30-09-2013, 07:03 PM
Boks w Polsce jest obecnie bardzo popularny. Artur Szpilka to niemal celebryta, Tomasz Adamek reklamuje napój energetyczny a i widok Krzysztofa Włodarczyka na ekranach naszych telewizorów niekoniecznie wchodzącego do ringu nikogo już nie dziwi. Przedstawiam krótki raport dokonań i postawy naszych pięściarzy podczas pojedynków z silnymi, znanymi i liczącymi się postaciami zawodowego boksu na przełomie ostatnich lat.
Mamy powody do uznawania Polskiego boksu jako jednego ze sportów narodowych?
Zacznę od podsumowania 'światowych' walk naszego jedynego obecnie mistrza świata. Dzierżący pas WBC kategorii cruiser Krzysztof Włodarczyk w moim mniemaniu stoczył w ostatnich latach cztery pojedynki z silnymi rywalami. W roku 2006 i 2007 Diablo bił się ze znakomitym wówczas Stevem Cunninghamem. Stawką pojedynków był pas mistrza świata IBF kategorii cruiser. Obie walki zakończyły się punktowymi werdyktami. Pierwsza walka dla Polaka, rewanż już dla Amerykanina. Żaden z tych pojedynków nie zachwycił a USS czuł się zwycięzcą obydwu walk z Włodarczykiem. W roku 2011 Diablo udał się do dalekiej Australii bronić pasa WBC. Rywalem był faworyt gospodarzy Danny Green cieszący się uznaniem w kategorii cruiser jak i półciężkiej. Egzotyczna eskapada zakończyła się technicznym nokautem w 11 rundzie i zachowaniem pasa przez Polaka. Poszukiwanie pieniędzy i sportowych wyzwań w roku 2013 zaprowadziło Włodarczyka do Moskwy i starcia z nadzieją wagi cruiser Rahimem Czakijewem. Pomimo początkowych problemów Polak rzucił rywala na deski czterokrotnie i zakończył walkę w 8 rundzie.
Punktowe zwycięstwa nad Stevem Cunninghamem, dwukrotnie nad Paulem Briggsem po pamiętnych wojnach ringowych i w efekcie posiadanie pasów WBC wagi półciężkiej i IBF wagi cruiser to tylko część podsumowania dorobku i wyników Tomasza Adamka w starciach z rywalami na najwyższym poziomie. Oprócz tych wspaniałych zwycięstw udziałem Polaka stał się również przegrany pojedynek o pas WBC kategorii półciężkiej z Chadem Dawsonem. Polak rzucił wprawdzie raz rywala na deski lecz stroną dominującą w tej walce był Amerykanin i odebrał Adamkowi mistrzowski pas wygrywając wysoko na punkty. Po przejściu do wagi ciężkiej Adamek stoczył dwa głośne pojedynki. Pokonanie w świetnym stylu liczącego się do dziś Chrisa Arreoli rozbudziło apetyty i nadzieje na zdobycie mistrzostwa świata w królewskiej kategorii przez Górala. Niestety w starciu o pas WBC żadnych szans Polakowi nie dał Vitalij Kliczko. Walkę w 10 rundzie zakończył sędzia widząc bezradność Polaka..
Szans na zdobycie pasów w królewskiej kategorii nie wykorzystali też trzej inni Polacy dla których były to jedyne duże pojedynki. Albert Sosnowski podobnie jak Adamek uległ starszemu z braci Kliczko, Mariusz Wach dostał lekcję boksu od Władimira zaś Andrzej Wawrzyk okazał się łatwym łupem dla Aleksandra Powietkina.
Andrzej Fonfara wspinający się po rankingowych drabinkach kategorii półciężkiej ma na koncie dwa głośne zwycięstwa. Pokonanie przed czasem Gabriela Campillo oraz na punkty legendarnego Glena Johnsona pozwoliły Polakowi zaistnieć na amerykańskiej scenie boksu.
We wrześniu 2012 roku Grzegorz Proksa stanął naprzeciw gwiazdy kategorii średniej Gennadija Golovkina. Mimo ambitnej postawy i ofensywnego boksu znakomity Kazach w ciągu 5 rund uświadomił Polakowi jak wiele mu brak do czołówki tej kategorii tej i zabrał marzenia o pasie WBA WORLD. Bolesnym doświadczeniem dla Super G okazało się również starcie z byłym mistrzem świata Sergio Morą. Latin Snake dominował wyraźnie i wygrał na punkty.
Swoich sił na najwyższym poziomie próbował również Rafał Jackiewicz. Porażka z Kellem Brookiem, pokonanie Jana Zavecka i porażka w rewanżu z tym rutynowanym pięściarzem w walce o mistrzostwo świata IBF - wstydu Rafałowi ten bilans nie przynosi.
Bilans walk Polaków w ostatnich latach na najwyższym poziomie to 10-10.
Jak Wy oceniacie miejsce Polskiego boksu zawodowego na mapie bokserskiego świata?
