15-04-2016, 08:53 AM
Australia nigdy nie była w boksie wielką potęgą, ale zawsze posiadała jakichś wybitnych bokserów i taki stan utrzymał się do dnia dzisiejszego. Boks australijski jest dość izolowany i nie licząc Nowozelandczyków i wyspiarzy z wysp Pacyfiku Australijczycy walczą przede wszystkim ze sobą. Tylko zdecydowani dominatorzy na szczeblu kontynentu podejmują rywalizację z wysokiej klasy przeciwnikami o trofea rangi światowej.
Andrew Moloney (kogucia)
Młody niepokonany prospekt boksujący jako zawodowiec dopiero od 1,5 roku. Jest obdarzony silnym ciosem i pokonał m.in. niezłego Japończyka Ryohei Takahashiego.
TJ Doheny (super kogucia)
Doheny pochodzi z Irlandii i można go uznać za jednego z najbardziej utalentowanych bokserów Australii. W ciągu 4 lat dorobił się bilansu 15(11)-0. pokonał znanych rywali, takich jak Denkaosan Kaovichit i Marco Demecillo
Jason Moloney (super kogucia)
Jason to brat bliźniak Andrew Moloneya. Jak dotąd wszystkie 6 pojedynków na zawodowym ringu rozstrzygnął przed czasem.
Jack Asis (super piórkowa)
Asis pochodzi z Filipin, gdzie w wieku 19 lat rozpoczął swe zawodowe starty. Przez wiele lat był przeciętniakiem, a po przeniesieniu się do Australii stał się journeymanem. Nagle w 2011 zaczął wygrywać z coraz lepszymi przeciwnikami i ta dobra passa trwa do dziś. W 2015 zdobył pas IBO.
Paul Fleming (super piórkowa)
Jako amator Fleming był mistrzem Oceanii i reprezentował Australię na olimpiadzie w Pekinie 2008. Jako zawodowiec ten silny fizycznie mańkut jest niepokonany, ale z klasowymi rywalami dotąd nie boksował.
George Kambosos Jr (lekka)
Kambosos to niepokonany prospekt z greckimi korzeniami. Walczył wyłącznie w Australii, ale pokonywał rywali np. z Argentyny i Filipin.
Chad Bennett (super lekka)
42-letni Bennett jest jak wino. Im starszy, tym lepszy. Przez wiele lat boksował w półśredniej lub super półśredniej i dorobił się reputacji solidnego średniaka. W 2011 zbił do super lekkiej i w nowej kategorii odniósł kolejnych 10 zwycięstw przed czasem, przy czym rywale wcale nie zaliczali się do bumów.
Jeff Horn (półśrednia)
Horn reprezentował swój kraj na mistrzostwach świata amatorów i olimpiadzie w Londynie 2012, gdzie dotarł do ćwierćfinału. W Australii ma opinię wielkiego talentu, ale chyba trochę na wyrost, bowiem w technice ma spore braki. Jego bilans po 3 latach zawodowstwa to 13(8)-0-1. W kwietniu br. ma zmierzyć się z Randallem Baileyem.
Rocky Jerkic (super półśrednia)
Jerkic to bokser pochodzenia chorwackiego w typie osiłka. Jest niepokonany, a blisko połowę pojedynków zakończył w 1 rundzie.
Daniel Geale (średnia)
Geale to chyba najbardziej znany zawodowy bokser Australii ostatniego dziesięciolecia. Jako amator bez powodzenia reprezentował swój kraj na olimpiadzie w Sydney 2000 i dwukrotnie na mistrzostwach świata. Jako zawodowiec był bardziej skuteczny. W 2007 zdobył pas IBO, w 2011 IBF, a rok później WBA Super. Wielokrotnie wygrywał z teoretycznie mocniejszymi od siebie rywalami. Dopiero szybkie porażki przed czasem z Giennadijem Gołowkinem i Miguelem Cotto uczyniły z niego boksera schyłkowego.
Sam Soliman (średnia)
Soliman ma korzenie egipsko-koptyjskie. Jest ewenementem chyba jeszcze większym, niż Bennett. Przygodę ze sportem rozpoczął od kickboxingu, a jako pięściarz zawodowy zadebiutował w 1997 jako 24-latek. Przeplatał okresy dobrego boksu ze słabymi, a trzykrotnie na drodze do światowej kariery stawał mu Anthony Mundine. Dopiero po 40. wywalczył pas IBF, pokonując Felixa Sturma. Dwie ostatnie walki przegrał z Jermainem Taylorem i Dominikiem Wade'em i chyba zbyt wiele już po nim spodziewać się nie można.
