładu fajne nazwisko i w razie wygranej zrobi o nim się ciut głośniej za oceanem. Wtedy szansa na walkę unifikacyjną będzie większa niż teraz. Szczególnie, że Sam ma już swój wiek, kisić pasa nie zamierza, tylko planuje jeszcze zarobić niezłe pieniądze na obronie/unifikacji tytułu/tytułów.

Jeżeli chodzi o szanse sportowe... Sporo tutaj sprzecznych punktów, które powodują że ten pojedynek może być ciekawy. Taylor to dosyć chimeryczny bokser. On zdaje się, że 100x bardziej woli boksować z Hopkinsem, niż z silnymi drwalami w stylu Pavlika, czy Frocha. Wszystkie jego porażki zostały poniesione w walkach z pięściarzami walczącymi w bardziej siłowy, niż finezyjny sposób. Soliman pod względem czasówki nie powinien stanowić dla niego zagrożenia. Poza tym styl Sama daleki jest od destrukcyjności Frocha, czy Pavlika. Na pewno sporym atutem Amerykanina będzie przewaga warunków fizycznych ( 11 cm większy wzrost, jak i zasięg). Za to atutem Australijczyka powinna być kondycja i ruchliwość. Jeżeli zmusi Taylora do wysiłku, narzuci wysokie tempo, to być może druga połowa walki będzie należała do niego. Szczególnie, że Jermain nie słynie z jakiejś żelaznej kondycji i zdarzały mu się w ringu już problemy z tego względu. Sam nie wiem jak rozłożyć szanse w tym pojedynku. Z jednej strony forma Solimana wydaje mi się być bardziej pewna niż dyspozycja będącego już past Jermaina. Z drugiej strony sporo większy Taylor, który posiada przecież świetny argument w postaci techniki być może nie pozwoli rywalowi chaotyczny i niewygodny boks? Szczególnie, że Soliman nie ma za bardzo czym przyłożyć. Dla mnie szanse są bardzo wyrównane, jednak delikatnego faworyta upatruję w Australijczyku.