14-05-2012, 08:37 AM
Hiszpania
Bokserskie tradycje Hiszpanii są bardzo bogate, więc nie sposób wymienić wszystkich wybitnych Hiszpanów, jacy przewinęli się przez zawodowe ringi. Jednak o trzech z nich naprawdę warto wspomnieć. Paulino Uzcudun czyli Baskijski Dzięcioł należał w pierwszej połowie lat 30. do najlepszych bokserów wagi ciężkiej. Wielokrotnie bronił tytułu mistrza Europy, a poza tym walczył w USA z najlepszymi. Dwukrotnie przegrał i raz zremisował z Maxem Schmellingiem, przegrał z Primo Carnerą i Joe Louisem, ale w 20-rundowym pojedynku pokonał na punkty w obecności 18.000 widzów Maxa Baera. Walczący w junior średniej Jose Manuel Duran był nie tylko wieloletnim mistrzem Europy, ale także mistrzem świata WBC po zwycięstwie w Tokio przez ko nad Koichi Wajimą w 1976 roku. Javier Castillejo to bokser już prawie całkiem współczesny. Był mistrzem EBU i WBC w junior średniej, a także mistrzem WBA w średniej. Stoczył walki z Oscarem De La Hoyą (porażka na punkty) i dwie z Felixem Sturmem (zwycięstwo przez nokaut i porażka na punkty). Przez większą część XX wieku Hiszpania należała do największych bokserskich potęg w Europie. Kryzys przyszedł w latach 90. i pozycja Hiszpanii dramatycznie spadła. W tej chwili poza nielicznymi wyjątkami hiszpańscy bokserzy reprezentują poziom od przeciętnego w dół. Podobnie jak Włosi, Hiszpanie najchętniej walczą pomiędzy sobą, a nieliczne konfrontacje międzynarodowe często kończą się katastrofą. Do najlepszych współczesnych bokserów Hiszpanii należą:
Gabriel Campillo 33 lata, Bilans 21(8) - 4(1) - 1, waga półciężka
Ten wysoki (188 cm) czarnoskóry bokser jest od kilku lat najlepszym półciężkim Europy, a być może i świata. Jest także zawodnikiem chyba najbardziej krzywdzonym niesprawiedliwym werdyktami. Z czterech porażek jedynie ta poniesiona przez nokaut z Wiaczesławem Użełkowem nie budzi zastrzeżeń. Pozostałe ( z Karo Muratem, Bejbutem Szumenowem i Tavorisem Cloudem), jak również remis (z Muratem) to efekt ewidentnych przekrętów. Campillo jest wirtuozem techniki i jednym z najszybszych bokserów w swojej kategorii, nie dysponuje natomiast silnym ciosem. Był już mistrzem świata WBA i z pewnością należy mu się kolejna szansa pojedynku o jakiś światowy tytuł.
Kiko Martinez 26 lat, Bilans 26(19) - 3(0), waga super kogucia
Martinez jest aktualnym posiadaczem pasa EBU i jest uważany za najlepszego Europejczyka w super koguciej. Pomimo niezbyt imponującego wzrostu (165 cm) preferuje walkę na dystans. Dysponuje przy tym bardzo silnym uderzeniem. Wszystkie 3 porażki (z Takalani Ndlovu i dwukrotnie z Rendallem Munro) były poniesione na terenie przeciwnika i dość problematyczne. Jako stosunkowo młody bokser, Martinez ma szanse do włączenia się do rywalizacji światowej w tej kategorii.
David Quinonero 36 lat, Bilans 27(26) - 0, waga cruiser
Łysy hiszpański król nokautu przez 10 lat obijał bumów, budując w ten sposób swój wspaniały bilans. W ostatnich 2 latach jego ofiarami padli jednak bokserzy z trochę wyższej półki, a mianowicie Jesus Ruiz pseudonim Chuy, Ali Ismaiłow i Lewan Dżomardaszwili. Można liczyć na to, że kolejni rywale będą jeszcze lepszego sortu. Quinonero to typowy osiłek o stalowych pięściach i granitowej szczęce, ale bardzo skromnych umiejętnościach technicznych.
Ruben Varon 33 lata, Bilans 38(17) - 6(3), waga junior średnia
Varon to rutynowany bokser, którego największym osiągnięciem jest problematyczne zwycięstwo w walce o pas EBU - EU z Lukasem Konecnym. Pojedynek o pas WBO zakończył się porażką z Felixem Sturmem, a w starciu o pas EBU Varon uległ Matthew Macklinowi, aczkolwiek po bardzo dobrej walce. Varon jest solidnym bokserem o przyzwoitej technice preferującym walkę na dystans.
Portugalia
Portugalia nie posiada większych tradycji w zawodowym boksie. Najlepszym jej bokserem był Johnny Pena występujący w latach 30. na amerykańskich ringach w kategorii piórkowej. Spośród garstki obecnie aktywnych portugalskich profesjonałów żaden nie zasługuje na uwagę.