Zac Dunn (super średnia)
Ten młody pięściarz to jedna z największych nadziei australijskiego boksu. Jest mistrzem świata IBO, a jego aktualny bilans to 20(15)-0. Dunn nokautował bumów. Z lepszymi bokserami, jak Derrick Findley, czy Maks Bursak zwyciężył z trudem na punkty.
Blake Caparello (super średnia)
Caparello długo boksował w półciężkiej, w której bez porażki doszedł do title shota WBO. Jednak z Siergiejem Kowalowem poległ już w 2 rundzie. W super średniej wygrał 3 walki, a wkrótce ma się zmierzyć z Andre Dirrellem.
Rohan Murdock (super średnia)
Murdock to zawodnik o podobnej charakterystyce do Zaca Dunna, od którego jest o rok młodszy. Ma jednak w bilansie jedną porażkę i nie walczył z tak dobrymi przeciwnikami.
Jake Carr (super średnia)
Carr również jest niepokonany, ale procent zwycięstw przez nokaut ma znacznie niższy od Dunna i Murdocka. Ma na rozkładzie solidnych rywali: Renolda Quinlana, Serge'a Yannicka i Zaca Awada.
Bilal Akkawy (super średnia)
Bilal dysponuje niesłychanie silnym ciosem odziedziczonym po ojcu Mahmoudzie Akkawym, którego karierę bokserską przerwał wypadek samochodowy. Bilans 22-letniego Bilala to 12(10)-0-1, z czego 7 zwycięstw przed upływem dwóch rund.
Sakio Bika (półciężka)
Bika pochodzi z Kamerunu, który reprezentował bez powodzenia na olimpiadzie w Sydney 2000. Po olimpiadzie nie wrócił już do Afryki i w Australii rozpoczął karierę boksera zawodowego. Kilkakrotnie atakował tytuły światowe w super średniej, ale na drodze stawali mu bardzo silni rywale (m.in. Joe Calzaghe i Andre Ward). Dopiero w 2013 Bika wywalczył tytuł WBC po zwycięstwie nad Marco Antonio Peribanem. Stracił go na rzecz Anthony'ego Dirrella, a próba wywalczenia WBC w półciężkiej zakończyła się przegraną z Adonisem Stevensonem. Bika jest bokserem bardzo doświadczonym, ale mającym już najlepsze lata za sobą.
Trent Broadhurst (półciężka)
Broadhurst od 6 lat obecny jest na zawodowych ringach. Przegrał tylko raz, w 2011 z Robertem Berridge'em przez nokaut. Poza tym wygrywał, głównie przed czasem. Jego boks opiera się głównie na sile ciosu.
Steve Lovett (półciężka)
Lovett trafił do zawodowego boksu dopiero w wieku 24 lat. Obecnie ma 30 lat i bilans 15(12)-0. Jest pięściarzem w typie osiłka.
Danny Green (cruiser)
43-letni obecnie Green jest w swoim kraju bardzo popularny. Był reprezentantem Australii w kategorii półciężkiej podczas olimpiady w Sydney 2000. Rok później przeszedł na zawodowstwo. W super średniej doszedł do pasa interim WBA, w półciężkiej krótko miał regularny pas tej federacji, a w wadze cruiser był mistrzem IBO, który to tytuł stracił na rzecz Antonio Tarvera. W tej samej wadze przegrał przez nokaut z Krzysztofem Włodarczykiem pojedynek o pas WBC. W 2012 ogłosił zakończenie kariery, lecz po trzech latach wrócił na ring.
Jay Opetaia (cruiser)
Opetaia jest pochodzenia samoańskiego. Jest spokrewniony ze z australijskimi piłkarzami braćmi Timem i Chrisem Cahillami oraz rugbystą Benem Robertsem. W wieku 16 lat został amatorskim mistrzem świata juniorów, a jako 17-latek reprezentował Australię na olimpiadzie w Londynie 2012 w wadze ciężkiej. Uważany jest za wielki talent, ale na razie nie potwierdził go jako bokser zawodowy. Wygrał pierwsze 3 walki, ale tylko jedną z nich przed czasem.
