Walka była bardziej zacięta, niż przypuszczałem i całkiem sporo powiedziała nam na temat potencjału Turka. Do połowy dystansu przewagę miał Periban, który wykorzystywał przewagę techniki i zasięgu ramion. Meksykanin wyboksowywał Turka, choć ten ostatni cały czas wywierał presję i nie robił kroku w tył. Dopóki Periban miał siły na prowadzenie taktycznej walki, tak Yildirim wyglądał na boksera bardzo ograniczonego, aczkolwiek silnego. Jego praca nóg była bardzo przeciętna, tak samo, jak szybkość, technika i precyzja. Jednak, co by nie pisać, Turek jest bardzo konsekwentny w swoim boksie, co też przynosi wymierne efekty. Tak też zmusił rywala do dość intensywnego boksu, w skutek czego ten zaczął od połowy walki solidnie zwalniać, aż pod koniec był zupełnie wystrzelany. Gdy Periban zwolnił i przestał chodzić na boki, tak Yildirim łatwo zaczął przedzierać się do półdystansu, a jego ciosu robiły wrażenie. Nokdaun z 11 rundy przesądził sprawę i Yilidrim wygrał, na mojej karcie nieznacznie (114-113), ale zasłużenie na punkty. Tym bardziej, że miał trochę pecha, bo po jego ciosie w 5 r. (którą przegrał 10-9) Periban dotknął rękawicą maty i powinien być liczony.