Który z naszych rodaków według Was może otrzeć się w niedalekiej przyszłości o pas mistrzowski i dać głośne walki?
Jeśli pominąłem jakiś duży pojedynek z udziałem Polaka to piszcie.
Mamy powody do uznawania Polskiego boksu jako jednego ze sportów narodowych?
Zacznę od podsumowania 'światowych' walk naszego jedynego obecnie mistrza świata. Dzierżący pas WBC kategorii cruiser Krzysztof Włodarczyk w moim mniemaniu stoczył w ostatnich latach cztery pojedynki z silnymi rywalami. W roku 2006 i 2007 Diablo bił się ze znakomitym wówczas Stevem Cunninghamem. Stawką pojedynków był pas mistrza świata IBF kategorii cruiser. Obie walki zakończyły się punktowymi werdyktami. Pierwsza walka dla Polaka, rewanż już dla Amerykanina. Żaden z tych pojedynków nie zachwycił a USS czuł się zwycięzcą obydwu walk z Włodarczykiem. W roku 2011 Diablo udał się do dalekiej Australii bronić pasa WBC. Rywalem był faworyt gospodarzy Danny Green cieszący się uznaniem w kategorii cruiser jak i półciężkiej. Egzotyczna eskapada zakończyła się technicznym nokautem w 11 rundzie i zachowaniem pasa przez Polaka. Poszukiwanie pieniędzy i sportowych wyzwań w roku 2013 zaprowadziło Włodarczyka do Moskwy i starcia z nadzieją wagi cruiser Rahimem Czakijewem. Pomimo początkowych problemów Polak rzucił rywala na deski czterokrotnie i zakończył walkę w 8 rundzie.
Punktowe zwycięstwa nad Stevem Cunninghamem, dwukrotnie nad Paulem Briggsem po pamiętnych wojnach ringowych i w efekcie posiadanie pasów WBC wagi półciężkiej i IBF wagi cruiser to tylko część podsumowania dorobku i wyników Tomasza Adamka w starciach z rywalami na najwyższym poziomie. Oprócz tych wspaniałych zwycięstw udziałem Polaka stał się również przegrany pojedynek o pas WBC kategorii półciężkiej z Chadem Dawsonem. Polak rzucił wprawdzie raz rywala na deski lecz stroną dominującą w tej walce był Amerykanin i odebrał Adamkowi mistrzowski pas wygrywając wysoko na punkty. Po przejściu do wagi ciężkiej Adamek stoczył dwa głośne pojedynki. Pokonanie w świetnym stylu liczącego się do dziś Chrisa Arreoli rozbudziło apetyty i nadzieje na zdobycie mistrzostwa świata w królewskiej kategorii przez Górala. Niestety w starciu o pas WBC żadnych szans Polakowi nie dał Vitalij Kliczko. Walkę w 10 rundzie zakończył sędzia widząc bezradność Polaka..
Szans na zdobycie pasów w królewskiej kategorii nie wykorzystali też trzej inni Polacy dla których były to jedyne duże pojedynki. Albert Sosnowski podobnie jak Adamek uległ starszemu z braci Kliczko, Mariusz Wach dostał lekcję boksu od Władimira zaś Andrzej Wawrzyk okazał się łatwym łupem dla Aleksandra Powietkina.
Andrzej Fonfara wspinający się po rankingowych drabinkach kategorii półciężkiej ma na koncie dwa głośne zwycięstwa. Pokonanie przed czasem Gabriela Campillo oraz na punkty legendarnego Glena Johnsona pozwoliły Polakowi zaistnieć na amerykańskiej scenie boksu.
We wrześniu 2012 roku Grzegorz Proksa stanął naprzeciw gwiazdy kategorii średniej Gennadija Golovkina. Mimo ambitnej postawy i ofensywnego boksu znakomity Kazach w ciągu 5 rund uświadomił Polakowi jak wiele mu brak do czołówki tej kategorii tej i zabrał marzenia o pasie WBA WORLD. Bolesnym doświadczeniem dla Super G okazało się również starcie z byłym mistrzem świata Sergio Morą. Latin Snake dominował wyraźnie i wygrał na punkty.
Swoich sił na najwyższym poziomie próbował również Rafał Jackiewicz. Porażka z Kellem Brookiem, pokonanie Jana Zavecka i porażka w rewanżu z tym rutynowanym pięściarzem w walce o mistrzostwo świata IBF - wstydu Rafałowi ten bilans nie przynosi.
Bilans walk Polaków w ostatnich latach na najwyższym poziomie to 10-10.
Jak Wy oceniacie miejsce Polskiego boksu zawodowego na mapie bokserskiego świata?
Który z naszych rodaków według Was może otrzeć się w niedalekiej przyszłości o pas mistrzowski i dać głośne walki?
Jeśli pominąłem jakiś duży pojedynek z udziałem Polaka to piszcie.