Lucas Browne (ciężka)
Browne to były rugbista, który do boksu zawodowego trafił w wieku 30 lat. Wielki i silny zmiatał z ringu kolejnych bumów i przeciętniaków, aż w 2016 zmierzył się z Rusłanem Czagajewem w pojedynku o regularny pas WBA. Po dramatycznej walce wygrał przez nokaut, ale zarzucono mu niedozwolone wspomaganie.
Andrew Moloney (kogucia)
Młody niepokonany prospekt boksujący jako zawodowiec dopiero od 1,5 roku. Jest obdarzony silnym ciosem i pokonał m.in. niezłego Japończyka Ryohei Takahashiego.
TJ Doheny (super kogucia)
Doheny pochodzi z Irlandii i można go uznać za jednego z najbardziej utalentowanych bokserów Australii. W ciągu 4 lat dorobił się bilansu 15(11)-0. pokonał znanych rywali, takich jak Denkaosan Kaovichit i Marco Demecillo
Jason Moloney (super kogucia)
Jason to brat bliźniak Andrew Moloneya. Jak dotąd wszystkie 6 pojedynków na zawodowym ringu rozstrzygnął przed czasem.
Jack Asis (super piórkowa)
Asis pochodzi z Filipin, gdzie w wieku 19 lat rozpoczął swe zawodowe starty. Przez wiele lat był przeciętniakiem, a po przeniesieniu się do Australii stał się journeymanem. Nagle w 2011 zaczął wygrywać z coraz lepszymi przeciwnikami i ta dobra passa trwa do dziś. W 2015 zdobył pas IBO.
Paul Fleming (super piórkowa)
Jako amator Fleming był mistrzem Oceanii i reprezentował Australię na olimpiadzie w Pekinie 2008. Jako zawodowiec ten silny fizycznie mańkut jest niepokonany, ale z klasowymi rywalami dotąd nie boksował.
George Kambosos Jr (lekka)
Kambosos to niepokonany prospekt z greckimi korzeniami. Walczył wyłącznie w Australii, ale pokonywał rywali np. z Argentyny i Filipin.
Chad Bennett (super lekka)
42-letni Bennett jest jak wino. Im starszy, tym lepszy. Przez wiele lat boksował w półśredniej lub super półśredniej i dorobił się reputacji solidnego średniaka. W 2011 zbił do super lekkiej i w nowej kategorii odniósł kolejnych 10 zwycięstw przed czasem, przy czym rywale wcale nie zaliczali się do bumów.
Jeff Horn (półśrednia)
Horn reprezentował swój kraj na mistrzostwach świata amatorów i olimpiadzie w Londynie 2012, gdzie dotarł do ćwierćfinału. W Australii ma opinię wielkiego talentu, ale chyba trochę na wyrost, bowiem w technice ma spore braki. Jego bilans po 3 latach zawodowstwa to 13(8)-0-1. W kwietniu br. ma zmierzyć się z Randallem Baileyem.
Rocky Jerkic (super półśrednia)
Jerkic to bokser pochodzenia chorwackiego w typie osiłka. Jest niepokonany, a blisko połowę pojedynków zakończył w 1 rundzie.
Daniel Geale (średnia)
Geale to chyba najbardziej znany zawodowy bokser Australii ostatniego dziesięciolecia. Jako amator bez powodzenia reprezentował swój kraj na olimpiadzie w Sydney 2000 i dwukrotnie na mistrzostwach świata. Jako zawodowiec był bardziej skuteczny. W 2007 zdobył pas IBO, w 2011 IBF, a rok później WBA Super. Wielokrotnie wygrywał z teoretycznie mocniejszymi od siebie rywalami. Dopiero szybkie porażki przed czasem z Giennadijem Gołowkinem i Miguelem Cotto uczyniły z niego boksera schyłkowego.
Sam Soliman (średnia)
Soliman ma korzenie egipsko-koptyjskie. Jest ewenementem chyba jeszcze większym, niż Bennett. Przygodę ze sportem rozpoczął od kickboxingu, a jako pięściarz zawodowy zadebiutował w 1997 jako 24-latek. Przeplatał okresy dobrego boksu ze słabymi, a trzykrotnie na drodze do światowej kariery stawał mu Anthony Mundine. Dopiero po 40. wywalczył pas IBF, pokonując Felixa Sturma. Dwie ostatnie walki przegrał z Jermainem Taylorem i Dominikiem Wade'em i chyba zbyt wiele już po nim spodziewać się nie można.