Bokserskie tradycje Hiszpanii są bardzo bogate, więc nie sposób wymienić wszystkich wybitnych Hiszpanów, jacy przewinęli się przez zawodowe ringi. Jednak o trzech z nich naprawdę warto wspomnieć. Paulino Uzcudun czyli Baskijski Dzięcioł należał w pierwszej połowie lat 30. do najlepszych bokserów wagi ciężkiej. Wielokrotnie bronił tytułu mistrza Europy, a poza tym walczył w USA z najlepszymi. Dwukrotnie przegrał i raz zremisował z Maxem Schmellingiem, przegrał z Primo Carnerą i Joe Louisem, ale w 20-rundowym pojedynku pokonał na punkty w obecności 18.000 widzów Maxa Baera. Walczący w junior średniej Jose Manuel Duran był nie tylko wieloletnim mistrzem Europy, ale także mistrzem świata WBC po zwycięstwie w Tokio przez ko nad Koichi Wajimą w 1976 roku. Javier Castillejo to bokser już prawie całkiem współczesny. Był mistrzem EBU i WBC w junior średniej, a także mistrzem WBA w średniej. Stoczył walki z Oscarem De La Hoyą (porażka na punkty) i dwie z Felixem Sturmem (zwycięstwo przez nokaut i porażka na punkty). Przez większą część XX wieku Hiszpania należała do największych bokserskich potęg w Europie. Kryzys przyszedł w latach 90. i pozycja Hiszpanii dramatycznie spadła. W tej chwili poza nielicznymi wyjątkami hiszpańscy bokserzy reprezentują poziom od przeciętnego w dół. Podobnie jak Włosi, Hiszpanie najchętniej walczą pomiędzy sobą, a nieliczne konfrontacje międzynarodowe często kończą się katastrofą. Do najlepszych współczesnych bokserów Hiszpanii należą:
Gabriel Campillo 33 lata, Bilans 21(8) - 4(1) - 1, waga półciężka
Ten wysoki (188 cm) czarnoskóry bokser jest od kilku lat najlepszym półciężkim Europy, a być może i świata. Jest także zawodnikiem chyba najbardziej krzywdzonym niesprawiedliwym werdyktami. Z czterech porażek jedynie ta poniesiona przez nokaut z Wiaczesławem Użełkowem nie budzi zastrzeżeń. Pozostałe ( z Karo Muratem, Bejbutem Szumenowem i Tavorisem Cloudem), jak również remis (z Muratem) to efekt ewidentnych przekrętów. Campillo jest wirtuozem techniki i jednym z najszybszych bokserów w swojej kategorii, nie dysponuje natomiast silnym ciosem. Był już mistrzem świata WBA i z pewnością należy mu się kolejna szansa pojedynku o jakiś światowy tytuł.
Kiko Martinez 26 lat, Bilans 26(19) - 3(0), waga super kogucia
Martinez jest aktualnym posiadaczem pasa EBU i jest uważany za najlepszego Europejczyka w super koguciej. Pomimo niezbyt imponującego wzrostu (165 cm) preferuje walkę na dystans. Dysponuje przy tym bardzo silnym uderzeniem. Wszystkie 3 porażki (z Takalani Ndlovu i dwukrotnie z Rendallem Munro) były poniesione na terenie przeciwnika i dość problematyczne. Jako stosunkowo młody bokser, Martinez ma szanse do włączenia się do rywalizacji światowej w tej kategorii.
David Quinonero 36 lat, Bilans 27(26) - 0, waga cruiser
Łysy hiszpański król nokautu przez 10 lat obijał bumów, budując w ten sposób swój wspaniały bilans. W ostatnich 2 latach jego ofiarami padli jednak bokserzy z trochę wyższej półki, a mianowicie Jesus Ruiz pseudonim Chuy, Ali Ismaiłow i Lewan Dżomardaszwili. Można liczyć na to, że kolejni rywale będą jeszcze lepszego sortu. Quinonero to typowy osiłek o stalowych pięściach i granitowej szczęce, ale bardzo skromnych umiejętnościach technicznych.
Ruben Varon 33 lata, Bilans 38(17) - 6(3), waga junior średnia
Varon to rutynowany bokser, którego największym osiągnięciem jest problematyczne zwycięstwo w walce o pas EBU - EU z Lukasem Konecnym. Pojedynek o pas WBO zakończył się porażką z Felixem Sturmem, a w starciu o pas EBU Varon uległ Matthew Macklinowi, aczkolwiek po bardzo dobrej walce. Varon jest solidnym bokserem o przyzwoitej technice preferującym walkę na dystans.
Portugalia
Portugalia nie posiada większych tradycji w zawodowym boksie. Najlepszym jej bokserem był Johnny Pena występujący w latach 30. na amerykańskich ringach w kategorii piórkowej. Spośród garstki obecnie aktywnych portugalskich profesjonałów żaden nie zasługuje na uwagę.