Zac Dunn (super średnia)
Ten młody pięściarz to jedna z największych nadziei australijskiego boksu. Jest mistrzem świata IBO, a jego aktualny bilans to 20(15)-0. Dunn nokautował bumów. Z lepszymi bokserami, jak Derrick Findley, czy Maks Bursak zwyciężył z trudem na punkty.
Blake Caparello (super średnia)
Caparello długo boksował w półciężkiej, w której bez porażki doszedł do title shota WBO. Jednak z Siergiejem Kowalowem poległ już w 2 rundzie. W super średniej wygrał 3 walki, a wkrótce ma się zmierzyć z Andre Dirrellem.
Rohan Murdock (super średnia)
Murdock to zawodnik o podobnej charakterystyce do Zaca Dunna, od którego jest o rok młodszy. Ma jednak w bilansie jedną porażkę i nie walczył z tak dobrymi przeciwnikami.
Jake Carr (super średnia)
Carr również jest niepokonany, ale procent zwycięstw przez nokaut ma znacznie niższy od Dunna i Murdocka. Ma na rozkładzie solidnych rywali: Renolda Quinlana, Serge'a Yannicka i Zaca Awada.
Bilal Akkawy (super średnia)
Bilal dysponuje niesłychanie silnym ciosem odziedziczonym po ojcu Mahmoudzie Akkawym, którego karierę bokserską przerwał wypadek samochodowy. Bilans 22-letniego Bilala to 12(10)-0-1, z czego 7 zwycięstw przed upływem dwóch rund.
Sakio Bika (półciężka)
Bika pochodzi z Kamerunu, który reprezentował bez powodzenia na olimpiadzie w Sydney 2000. Po olimpiadzie nie wrócił już do Afryki i w Australii rozpoczął karierę boksera zawodowego. Kilkakrotnie atakował tytuły światowe w super średniej, ale na drodze stawali mu bardzo silni rywale (m.in. Joe Calzaghe i Andre Ward). Dopiero w 2013 Bika wywalczył tytuł WBC po zwycięstwie nad Marco Antonio Peribanem. Stracił go na rzecz Anthony'ego Dirrella, a próba wywalczenia WBC w półciężkiej zakończyła się przegraną z Adonisem Stevensonem. Bika jest bokserem bardzo doświadczonym, ale mającym już najlepsze lata za sobą.
Trent Broadhurst (półciężka)
Broadhurst od 6 lat obecny jest na zawodowych ringach. Przegrał tylko raz, w 2011 z Robertem Berridge'em przez nokaut. Poza tym wygrywał, głównie przed czasem. Jego boks opiera się głównie na sile ciosu.
Steve Lovett (półciężka)
Lovett trafił do zawodowego boksu dopiero w wieku 24 lat. Obecnie ma 30 lat i bilans 15(12)-0. Jest pięściarzem w typie osiłka.
Danny Green (cruiser)
43-letni obecnie Green jest w swoim kraju bardzo popularny. Był reprezentantem Australii w kategorii półciężkiej podczas olimpiady w Sydney 2000. Rok później przeszedł na zawodowstwo. W super średniej doszedł do pasa interim WBA, w półciężkiej krótko miał regularny pas tej federacji, a w wadze cruiser był mistrzem IBO, który to tytuł stracił na rzecz Antonio Tarvera. W tej samej wadze przegrał przez nokaut z Krzysztofem Włodarczykiem pojedynek o pas WBC. W 2012 ogłosił zakończenie kariery, lecz po trzech latach wrócił na ring.
Jay Opetaia (cruiser)
Opetaia jest pochodzenia samoańskiego. Jest spokrewniony ze z australijskimi piłkarzami braćmi Timem i Chrisem Cahillami oraz rugbystą Benem Robertsem. W wieku 16 lat został amatorskim mistrzem świata juniorów, a jako 17-latek reprezentował Australię na olimpiadzie w Londynie 2012 w wadze ciężkiej. Uważany jest za wielki talent, ale na razie nie potwierdził go jako bokser zawodowy. Wygrał pierwsze 3 walki, ale tylko jedną z nich przed czasem.
Lucas Browne (ciężka)
Browne to były rugbista, który do boksu zawodowego trafił w wieku 30 lat. Wielki i silny zmiatał z ringu kolejnych bumów i przeciętniaków, aż w 2016 zmierzył się z Rusłanem Czagajewem w pojedynku o regularny pas WBA. Po dramatycznej walce wygrał przez nokaut, ale zarzucono mu niedozwolone wspomaganie.